Strandapósturinn - 01.10.2001, Blaðsíða 122

Guðmundur P. Valgeirsson í Bæ:
Þegar Kambs-
hvalirnir
komu
Ég minnist þess, að Soffía móðursyStir mín sagði þetta, sem
hér er haft að yfirskrift einhvern tíma í mína áheyrn þegar ég
var barn heima, líklega 8-10 ára gamall. Sögu sagði hún okkur
í því sambandi, sem hefur geymst í huga mér og skotið upp koll-
inum endrum og eins. Hún var þá á Kambi þegar þetta átti sér
stað. Henni sagðist svo frá:
Það var þegar ég var á Kambi. Hafþök voru af hafís og víða
orðið matarlítið á heimilum. Engrar bjargar varð aflað úr sjó því
hafísinn lá fast upp í landsteina og Húnaflóinn ein samfelld ís-
hella. Þá varð fólkið á Kambi vart við það að tveir hvalir höfðu
haldið opinni smávök skammt undan landi. Þar gátu þeir enga
björg sér veitt. Komið var fram á útmánuði þegar þetta var. Ekki
sagði Soffía hvort þessir hvalir köfnuðu þarna í vökinni eða
hvort heimamenn (og aðrir?) á Kambi unnu á þeim með þeim
tækjum sem þeim voru tiltæk þar heima. En þegar hvalirnir
voru dauðir fóru heimamenn að skera þá og ná því sem hægt
var úr vökinni upp á ísinn. „Flýgur fiskisagan“, segir máltækið.
Eflaust hefur fljótlega borist fregn af þessu „happi“ til næstu
bæja, og menn komið heimamönnum til hjálpar að skera hval-
ina og nýta þá „guðsgjöf" sem slíkt „happ“ var í þeirri bjargar-
120