Strandapósturinn - 01.10.2001, Side 100

ur að vera til staðar og þá fer þéttbýlið að myndast. Menn gerast
daglaunamenn og hlutamenn. Sveitirnar fengu keppinaut sem
bauð betur og víglína gömlu sveitahöfðingjanna og stórbýlanna
tók að bresta og undanhaldið mikla hófst.
Um og upp úr 1940 stendur atvinnulífið með hvað mestum
blóma í Arneshreppi. 1942 eru 529 íbúar í hreppnum og aðeins
ein jörð í eyði, Halldórsstaðir. En strax 1943 byrjar undahaldið.
Þá fer Kolbeinsvík í eyði, 1944 Birgisvík, 1946 flyst Alexander
Arnason úr Kjós til Djúpavíkur, 1946 fer Skjaldabjarnarvík í eyði
og 1947 Drangavík og Hraun 1948. En þetta er aðeins upphaf-
ið. Síðan má segja að þróunin hafi verið stöðug og bara á einn
veg. Djúpavík hrynur. Verksmiðjan á Ingólfsfirði kemst aldrei al-
mennilega af stað. Sveitin styttist í báða enda og verður sífellt
grennri og grennri.
Strax um 1950 er þeim Pétri og Sigríði orðið það ljóst að það
hlýtur að fara að styttast í búskaparsögu þeirra. Börnin eru öll
farin að heiman. Jón sem var yngstur þeirra systkina er þá trú-
lofaður stúlku frá Akureyri er hann hafði kynnst í Reykholts-
skóla og ekki væntanlegur heim til frekari starfa. Það er enginn
til að taka við. Efnahagurinn er ekki slíkur að þau geti komið sér
fýrir á nýjum stað, eftir þrotlaust ævilangt strit. Af þessu höfðu
þau að sjálfsögðu miklar áhyggjur. Alla tíð höfðu þau verið eig-
in húsbændur og annað gátu þau ekki hugsað sér þótt mann-
dómsárin væru að baki. En þetta var vandamál er íslenskir
bændur stóðu frammi fýrir hundruðum saman. Og hlutskipti
margra varð erfitt. Heima í sveitinni höfðu þeir verið sjálfs síns
húsbændur og mikils virtir, en svo lentu þeir á mölinni sem dag-
launamenn og komust í aðstæður sem þeir gátu aldrei aðlagast
og draumurinn um gömlu sveitina vildi ekki víkja.
Þeim Pétri og Sigríði varð búskapurinn sífellt erfiðari. Flutn-
ingar fóru frarn á sjó og það er erfitt fýrir tvær rosknar mann-
eskjur að setja trilluna upp og ofan og koma þungavöru í land.
I einni slíkri ferð til Djúpavíkur er Pétur þurfti að sækja fóð-
urbæti að vetrarlagi, dvaldist honum eitthvað við spjall hjá Sig-
urði Péturssyni og þeim hjónum. Eftir að Pétur er farinn tekur
Ina Jensen eftir því að Sigurður er mjög órólegur, tollir ekki í
sæti, þar til hann rýkur til og segist ætla niður á bryggju að líta
98