Syrpa - 01.03.1949, Qupperneq 32

að þessi ræða vakti öldu réttlátrar reiði kristinna manna
í landinu, og að þeirri hugmynd, sem ræðan átti að
„þjóna" hefur orðið rneira ógagn að henni en nokkru
öðru, sem fram hefur verið fært gegn henni hér á landi.
Og er þá nokkur furða þótt þeir, sem bæði telja sig
kristna menn og eru auk þess hlynntir hugmyndinni
um stofnun varnarbandalags N.-Atlantshafsþjóðanna,
óski þess allra manna heitast, að þessi ólánsræða hefði
aldrei fyrir eyru nokkurs manns komið?
F. Þ.: Ræðan hefur líklega ekki verið talin prenthæf, annars
hefði verið unnt að kynna sér hana nánar í Morgun-
blaðinu.
H. G.: Vafalaust hafa kirkjunnar þjónar leyfi til þess að leggja
út af ritningunni eins og hverjitm sýnizt, eða hann er
maður til. En mér flaug í hug þegar ég hlustaði á þetta
útvarpserindi hvort boðlreri fagnaðarerindisins væri bú-
inn að gleyma orðum Drottins: Elskið óvini yðar, blessið
þá sem yður bölva, gjörið þeim gott, sem hata yður, og
biðjið fyrir þeim sem rógbera yður og ofsækja. Það
vandast málið fyrir oss leikmönnum, ef vér eigum ekki
að skilja lög eftir orðanna hljóðan, heldur samkvæmt
því sem hverjum og einum dettur í hug að leggja þau
út sér til framdráttar, eða sínum málstað.
M. Á.: Nasistaguðfræði.
P. H.: Það er ekki nýtt, að bardagamenn dragi merki Krists
á skjöld sinn. Hitt er annað mál, hvort kenningu Krists
er greiði ger með slíku.
5. Þ.: Ræðan verður sjálfsagt lengi minnisstæð öllum þeim
hlustendum, er einhver skil þykjast kunna á orðurn og
anda Jesúm Krists. Hins vegar mun ræðan vel sæma
þeim málstað, er hún átti að þjóna.
V. S.: Það kemur varla til mála, að ég hafi skilið ræðu séra
Péturs, en ég misskildi hana á þá lund m. a., að Jesús
Kristur hefði fyrst og fremst verið klaufskur foringi illa
vopnaðs herflokks, og þykir mér sá hluturinn minni
honurn til handa. Biblíuskýring prestsins var sannar-
lega nýstárleg.
6. Undirréttardómurinn í máli Sæmundar Þórðarsonar
gegn viðskiptanefnd vegna synjunar á utanfararleyfi.
E. B.: Ég býst við að margir hafi fussað við þessum dómi og
skírskotað til almennra mannréttinda og ferðafrelsis og
hrópað um, að verið væri að leggja á þjóðina átthaga-
fjötur. Það er alveg rétt, að þetta er ekki „glæsilegur"
dómur. En margir, sem þykjast knúðir til að átelja þenn-
an dóm í krafti frelsisástar sinnar, mundu einnig átelja
það harðlega, ef ferðalög til útlanda væru gefin frjáls
og ríkið skyldað til að veita öllum gjaldeyrisleyfi til
slíkra ferðalaga eins og gjaldeyrismálunum er nú hátt-
að. Og þetta stangast. Eða hvað? Vildu menn e. t. v.
