Morgunblaðið - 24.08.2021, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. ÁGÚST 2021
✝ Helga Sigrún
Helgadóttir
fæddist á Drangs-
nesi 31. júlí 1942.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 8. ágúst
2021.
Foreldrar hennar
voru Helgi Ingólfur
Sigurgeirsson, f.
29.7. 1903, d. 6.5.
1991, og Ólöf
Bjarnadóttir, f. 17.8. 1909, d.
16.11. 2000.
Systkini Helgu Sigrúnar voru
Valgerður, f. 28.11. 1938, d. 29.1.
2018, og Bjarni Heiðar, f. 6.5.
1944, d. 29.5. 2017.
Hildigunnur Kristinsdóttir, f.
22.10. 1983, þau eiga þrjú börn. b)
Ingibjörg Elva, f. 5.3. 1988, unn-
usti hennar er Magnús Þór Magn-
ússon, f. 20.2. 1992, hún á tvö börn
úr fyrra sambandi. c) Helgi Már, f.
4.1. 1993, unnusta hans er Ragn-
heiður Özurardóttir, f. 24.3. 1998
2) Helgi Ingólfur, f. 3.10. 1965,
eiginkona hans er Þórdís Árný
Sigurjónsdóttir, f. 15.6. 1970.
Börn þeirra eru: a) Birnir Snær, f.
24.10. 1991. b) Ernir Snær, f. 18.9.
1996. 3) Harpa, f. 11.4. 1971, d.
17.12. 1971. 4) Ólöf Elín, f. 25.9.
1973, eiginmaður hennar er Ró-
bert Jóhann Guðmundsson, f. 6.2.
1972. Börn þeirra eru: a) Elvar
Ingi, f. 27.4. 1998, unnusta hans er
Guðrún María Bjarnadóttir, f. 7.1.
1999. b) Garðar Ingi, f. 30.11.
2001, unnusta hans er Andrea
Júníusdóttir, f. 15.9. 2002. Eig-
inmaður Helgu, Rafn Markús, átti
úr fyrra sambandi son, Friðrik, f.
5.2. 1959, eiginkona hans er Eydís
Ýr Guðmundsdóttir, f. 1.3. 1960.
Börn þeirra eru: a) Elvar, f. 12.6.
1986, unnusta hans er Guðrún
Alma Einarsdóttir, f. 14.1. 1988,
þau eiga tvö börn. b) Helga Þórey,
f. 29.10. 1991, unnusti hennar er
Snorri Örn Daníelsson, f. 24.3.
1990, þau eiga eitt barn.
Helga bjó á Drangsnesi til ell-
efu ára aldurs en flutti ásamt for-
eldrum og systkinum til Njarðvík-
ur árið 1955.
Helga og Rafn hófu búskap í
Njarðvík árið 1963 og bjuggu þar
alla tíð. Helga vann ýmis störf á
lífsleiðinni en var lengst af við
verslunarstörf í Friðjónskjöri
(Fíabúð) og við ræstingar á Kefla-
víkurflugvelli.
Útför Helgu Sigrúnar fer fram
frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag,
24. ágúst 2021, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna verða einungis
nánustu aðstandendur viðstaddir
athöfnina.
Helga Sigrún gift-
ist 19. desember
1965 Rafni Markúsi
Skarphéðinssyni, f.
25.9. 1938, d. 4.7.
2003. Foreldrar
hans voru Helena
Ingibjörg Schmidt, f.
14.9. 1912, d. 25.6.
1976, og Skarphéð-
inn Frímannsson, f.
24.10. 1912, d. 13.2.
1987.
Börn Helgu og Rafns eru: 1)
Helena, f. 11.4.1964, eiginmaður
hennar er Vilberg Jóhann Þor-
valdsson, f. 7.11. 1962. Börn
þeirra eru: a) Rafn Markús, f.
8.10. 1983, eiginkona hans er
Þú varst góð fyrirmynd, elsku yndislega
mamma,
þú varst líka alveg frábær, stórkostleg
amma.
