Syrpa - 01.03.1949, Qupperneq 33

F. Þ.: Sigurbjörn Einarsson dósent og frú Aðalbjörg Sigurðar-
dóttir hafa talað og skrifað um mikilvægt málefni eftir
sannfæringu sinni og með fullri prúðmennsku, eins og
þeim saunir, en þau skrif um skoðanir þeirra, sem birt
hafa verið í blöðurn bæjarins, virðast mér oft hafa verið
mjög ósæmileg. Það fer oft eftir málstað, hvernig orðum
er hagað.
H. G.: Blaðaskrif, sem hafa það eitt að marki að fróa slefsögu-
fýsn fólksins, en ekki sætta eða jafna deilur, eru andleg-
ur sýklahernaður. Mér virðist að öll skrif blaðs þessa hafi
ætíð miðað að því einu að fróa hinum ógeðslegustu
hneigðum mannsins.
M. A.: Skrif þessi eru því miður ekki menningarlausari en
ýmislegt annað í „ábyrgari" blöðum.
P. H.: Að efni til voru þau víst ekki lakari en gengur og gerist
um slík skrif í íslenzkum blöðum, enda hægt við að
jafnast, og orðfærið var miklum mun betra. Það er þó
jafnan nokkur kostur.
S. Þ.: „Auðþekktur er asninn á eyrunum." A sama hátt þekk-
ist jafnan rógberinn á dylgjum sínum og hugleysi. Með
lævísu orðalagi reynir hann að læða alls konar óþverra
um náungann inn í meðvitund annarra, en skríður í
felur undir dulnefni eða notar orðalag fóstru sinnar,
„Gróu á Leiti“: „Ólyginn sagði mér, en blessaður berðu
mig samt ekki fyrir því.“ Blaðamennska af þessu tagi er
ekki óalgengt fyrirbrigði og virðist Mánudagsblaðið þar
enginn eftirbátur.
V. S.: Það virðast verá sérréttindi blaðamanna og stjórnmála-
manna á íslandi að svívirða andstæðinga sína á alla lund
og bera á þá þungar sakir án nokkurra raka. Til þess-
ara manna eru sýnilega gerðar aðrar siðgæðiskröfur en
annarra.
8. Tillaga Gylia Þ. Gíslasonar um að taka upp hin fornu
nöfn vikudaganna: Mánudagur, Týsdagur, Oðins-
dagur, Þórsdagur og Frjádagur? Ennfremur að nota
orðið þing um sýslur og lögsögumaður um forseta
sameinaðs alþingis?
E. B.: Mér finnst fráleitt að fara að skipta um nöfn á viku-
dögunum. Þau eru svo að segja jafngömul þjóðinni í
landinu og það er aðalatriðið, en hitt skiptir engu, þótt
nágrannaþjóðirnar kenni vikudagana enn í dag við hin
heiðnu goð. Ekki þykir mér heldur ástæða til að taka
upp orðið þing fyrir sýsla, né lögsögumaður fyrir forseta
sarneinaðs alþingis. Orðin eru orðin svo föst i málinu.
Þar að auki veit ég ekki til þess, að f. s. a. segi fram
lögin. Ef alþingi væri flutt til Þingvalla og forseti þess
tæki að segja fram lögin að fornum sið, þá væri öðru
máli að gegna.
F. Þ.: Ég er fylgjandi tillögunni um að taka upp hin fornu
nöfn vikudaganna og hafa orðið þing um sýslur, en felli
mig ekki við að kalla forseta sameinaðs alþingis lögsögu-
mann.
H. G.: Er tillögunni samþykkur.
M. Á.:Tel slíkar nafnbreytingar ekki æskilegar og naumast
framkvæmanlegar.
P. H.: Ég er tillögunni samþykkur, enda þótt hún skipti ekki
næsta miklu máli.
S. Þ.: Enda þótt afstaða Jóns biskups Öginundssonar til hinna
fornu nafna vikudaganna sé skiljanleg, hefur mér jafnan
fundizt missir að hvarfi hinna fornu heita úr islenzkri
tungu. Væri mér því óblaiulin ánægja að því, að þau
yrðu upp tekin á ný. Sama máli gegnir um orðin „þing“
fyrir „sýslur" og „lögsögumáður" um forseta sameinaðs
þings, að fornu orðin eru fegri miklu. Þætti mér líklegt
að furðu stuttan tíma myndi það taka, að „þing“ og
„lögsögumaður" festist svo í ræðu og riti, ef upp yrðu
tekin. að núverandi heiti gleymdust að fullu öllum al-
menningi.
V. S.: Tel breytinguna gersamlega óþarfa.
9. Fréttaflutningur útvarpsins 15. febrúar af fundi Sjálf-
stæðisfélaganna í Reykjavík og samþykkt hans um
utanríkismál?
Til skýringar skal þetta tekið fram:
Samkvœmt reglum útvarþsins er þvi skylt að flytja sam-
þykktir miðstjórna stjórnmálaflokkanna. I frétt þessari
var skýrt frá ályktun flokksráðs Sjálfstœðisflokksins um
öryggismál og hlutleysi þjóðarinnar og þessum orðurn
beett við:
„Alyktun þessi var einnig lögð fyrir fjolmennan funcl
Sjálfstceðisfélaganna i Reykjavík i gœrkvöldi og sarnþykkt
með öllum greiddum atkvœðum gegn einu.“
1) Álítið þér flutning þessarar fréttar geta samrýmzt
banni því, er útvarpsráð lagði nýlega við því, að út-
varpið skýrði frá almennum borgarafundi og sam-
þykkt hans um sama mál?
2) Og teljið þér ofangreint ákvæði í lögum útvarpsins
heppilegt?
E. B.: Hér á ég hlut að rnáli sem fréttamaður ríkisútvarpsins.
Svaf mitt yrði því naumast talið hlutlaust og la't ég
þessu því ósvarað að öðru en því, að vitaskuld samrým-
ist það fréttareglum útvarpsins að segja frá yfirlýsingum
stjórnmálaflokka, almennum flokksfundum og almenn-
um borgarafundum.
F. Þ.: Mér virðist gæta allmikils áróðurs og hlutdrægni í frétta-
flutningi útvarpsins um þau utanríkismál, sem nú eru
efst á baugi, og tel rétt, að litvarpið flytji þær ályktanir,
sem almennir og fjölmennir borgarafundir gera í þeim
málum, sem varða alþjóð.
H. G.: Útvarpið er áróðurstæki og er því og verður aldrei hlut-
laust. Annað er blekking.
M. Á.: Útvarpið er stjórnarútvarp.
l’. H.: 1) Ég álít að meiri hluti útvarpsráðs hafi gert rangt, er
hann bannaði að birta fréttir og ályktanir frá fundum,
er haldnir voru um þátttöku íslands í hinu fyrirhugaða
Atlantshafsbandalagi. Hitt var útvarpsráði rétt og skylt
SYRPA
69