Morgunblaðið - 25.08.2021, Qupperneq 15

MINNINGAR 15Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. ÁGÚST 2021
✝
Reynir Hall-
grímsson
fæddist á Kringlu í
Torfalækj-
arhreppi 29. nóv-
ember 1938. Hann
lést á HSN Blöndu-
ósi 11. ágúst 2021.
Foreldrar hans
voru Hermína Sig-
valdadóttir, f. 19.6.
1909, d. 28.6. 1994,
og Hallgrímur
Sveinn Kristjánsson, f. 25.9.
1901, d. 18.5. 1990. Systkini
Reynis eru Gerður, f. 4.4.
1935, d. 26.1. 2021, og Ásdís
Erna, f. 28.12. 1949. Fóst-
urbróðir hans er Sigvaldi Her-
mann Hrafnberg, f. 18.6. 1937,
2) Hallgrímur Svanur, f.
28.5. 1963. Eiginkona Svans
er Hildur Þöll Ágústsdóttir,
f. 25.4. 1966. Börn Svans eru
Hugrún Sif, f. 22.11. 1981,
Heimir, f. 9.1. 1987, Re-
bekka, f. 12.4. 1991, Katrín,
f. 4.10. 1991, og Inga Rún, f.
14.1. 1998.
3) Arnar Bjarki, f. 14.10.
1972. Börn hans eru Reynir
Örn, f. 15.10. 1999, Anton
Þór, f. 27.6. 2002, og Tristan
Máni, f. 25.10. 2006.
Reynir ólst upp á Kringlu
og tók ásamt Sigurbjörgu
við búi foreldra sinna og var
hann bóndi alla sína starfs-
ævi. Kringla átti hug hans
allan allt til dánardags. Síð-
ustu árin bjó hann á Blöndu-
ósi eftir að Baldur sonur
hans og Anna tóku við
búinu.
Hann var jarðsunginn í
kyrrþey frá Þingeyraklaust-
urskirkju 21. ágúst 2021.
er flutti um
tveggja mánaða
gamall á heimili
hans á Kringlu.
Eftirlifandi
kona Reynis er
Sigurbjörg Ólafs-
dóttir, f. 18.5.
1944. Þeirra syn-
ir eru:
1) Ólafur Bald-
ur, f. 8.12. 1961.
Eiginkona Bald-
urs er Anna Hjálmarsdóttir, f.
30.6. 1956, og eiga þau saman
Sigurbjörgu, f. 17.7. 1986, og
Maríu, f. 2.2. 1993. Áður átti
Baldur soninn Kristin, f. 6.5.
1983, og Anna dótturina Ar-
dísi Ólöfu, f. 1.1. 1982.
Elsku hjartans afi minn. Ég
og kveðjustundir eigum enga
samleið í hvaða mynd sem þær
eru og ég reyni hvað ég get að
komast hjá því að þurfa að
kveðja hvort sem það er til
styttri eða lengri tíma. Ég
kemst víst ekki hjá því núna.
Afi minn var mikill dugnað-
arforkur. Hann var bóndi sem
stóð vaktina sama hvað og tók
sér aldrei frí. Hann var mikill
húmoristi, það var alltaf stutt í
grínið, hláturinn og brosið, ég
gat alltaf verið viss um það.
Svo bakaði hann líka bestu
súkkulaðikökuna. Ég minnist
þess þegar maður fékk að fara
með þér í traktorinn og þegar
maður hossaðist til og frá þeg-
ar þú gafst í úti á túni á Löd-
unni þegar kindurnar voru að
fara kolvitlausa leið.
Elsku afi, þín verður sárt
saknað en ég trúi því og vona
að þér líði betur núna og að þú
sért kominn í sveitina að vappa
um móana og segja okkur að
hlaupa suðvestur með girðing-
unni eða fara austan megin
þegar á að fara reka rollurnar
þótt ég hafi enn þá ekki hug-
mynd um í hvaða átt það er
þegar ég stend úti á túni.