Takk fyrir allt, við elskum þig svo
mikið,
við þurrkum tárin, sjáum fyrir okkur
Drangsnes-blikið.
Þú varst Strandastelpa og svo stolt af
því,
þú og Vallý hoppuðuð í pollana, stígvél-
unum í.
Nú hafið þið hist aftur og gleðin hún skín,
í augunum ykkar, nú sjáið þið fallega nýja
sýn.
Kvalirnar horfnar og útsýnið stórkost-
legt,
Bói er með ykkur, já allt er svo marg-
breytilegt.
Svo situr pabbi hjá ykkur, stoltur af sinni
frú,
við erum svo ánægð að þið eruð sam-
einuð nú.
Þið báruð okkur myndarlega á ykkar
höndum,
það er það sem sameinar fjölskylduna
böndum.
Þið kennduð okkur að njóta, treysta og
trúa,
vinna, gleðja og að öðru fólki að hlúa.
Minningar lifa, við pössum vel upp á þær,
þú veist að þú ert okkur svo kær.
Fylgist með að öll hér á jörðinni vel dafni
við biðjum fyrir þér í heilaga Drottins
nafni
Minning um góða konu lifir í
hjörtum okkar.
Mamma við elskum þig.
Helena, Helgi, Ólöf
Elín og tengdabörn.
Það var haustið 1990 ég var 18
ára á leið á Hraunsveg 21 í Njarð-
vík til að hitta Ólöfu, en við vorum
nýlega byrjuð að vera saman,
þetta var í fyrsta skipti sem ég hitti
foreldra hennar, þannig að hjartað
sló hraðar en venjulega, ég gekk
upp að húsinu og bankaði, dyrnar
opnuðust en áður en ég gat komið
upp orði sagði húsmóðirin: „nei
nei, við ætlum ekki að kaupa neitt
núna“ og þar með var hurðinni
skellt aftur, ég stóð þarna og vissi
ekki í hvorn fótinn ég ætti að stíga.
Ég herti mig þó upp og bankaði
aftur og nú náði ég að segja: „ég er
bara að athuga hvort hún Ólöf sé
heima“. Þetta voru fyrstu kynni
okkar Helgu Sigrúnar Helgadótt-
ur og þvílík tengdamóðir og vinur
sem ég eignaðist.
Helga var eins og stormsveipur
hún stoppaði aldrei, alltaf á fullu
hvort heldur sem var í vinnu eða
heima við og stóri plúsinn var að
sunnudagslærið var í hádeginu á
sunnudögum. Sumarið 1991 fórum
við Ólöf með Helgu og Rabba til
Costa del Sol og vorum með þeim í
íbúð í þrjár vikur og allan tíman
vorum við Ólöf í svefnherberginu
en Helga og Rabbi létu sér svefn-
sófann í stofunni nægja, þetta
finnst mér lýsa þeim vel, þau settu
alla aðra í fyrsta sæti.
Við Helga náðum alla tíð ótrú-
lega vel saman, hún gat verið stríð-
in eins og ég en við gátum líka tal-
að saman í alvöru. Mikið þykir mér
vænt um öll matarboðin hjá Helgu
og Rabba og svo núna í seinni tíð
þegar Helga kom á Yaris-num til
okkar í mat þá var nú oft kátt á
hjalla og sultutertan sem Helga
bakaði alltaf fyrir jólin, ég hef ekki
bragðað betri tertu. Ferðin á
Drangsnes, þegar Helga varð sjö-
tug, gleymist aldrei en þá gátu
börnin hennar og barnabörn kom-
ið með og fagnað með henni.
Helga missti Rabba sinn árið
2003 og eftir það bjó hún ein á
Hraunsveginum svo á Vallarbraut-
inni og nú síðast á Njarðarvöllum.
Það var alveg sama hvað Helga var
veik, en hún var búin að vera sjúk-
lingur alltof lengi, alltaf var heim-
ilið svo fallegt og snyrtilegt og allt-
af eitthvert góðgæti til að bjóða
gestum.