leysa málið á þann veg, að allir, sem vildu, fengju utan-
fararleyfi án gjaldeyris? Nei, ætli almenningur yrði
heldur svo ánægður með það, ef til kæmi, og ætli það
væri svo réttlátt og næði að uppfylla almennar kröfur
til ferðafrelsis? Eða hverjir færu utan án þess að fá
nokkurn gjaldeyri til fararinnar? Þeir, sem ættu gjald-
eyri í erlendum bönkum, ólöglegan gjaldeyri, hinir sætu
heima og kæmust hvergi. Og er það almenningur, sem
á gjaldeyri í erlendum bönkum, en aðeins sárfáar eftir-
legukindur, sem yrðu að sitja heirna? Ætli það sé ekki
öfugt? Ætli það séu ekki aðeins nokkrir útvaldir, sem
eiga gjaldeyri erlendis og kæmust einir utan, ef þessi
háttur yrði hafður á? Er það ekki dásamlegt réttlæti og
röggsemi af gjaldeyrisyfirvöldunum, sem eiga að koinast
fyrir og refsa fyrir ólöglega gjaldeyrismeðferð, að verð-
launa gjaldeyrissvindlarana þess í stað og gera þeim
hærra undir höfði en öðrum með því að segja: Þeir, sem
ekki þurfa gjaldeyri til utanfarar, geta farið frjálsir
ferða sinna og dvalizt eins lengi erlendis og þeir vilja,
vitandi það, að þeir einir gætu hagnýtt sér þetta frelsis-
lioð, sem hefðu farið í kringum gjaldeyrisyfirvöldin og
ættu ófrjálsan gjaldeyri geymdan erlendis. Ef það væri
ekki að skýla skálkinum, þá veit ég ekki hvað það þýðir.
Auðvitað mundu þau ferðalög, sem farin eru fyrir
ófrjálsan gjaldeyri, vera fóðruð sem heimboð, það er
vitað mál. Takmörkun ferðalaga til útlanda er ill nauð-
syn eins og Sigurjón A. Olafsson alþingismaður komst
að orði í þingræðu um þetta mál ekki alls fyrir löngu.
Þetta er ill nauðsyn eins og gjaldeyrismálum Islendinga
er nú háttað. En hvernig gjaldeyrinum hefur verið varið
hingað til, og hvernig honum stundum er varið enn,
það er svo annað mál.
F. Þ.: Er ekki nægilega kunnur málinu til þess að dæma um
það.
M. Á.: Járntjaldspólitík.
P. H.: Ég er ekki kunnugur málavöxtum. Ef Sæmundur þessi
hefur aflað sér farareyris x erlendu fé með fullkomlega
heiðarlegum hætti, virðist þó hart að synja honum far-
arinnar. Á hitt er þó jafnframt að líta, að réttindi ein-
staklingsins verða að víkja fyrir þörf þjóðarinnar, og nú
virðist skorta mjög svo erlendan gjaldeyri hér, eins og
komið er.
S. Þ.: Sé undirréttardómurinn réttur eftir landslögum, verður
sénnilega mörgum að spyrja: Hvar er hið margumtalaða
og marglofaða lýðræði íslendinga?
7. Blaðaskrii á borð við hinar nainlausu greinar í Mánu-
dagsblaðinu 14. og 21. iebrúar um sr. Sigurbjörn Ein-
arsson og irú Aðalbjörgu Sigurðardóttur?
E. B.: Þessar dularfullu nafnlausu greinar í Mánudagsblaðinu,
bæði þær, sem sérstaklega er spurt um og aðrar eftir
þann dándismann Jón Reykvíking, eru ósvikin topp-
blóm illgresis þess af myrkraættinni, sem smátt og smátt
hefur lagt undir sig bróðurpartinn af akri íslenzkra
penna og mun kæfa allan heilbrigðan vöxt þar áður en
yfir lýkur, ef ekki er að gert. Illgresi þetta sprettur upp
úr kolsvörtum og botnlausum undirdjúpum mannlegrai
illgirni, nærist á meinfýsi og mannhatri, en skýlir sér i
skugganum eins og allt, sem er óhreint og þolir ekki að
sjá dagsins ljós. Manaðu fjanda þann að koma fram í
dagsljósið og þú skalt sjá, að hann gerir það ekki, og
hafðu það til marks um hvers eðlis hann er.
68
SYRPA