Ég ætla að fá að ímynda
mér að þú takir núna fast utan
um mig, kyssir á kinnina og
segir „blessuð góða“.
Þangað til næst afi minn,
Guð geymi þig.
María Ólafsdóttir.
Afi minn, Reynir frá
Kringlu, var lagður til hinstu
hvílu um helgina. Eflaust
hvíldinni feginn eftir erfiða
tíma. Sárt þykir mér að hafa
ekki getað fylgt honum síðasta
spölinn og raunar hafði ég ekki
séð afa í tvö ár vegna fjar-
lægðar og heimsfaraldurs.
Áratugir af minningum ylja
hins vegar. Afi var bóndi í húð
og hár. Fæddur og uppalinn á
Kringlu og lifði þar lengstan
hluta ævinnar eða þar til heils-
an brást honum. Hefði sjálf-
sagt dáið á þessum sama bletti
ef ekki hefði verið fyrir ömmu
sem hafði vit fyrir honum.
Hvergi annars staðar undi
hann sér. Staðurinn er mér
sjálfri kær enda mörgum
stundum varið í sveitinni sem
krakki og síðar meir. Þar var
lífið yfirleitt í föstum skorðum
enda afi og amma bæði vinnu-
söm með eindæmum. Dagur-
inn var tekinn snemma og hús-
verkum sinnt, allt þar til tími
var kominn á hádegismat er
haldið var heim á bæ. Nokkrar
sögur voru sagðar og stuttu
seinna heyrðust hrotur frá eld-
húsbekknum. Miðdegislúrinn
heilagi. Hann varði þó yfirleitt
stutt því brátt var mál að
skunda af stað að nýju og
halda áfram vinnu. Þetta var
síðan endurtekið með kaffi og
loks kvöldmat. Amma sá um
matseðilinn með heitum mat í
hádegi og á kvöldin og að sjálf-
sögðu heimabökuðu með
kaffinu. Þess á milli mátti
heyra prjónana slást ótt og
títt. Sem krakki reyndi maður
eftir fremsta megni að vera til
gagns, með misjöfnum árangri.
Oft var líf og fjör en stundum
var eins og um líf og dauða
væri að tefla. Verst var þegar
reka átti á hús en þá varð
gjarnan uppi fótur og fit.
Hrópað og kallað og gefnar
skipanir um að opna hlið eða
dyr úr hinum og þessum áttum
sem maður oftar en ekki rugl-
aði saman og hlaut fyrir miklar
skammir. Þá hefði nú stutt yf-
irferð í helstu áttum ásamt
„úteftir og frameftir“ komið
sér vel áður en haldið var af
stað í herlegheitin. En enginn
er fullkominn og fyrir utan
tímabundna örvinglun yfir
þekkingarleysi á áttum og
staðháttum var lífið í sveitinni
ljúft. Afi var mikill húmoristi
og gerði óspart grín, að sjálf-
um sér og öðrum. Hafði gaman
af því að hlusta á sögur, ekki
verra ef hann fékk að segja
þær sjálfur. Hrekkjóttur. Í
uppáhaldi hjá mér var þegar
við vorum á ferð á Rússanum
og afi „skaut“ á bílana að
sunnan sem reyndu að taka
fram úr. Ekki veit ég nákvæm-
lega hvernig þetta fór fram en
tilþrifin ollu að minnsta kosti
skothvelli sem fékk bílstjórana
til að hrökkva í kút og afi hló
hrossahlátri lengi á eftir. Þeg-
ar amma og afi fluttu frá
Kringlu var tvennt algjörlega
skýrt af hálfu afa: Jörðin yrði
að vera áfram í fjölskyldunni
og þar skyldi vera búskapur.