Elsku Helga, það á eftir að
verða erfitt að geta ekki heimsótt
þig um helgar á Njarðarvelli og
spjallað, segja fréttir af Elvari og
Garðari sem þú varst svo stolt af
sem og öllu þínu fólki og já, þú get-
ur svo sannarlega verið stolt af
hópnum þínum sem stendur sig
svo vel.
Ég veit líka að þú ert komin á
góðan stað þar sem Rabbi, Harpa,
Vallý, Bói og þitt fólk tekur vel á
móti þér, mikið held ég að þú sért
ánægð með það. Við hittumst aftur
þótt síðar verði.
Elsku Helga mín, takk fyrir allt.
Róbert Jóhann
Guðmundsson.
Helga var einkar hjartahlý og
góð kona. Hún var höfðingi heim
að sækja og tók okkur ævinlega
opnum örmum þegar við heimsótt-
um hana. Hún var alltaf glöð og
brosmild, ástrík mamma, amma og
langamma og bar hag allrar fjöl-
skyldunnar mjög fyrir brjósti.
Við vorum svo gæfusöm að eiga
margar notalegar samverustundir
með henni. Fyrir þær erum við af-
ar þakklát og við hlökkuðum til að
eiga þær fleiri með henni. Það var
því sorglegt að frétta að hún hefði
látist eftir erfið veikindi.
Blessuð sé minning Helgu,
þeirrar góðu konu.
Friðrik og Eydís.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Þegar ég hugsa til elsku Deddu
frænku, kemur þakklæti fyrir upp-
vaxtarárin í Ytri-Njarðvík á árun-
um 1954 – 1963 upp í hugann. Móð-
ir Deddu, Lóa frænka, sem hét
fullu nafni Ólöf og pabbi, Jón Mich-
ael Bjarnason, voru systkin, bæði
fædd á Skarði í Bjarnarfirði á
Ströndum, í upphafi síðustu aldar.
Fjöldi Strandamanna flutti á Suð-
urnesin upp úr miðri síðustu öld.
Þau systkinin fluttu til Ytri-Njarð-
víkur um og eftir 1950 ásamt
tveimur öðrum systkinum sínum,
þeim Soffíu og Eyjólfi. Mikill sam-
gangur var á milli heimilanna, náið
samband myndaðist á milli okkar
systkinabarnanna enda stutt á
milli húsanna okkar. Dedda, Vallý
og Bói bjuggu á Hólagötu 39, við á
Þórustíg 5. Gleði, kátína og hlátur
einkenndu samverustundirnar.
Stutt var í sprellið.
Dedda og Vallý voru mjög nánar
systur. Þegar ég hugsa til Deddu er
Vallý alltaf með inni í myndinni og
öfugt – og Bói á hliðarlínunni. Ung-
lingsárin þeirra systranna ein-
kenndust af mörgum skemmtileg-
um uppátækjum. Í dag yrði sagt að
þær hefðu verið mjög skapandi.
Minnisstæð er sagan af því þegar
þær systurnar sigruðu grímubún-
ingakeppni sem haldin var í Kross-
inum. Þær klæddu sig upp sem
brúðarpar, gengu alvarlegar um
salinn allt kvöldið og enginn „fatt-
aði“ að þetta voru þær systur fyrr
en grímurnar voru felldar um mið-
nætti. Ógleymanlegt er árið í kring-
um 10 ára afmælisdaginn minn sem
bar upp á páskadag. Þá færðu þær
systurnar litlu frænku sinni stærsta
páskaeggið sem til var á Suðurnesj-
um.
Rabbi var stóra ástin í lífi Deddu
frænku. Þegar kom að því að stofna
heimili, byggja hús og eignast börn
var það gert af sama myndarskap,
sömu hlýju og alúð og annað sem
Dedda tók sér fyrir hendur. Þegar
óbærileg sorg knúði dyra kom í ljós
hversu traust sambandið var og
heilsteypt.
Þakklæti kemur upp í hugann
þegar ég hugsa til Deddu frænku.
Hún var mér mikil fyrirmynd á
mikilvægum uppvaxtarárum. Mér
fannst allt merkilegt sem hún tók
sér fyrir hendur, það var alltaf gam-
an í kringum hana. Hún var ein-
staklega hlý, kraftmikil og
skemmtileg.
