Syrpa - 01.03.1949, Page 13

hamingjunnar, lilýðið á: Er þér hafið náð því
takmarki, sem fjöldinn þráir, lagt honum í skaut
allsnægtir jarðar, séð honum fyrir skammvinnu
erfiði og ríkulegum tómstundum til nautna og
skemmtana, þá leggið við hlustirnar og reynið
að skynja skóhljóð Ahasverusar í sandinum, —
sólargeislarnir leika um bleika hönd hans, hann
ber að dyrum í ríki yðar með aldagömlum staf
sínum:
Island er líka að leita að manni
Síðan þetta rit kom út síðast, hafa verið stigin ljót spor í sögu Islands.
Við höfum verið látin þiggja ölmusu frá erlendu stórveldi,
og þar með lýst yfir fjárhagslegu ósjálfstæði þióðarinnar. Ríkisstjórn okkar sendi nýlega frá sér svo-
hljóðandi tilkynningu:
„Efnahagssamvinnustofnunin í Washington samþykkti 10. marz að veita íslandi framlag án end-
urgjalds, að upphæð 2V2 milljón dollara, eða sem svarar 16.250.000 krónum."
Öllum ærukærum Islendingum hnykkti við þessa fregn. Hver hefur veitt stjórninni heimild til þess
að beiðast slíkrar fjárgjafar eða þiggja hana? Og fyrir hvað fær hún hana?
Tveim dögum síðar fór helmingur ríkisstjórnarinnar skyndilega og án vitundar þings og þjóðar á
fund þeirra erlendu þjóðhöfðingja, sem gjöfina gáfu, og hefur síðan hún kom heim aftur einskis látið
ófreistað til þess að gylla fyrir þjóðinni tilboð þeirra um
HERNAÐARBANDALAG
Þegar þessar línur eru ritaðar er Alþing að ræða um að þvinga þjóðina inn í þetta bandalag. þrátt
fyrir hörð mótmæli tugþúsunda kjósenda og margviðurkenndan, rótgróinn friðarvilja þjóðarinnar. Ef þetta
heppnast, ef Alþingi samþykkir hinn hættulega og loðna samning, sem fyrir liggur, þá hafa þeir ráð-
herrar og þingmenn, sem nú loka sig inni í sölum Alþingis og gera í ræðum sínum opinskátt gys að
hlutleysisstefnu þjóðarinnar, þar með tekið á sínar herðar alla ábyrgð á því,
að Island verði boðið fram sem vettvangur styrjaldar, ef til hennar kemur.
að þjóðin afsali sér umráðarétti yfir ákveðnum hlutum landsins og eigi á hættu að hér setjist upp
erlent herlið hvenær, sem bandalagsaðilum eða stríðsæsingamönnum í stjórn landsins bíður
svo við að horfa,
að Islendingar gerist samsekir um mesta glæp veraldarsögunnar, styrjöld með kjarnorkuvopn-
um, og
að þjóðin eigi á hættu að henni verði gjöreytt úr landinu og að öll íslenzk menningarverðmæti
verði eyðilögð.
Islenzka þjóðin þvær hendur sínar. Hún bíður nú skelfd eftir úrslitum, en vonar fram á síðustu stundu,
að trúnaðarmenn hennar átti sig.
Guð íyrirgefi þeim ef þeir svíkja hana
íslandssagan gerir það aldrei!
„Ég er að leita að manni!“
Hann gengur . . . hann gengur .. . land úr
landi, öld eftir öld heldur Gyðingurinn gangandi
leiðar sinnar og finnur enga hvíld.
O, hvenær verður þessu ferðalagi lokið, — hve-
nær finnur maðurinn sjálfan sig?
(H. fí. þýddi úr dönsku.)
SYRPA
49