Við keflinu tók faðir minn sem
ásamt mömmu hefur sinnt
búinu af nánast sömu alúð og
eljusemi og afi og amma áður
og líklega langafi og –amma
þar áður. Ég tilheyri stolt
þessari arfleifð sem afi elskaði
og vona að hann hafi kvatt
sáttur. Ég kveð að minnsta
kosti afa full af þakklæti og
stolti. Minningin um hlýjan,
góðan og drepfyndinn afa mun
lifa. Elsku afi. Takk fyrir húm-
orinn, grínið og glensið. Takk
fyrir alvöruna. Takk fyrir allt.
Hvíl í friði, við hittumst
framfrá.
Þín
Sigurbjörg.
Ég kynntist Reyni og Sifu
fljótlega eftir að við Jóhanna
fluttum norður að Akri 1980.
Strax þá fann ég hve nágrenn-
ið var gott. Það var alltaf sjálf-
sagt að hjálpa til.
Á þessum tíma var skylt að
baða sauðféð á tveggja ára
fresti vegna fjárkláða. Við Jó-
hanna höfðum aldrei tekið í
þátt í böðun, þannig að Reynir
kom okkur strax til hjálpar og
tók stjórnina, sem við vorum
þakklát fyrir. Þetta var fyrst í
nóvember og féð var rekið um
morguninn í Stóru-Giljá, en
þar var það baðað. Eftir böð-
unina var rekið heim og þá
byrjaði að mugga fyrst en svo
tók að hríða. Okkur tókst að
koma fénu á hús og þá gáfum
við Jóhanna út að nú færum
við í mat. Reynir tók það ekki í
mál, við skulum gefa fénu fyrst
sem við og gerðum. Þetta lýsir
best hve Reynir var um-
hyggjusamur við skepnur.
Þess má geta að það gekk á
með hríðarveðrum og kulda
fram í lok febrúar þennan vet-
urinn.
Reynir var fyrirhyggjusam-
ur. Gott dæmi um það var að
hann gætti þess alltaf að eiga
lyf við höndina ef einhver
skepnan veiktist. Þau voru ófá
skiptin sem hann bjargaði okk-
ur ef einhver kindin veiktist,
því þrátt fyrir ásetning okkar
um að fara að dæmi Reynis,
gleymdist að útvega lyf.
Þegar Jóhanna gekk með
Helgu kom fram í lok með-
göngu að það þurfti að flytja
hana til Reykjavíkur. Þetta
bar mjög brátt að og flugvél
var send til að sækja okkur.
Ég hringdi í Reyni og spurði
hvort hann gæti ekki bjargað
gjöfinni fyrir sauðféð fyrir mig
í einhverja daga? Ég vissi ekk-
ert hvað ég yrði lengi í
Reykjavík. Ekki stóð á svari.
Reynir sagði okkur að hafa
okkur til og gott ef hann
keyrði okkur ekki út á flugvöll
líka.
Í réttum hefur alltaf verið
góð samvinna milli bæjanna. Á
Kringlu hefur alla tíð verið til
kerra til að flytja fjárhópa í.
Það þótti og þykir ekkert til-
tökumál að taka féð frá okkur í
leiðinni, nú eða lána okkur
kerruna.
Þessir punktar mínir eru ör-
fá dæmi um vinskap og hjálp-
semi Reynis og Sifu. Ekki má
gleyma skemmtilegu spjalli við
kaffiborðið á Kringlu, en það
var ekki við annað komandi en
að gengið yrði í bæinn hvenær
sem var, líka þótt erindið væri
lítið.
Kæra Sifa og fjölskylda. Ég
votta ykkur mína dýpstu sam-
úð.
Gunnar á Akri.
Nú hefur okkar kæri ná-
granni, Reynir Hallgrímsson,
kvatt okkur og dvelur hann nú
í sumarlandinu þar sem grænu
grösin vaxa og fallegur búfén-
aður röltir um kring.