Ég sendi börnunum hennar og
stórfjölskyldunni allri mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Guð blessi
ykkur öll elsku frændsystkin.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Valgerður Snæland
Jónsdóttir.
Helga Sigrún
Helgadóttir
✝ Bergþóra Bach-
mann Frið-
geirsdóttir eða Lillý
Friðgeirsdóttir, eins
og vinir og fjöl-
skylda þekktu hana,
fæddist 21. júlí 1929
að Holti í Hafn-
arfirði. Það heitir í
dag Hringbraut 64.
Hún lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði þann
10. ágúst 2021.
Foreldrar hennar voru Eyrún
Guðmundsdóttir frá Holti í Hafn-
arfirði, f. 11.10. 1908, d. 8.11.
1936, og Friðgeir Grímsson, f.
7.10. 1909, d. 15.2. 2005. Berg-
þóra var eina barn þeirra hjóna.
Bergþóra átti þrjú hálfsystk-
ini, samfeðra frá seinna hjóna-
bandi föður hennar og Guðrúnar
Soffíu Gísladóttur. Þau eru Gísli
Halldór eðlisfræðingur, f. 13.11.
1943; Grímur Rúnar tæknifræð-
móðir hennar af berklum. Í
fjarveru föður síns naut hún
umönnunar Guðmundar Sig-
urðssonar móðurafa, sem bjó í
sama húsi. Um tíma varð fjöl-
skyldan að grípa til þess ráðs að
koma barninu í umönnun til
nunnanna á St. Jósefsspítala við
Suðurgötu í Hafnarfirði. Berg-
þóra fluttist alfarið til föð-
urömmu sinnar og afa, Bryn-
dísar Bachmann Jónsdóttur og
Gríms Ásgrímssonar að Berg-
þórugötu 17 í Reykjavík, sem
varð heimili hennar fram að
fermingu. Hún saknaði alltaf
heimahaganna suður í Hafn-
arfirði þótt hún væri í góðum
höndum hjá fjölskyldunni á
Bergþórugötu og öðrum ætt-
ingjum er þar bjuggu. Berg-
þóra kallaði Bryndísi föð-
urömmu sína alltaf mömmu,
raunar allt til dauðadags.
Bergþóra lauk prófi sem
nudd- og snyrtisérfræðingur í
Kaupmannahöfn árið 1967.
Hún starfaði í allmörg ár í
starfsgreininni, bæði með
sjálfstæðan rekstur en einnig á
sjúkrastofnunum, s.s. Hrafn-
istu í Reykjavík og á Heilsu-
stofnun NLFÍ í Hveragerði.
Hún nam píanóleik við Tónlist-
arskólann í Reykjavík ung að
árum og í framhaldi fékkst
hún m.a. við kennslu í nokkur
ár.
Bergþóra var fyrst og síðast
mikil félagsvera. Hún stundaði
skátastarf af miklum krafti á
yngri árum, spilaði handbolta
með Fram, söng í Sólskins-
kórnum og síðar Pólýfónkórn-
um til fjölda ára. Hún var mikil
skíðakona og sat í stjórn
Íþróttafélags kvenna. Berg-
þóra var fulltrúi félagsins í
skíðaráði Reykjavíkur og kom
sem slík að undirbúningi að
stofnun skíðasvæðisins í Blá-
fjöllum.
Bergþóra stundaði leir-
muna- og keramikmálun.
Útför Bergþóru fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 24. ágúst
2021, og hefst athöfnin kl. 13.
ingur, f. 8.3. 1948,
og Sigríður Sólveig
hjúkrunar-
fræðingur, f. 3.1.
1952.
Á afmælisdegi
sínum 1951 giftist
Bergþóra eftirlif-
andi eiginmanni sín-
um, Baldri Magnúsi
Stefánssyni setjara,
f. 13.11. 1928. Börn
þeirra eru Stefán
Rúnar augnsmiður, f. 11.3. 1952,
fráskilinn; Friðgeir Magni hag-
fræðingur, f. 30.5. 1954, kvæntur
Björgu Pétursdóttur; Egill Brynj-
ar setjari, f. 31.12. 1957, í sambúð
með Höllu Arnar; Eyrún, f. 30.3.
