Strandapósturinn - 01.10.2001, Page 90

Sigurður Pétursson símstöðvarstjóri, var mikill athafnamaður.
Hann byrjar rekstur á flóabátnum og stundar jafnframt útgerð á
honum þegar hann er ekki í áætlunarferðum. Hann kaupir
einnig 30-40 tonna eikarbát „Gust“ er hann byijar að gera út frá
Djúpavík og almennt hugsa menn sér til hreyfings. Gjögrarar
stækka sína báta og auka sína útgerð. Þegar Sigurður flyst burtu
með sína útgerð taka þeir við Eyrarbræður, Gunnar og Ingólfur
Guðjónssynir, og hefja rekstur flóabátsins og jafnframt hefja þeir
útgerð á rækju sem þeir verka á Ingólfsfirði.
Kaupfélag Strandamanna var alla sína tíð einn af máttarstólp-
um sveitarinnar og reyndi að sinna þörfum félagsmanna eftir
getu. 1944 er ákveðið að stofna útibú á Djúpavík til að þjóna
innsveitungum. Fyrsti útibússtjórinn verður Benedikt Benja-
mínsson, þá símstöðvarstjóri á Djúpavík.
Þó félagssvæði kaupfélagsins væri ekki stórt sinnti það þörfum
félagsmanna sinna með ágætum og löngum var staða þess góð
þó það þyrfti eins og önnur kaupfélög að glíma við skuldasöfn-
un og kreppu.
Alla tíð var Pétur mikil kaupfélagsmaður og sat í stjórn kaup-
félagsins um áraraðir. Þó efnin væru ekki alltaf mikil setti hann
metnað sinn í það að skulda ekki í kaupfélaginu um áramót og
mun það allajafnan hafa tekist.
Þegar Vilhjálmur Þór var forstjóri Sambandsins var það ein-
hvetju sinni er hann var að messa yftr kaupfélagsstjórunum, að
hann sagði að öll kaupfélögin skulduðu Sambandinu, nema
Kaupíélag Strandamanna, það fannst honum ekki gott að að-
eins eitt kaupfélag væri skuldlaust við Sambandið.
Kaupfélagið varð svo að láta undan, eins og önnur kaupfélög
þegar grundvöllurinn undir starfsemi þeirra var brostinn. Þau
stórvirki er kaupfélögin unnu íslenskri þjóð verða seint skráð og
aldrei full þökkuð.
Á stríðsárunum var mikil fiskigengd í Húnaflóa. Eftir stríðið
ganga Islendingar í að endurnýja fiskiskipaflota sinn með kaup-
um á svonefndum nýsköpunartogurum og eikarbátum er voru
um 100 tonn, frá Svíþjóð og þóttu stórkostleg framför miðað við
gömlu 20 til 30 tonna bátana er algengastir voru. En þá vantaði
aðstöðu í landi. Síldin var að gefa eftir og hún var þeim ann-
88