Til Sigurbjargar og Reynis
á Kringlu var alltaf gott að
koma. Þau voru einstaklega
gestrisin og teljum við að fáir
dagar þar hafi verið án gesta-
komu enda alltaf gott að koma
við í spjall og hugleiðingar.
Ferðum og erindum hefur
fækkað eftir að þau fluttu út á
Blönduós en hugur okkar til
þeirra hefur ekki breyst þrátt
fyrir það og alltaf er jafn ynd-
islegt að koma á Mýrabraut-
ina.
Erfitt er að nefna Reyni án
þess að nefna Sifu um leið, en
þau sómahjón voru einstaklega
samhent í öllum sínum verk-
um.
Reynir var mikill búmaður,
vinnusamur, fjárglöggur og
einstaklega natinn við skepn-
ur. Hann var sjálfbjarga um
flesta hluti og hagsýnn. Frá
fyrstu tíð hefur verið mikill
vinskapur á milli fólksins á
Kringlu og Akri og brá aldrei
skugga þar á.
Við systkinin minnumst
hans sem góðs og trygglynds
vinar sem reyndist Akursheim-
ilinu, bæði foreldrum okkar og
síðar Jóhönnu og Gunnari, ein-
staklega vel. Eins myndaðist
einstök vinátta á milli Reynis
og Ómars á þeim tíma er hann
vann sem læknir á Blönduósi.
Þau Kringluhjón voru ein-
staklega hjálpsöm og fljót til ef
eitthvað var. Foreldrar okkar
töluðu oft um það að þau væru
viss um að engir væru eins
heppnir og þau með góða ná-
granna og tökum við sannar-
lega undir það.
Reynir sinnti samfélaginu
vel, sat lengi í sveitarstjórn og
var réttarstjóri í Auðkúlurétt
til margra ára, ásamt öðrum
trúnaðarstörfum. Hann mætti í
réttir á meðan stætt var og
alltaf var hann fyrstur til að
taka á móti safninu er það kom
ofan af heiðinni. Ljúfmennska
hans, lipurleiki og sáttfýsi kom
oft að góðum notum í þeim
störfum og sýndi hann þá
hversu góðan mann hafði að
geyma. Reynir söng lengi í
kirkjukór Þingeyrakirkju og
var eftir því tekið hversu ein-
staklega fallegan bassa hann
hafði, bassa sem bætti allan
söng.
Með þessum fáu orðum vilj-
um við systkinin frá Akri og
fjölskyldur okkar þakka Reyni
vináttuna og samfylgdina.
Um leið sendum við Sifu
okkar, Baldri, Svani, Arnari og
fjölskyldum þeirra okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og
óskum fólkinu hans Reynis
blessunar.
Jón, Jóhanna og
Nína Margrét og
fjölskyldur.
Fallinn er frá Reynir Hall-
grímsson, bóndi á Kringlu.
Hann var bóndi af lífi og sál.
Kringla var hans ríki og hugur
hans þar alla tíð.
Elsku Reynir minn, ég mun
ætíð minnast þín með þakklæti
og hlýju og kveð þig með ljóði
Jóns frá Ljárskógum, Kveðja
heimanað.
Aftanblærinn andar, undurtær og
hlýr.
Upp af gleymsku grafast gömul
ævintýr.
Hvað er það, sem hreyfir hjartans
innsta streng?
Allt, sem áður seiddi ungan sveita-
dreng.
Létt á lóuvængjum líður hugurinn
yfir höf og heiðar heim í dalinn
minn,
þar sem grasið græna grær um
bernskuspor,
þar sem leið mitt ljúfa ljósa æsku-
vor.
Töfrar liðins tíma tendra forna glóð.
Tóna hrannir hrynja hellist geisla-
flóð.
Vorsins leifturlitir ljóma augum við.
Heyra má til heiða hundrað vatna
nið.
Sindrar yfir sundum sólarlagsins
glóð,
fuglar kveða’ og kvaka kvöldsins
vögguljóð
endurómur titrar innst við hjarta-
stað:
Flytur kannski kvakið kveðju heima-
nað?