1959, d. 16.6. 1959, og Eyrún
Þóra símsmiður, f. 30.4. 1960, frá-
skilin. Niðjar þeirra nú eru á
fjórða tuginn.
Bergþóra ólst upp í foreldra-
húsum til 7 ára aldurs, en þá lést
Amma Lillý er látin.
Þetta símtal sem við fengum
að morgni dags þann 10. ágúst sl.
mun seint gleymast.
Amma var mögnuð kona.
Félagslynd, fyndin, hlý og um-
fram allt alltaf til staðar þegar
einhver þurfti á henni að halda.
Hún sýndi fram á að allt er
hægt ef viljinn er fyrir hendi
þegar hún, þá orðin 5 barna móð-
ir, skellti sér í nám til Danmerk-
ur.
Amma verður ávallt ein af
okkar helstu fyrirmyndum í líf-
inu og hennar er sárt saknað af
okkur öllum.
Hún skilur eftir fallegar minn-
ingar sem við munum varðveita
um alla tíð.
Sofnar drótt, nálgast nótt,
sveipast kvöldroða himinn og sær.
Allt er hljótt, hvíldu rótt.
Guð er nær.
(Kvöldsöngur skáta)
Hvíldu í friði, elsku amma.
Ingi Steinn, Guðríður,
Tómas Óli, Ástrós, Sóley
Rut, Jökull Smári og
Bergþóra Líf.
Fyrir nærri hálfri öld kynntist
ég, nýorðin 17 ára, Agli syni
Bergþóru eða Lillýjar eins og
hún var oftast kölluð.
Lillý var fædd á Holti í Hafn-
arfirði og ólst þar upp þar til
móðir hennar lést úr berklum.
Um tíma var hún hjá systrunum
á St. Jósepsspítala en síðan flutti
hún til föðurömmu sinnar í
Reykjavík.
Ég gerði mér strax grein fyrir
því hve sterk þessi fíngerða kona
var. Heimilið í Háagerði 81, þar
sem tengdaforeldrar mínir
bjuggu lengst af, var mjög fal-
legt og listrænt. Þar ríkti líka
sérstakur húmor, sem er enn við
lýði innan fjölskyldunnar. Það
var gert grín að öllu og öllum. Ég
var fljótlega kynnt fyrir „lukku-
tröllum“ sem var snyrtilega rað-
að ofan á flygilinn í stofunni. Öll
höfðu þau nöfn ættingja og þegar
ég hitti þetta fólk stóð ég mig að
því að reyna að sjá myndlíking-
arnar við tröllin.
Matur hafði annað nafn en ég
hafði vanist. Til dæmis var spag-
hettí og hakk nefnt „þrumur og
eldingar“, svo sterkur þótti sum-
um rétturinn. Uppskriftin kom
frá Suður-Tíról. Púðursykur-
skaka með rjóma, döðlum og
súkkulaði var kölluð „kúadella“.
Lillý var á undan sinni samtíð.
Hún ræktaði til að mynda græn-
meti í eldhúsglugganum yfir
vetrarmánuðina sem var ekki
tíðkað á Íslandi í þá daga og á
sumrin var sérstakur reitur í
garðinum fyrir grænmetisrækt-
un. Hún kenndi mér að búa til
aðventukrans úr greni en það
hafði ég aldrei séð áður. Hún
elskaði að rækta blóm, jafnt inni
sem úti, og bar garðurinn í Háa-
gerðinu þess merki. Hún var
mjög stundvís og var vel kynnt
alls staðar þar sem ég kom. Lillý
kom mér til dæmis í kynni við
Ingu saumakonu í Hafnarfirði
sem hafði saumað kjóla á hana
oft eftir teikningum Lillýjar.
Inga sagðist vera hætt að taka á
móti nýjum kúnnum en þegar
hún heyrði að Lillý hefði bent
mér á hana ljómaði hún í framan
og sagði að hún gæti ekki neitað
hennar fólki.
Árið 1978 vann ég um tíma hjá
nunnunum á St. Jósepsspítalan-
um. Lillý bað mig að skila kveðju
til gömlu systranna, sérstaklega
kennara hennar sem ég man ekki
lengur hvað hét, þá var hún há-
öldruð kona. Þegar ég bar henni
kveðjuna táraðist hún og sagði
með sínum erlenda hreim: „Lillý
dansaði á tánum þegar hún var
lítil hér í þessu eldhúsi.“
Lillý var ekki bara húsmóðir,
heldur lærði hún til nudd- og
snyrtisérfræðings í Kaupmanna-
höfn 1966-1967 og starfaði lengst
við það á Hrafnistu og á Heilsu-
hælinu í Hveragerði. Hún var
mikil félagsvera og var margt til
lista lagt og tók þátt í félagsstarfi
ýmissa félaga. Hún var mjög
músíkölsk og söng t.a.m. með
Pólýfónkórnum í mörg ár. Þá var
hún táknmálstúlkur fyrir heyrn-
arlausa vinkonu sína, talaði að
mér virtist reiprennandi fingra-
og varamál.
Það er kaldhæðnislegt að þeg-
ar hún var komin nær áttræðu
fær hún slag og málstol og átti
erfitt með að tjá sig eftir það þótt
hugsunin væri óskert. Undir það
síðasta töluðum við saman með
augunum og handahreyfingum
því heyrnin var að mestu farin.
Hún lést, södd lífdaga, í faðmi
fjölskyldunnar á Hrafnistu í
Hafnarfirði þar sem vel var
hugsað um hana. Ég votta fjöl-
skyldunni mína dýpstu samúð.
Halla Arnar.
Tengdamóðir mín, sem við öll
kölluðum Lillý ömmu, er látin.
Hún var björt yfirlitum, bros-
mild, tónelsk, með ástríðu fyrir
blómum og köttum.
Þrátt fyrir að missa móður
sína einungis 7 ára, á tímum þeg-
ar samfélagsstuðningur var lítill
og fátækt mikil, var atgervi
hennar slíkt og stuðningur nán-
ustu fjölskyldu í uppvexti hennar
þannig að upp óx glaðlynd, barn-
elsk, umhyggjusöm og þrautseig
kona, sem lærði og kenndi á pí-
anó, söng í Pólýfónkórnum og
var mikill íþróttaiðkandi, bæði í
handbolta og á skíðum. Kona
sem vílaði ekki fyrir sér að flytj-
ast með manni og börnum til
Kaupmannahafnar til að sækja
sér menntun. Hún var einnig
óhrædd við að fara óhefðbundnar
leiðir. Á unga aldri samdi hún við
hljóðfæraverslun um að selja
henni flygil og nurlaði fyrir af-
borgunum í mörg ár. Þegar við
Friðgeir hófum sambúð var þessi
sami flygill enn þá miðpunktur
heimilisins.
Það skiptust á skin og skúrir á
lífsleið Lillýjar ömmu og reyndi
oft á þrautseigju hennar og út-
sjónarsemi. Sorgin við að missa
tæplega þriggja mánaða dóttur
fylgdi henni alla lífsleiðina og
fann maður gjörla hve stutt var í
sársaukann ef barnabörnin urðu
mikið veik. Umhyggjusemin var
henni eðlislæg og nutum við
hennar gegnum árin.
Árið 2007 fékk Lillý amma
heilablóðfall sem hafði þær af-
leiðingar að hún bjó við málstol
upp frá því. Þetta hafa verið
henni þung 14 ár og er hún
örugglega hvíldinni fegin.
Við hjónin gleðjumst yfir arf-
leifð hennar sem við sjáum í
börnum okkar og þökkum henni
samfylgdina.
Innilegar samúðarkveðjur til
Baldurs afa.
Björg Pétursdóttir.
Bergþóra Bachmann
Friðgeirsdóttir