(Jón frá Ljárskógum)
Anna.
Reynir
Hallgrímsson
Ríkisfjármálin
verða erfiðasta úr-
lausnarefni stjórn-
valda á næstu árum.
Mestallt annað, sem
við ræðum í kosn-
ingabaráttunni, velt-
ur á því hvernig við
tökumst á við þann
vanda.
Lykillinn að skynsamlegum
ákvörðunum og samkomulagi
ólíkra flokka um ríkisfjármála-
stefnu byggist á glöggum upplýs-
ingum og raunsæju mati á öllum
efnahagslegum forsendum. Sjald-
an hefur jafn mikið verið í húfi í
þessum efnum.
Ég tel því að ekki verði hjá því
komist að gerð verði óháð úttekt
á stöðu ríkisfjármála, hagvaxt-
armöguleikum og áhrifum þeirr-
ar miklu lántöku, sem óhjá-
kvæmilegt var að ráðast í vegna
faraldursins.
Horfum fram
á við, ekki aftur
Lögbundnar fjármálareglur
verða ekki í gildi næsta kjörtíma-
bil vegna þessara óvenjulegu að-
stæðna.
Brýnast er þess vegna að
stjórnmálafólk geti glöggvað sig á
því hvaða svigrúm við höfum. Við
vitum að skuldirnar verða ekki
sjálfbærar nema vextirnir af lán-
unum verði til lengri tíma lægri
en árlegur hagvöxtur. Og það er
ekki sjálfgefið eins og sagan segir
okkur.
Til þess að sjá þessa mynd þarf
meiri upplýsingar en fyrir liggja.
Hinn tælandi máttur kosninga
opnar nú hvert loforðaboxið á
fætur öðru. En þá verður líka
innistæða að vera fyrir loforðun-
um. Við skuldum kjósendum að
tala hreint út.
Fjármálaráð, sem stjórnvöld
skipa, hefur vakið athygli á því að
fjármálaáætlunin er í ríkum mæli
byggð á framreikningi á gömlum
tölum. Þar er með öðrum orðum
horft í baksýnisspegilinn eins og
ráðið orðar það.
Þetta þýðir í reynd að við þurf-
um að endurmeta forsendurnar
með því að horfa meira fram á
við.
Við getum ekki tekið ákvarð-
anir fyrir framtíðina með því einu
að líta í baksýnisspegilinn. Það er
hættulegur leikur.
Veikleiki í fjármálaáætlun
Veikleikinn er sá að ríkis-
stjórnin skildi eftir gat í fjár-
málaáætluninni sem nemur allt
að fimmtíu milljörðum króna.
Hún segir það eitt að í það gat
þurfi að stoppa með tvinna sem
hún kallar afkomubætandi að-
gerðir.
Verði hagvöxtur ekki mun
meiri en fjármálaáætlunin segir
til um er ríkisstjórnin í raun að
segja að þetta þýði niðurskurð og
skattahækkanir.
Til viðbótar þarf að hafa í huga
að sum fyrirheit í samgöngu-
málum eru ekki fjármögnuð og
endurtekin loforð um stóraukin
framlög til uppbyggingar og
reksturs hjúkrunarheimila
standa fyrir utan áætlunina, svo
dæmi séu tekin.
Þá hefur fjármálaráð bent á að
ójafnvægi var komið í rekstur
ríkissjóðs fyrir Covid og áður en
núverandi efnahagsvandi raun-
gerðist. Staðan sé því verri en
hefði þurft að vera.
Aðvaranir sérfræðinga
Í Markaði Fréttablaðsins síð-
astliðinn fimmtudag skrifa tveir
sérfræðingar um hættumerkin
sem þarf að hafa í huga varðandi
ríkisfjármálin.
Agnar Tómas Möller
bendir á að líklegt sé að
Seðlabankinn hækki
vexti á níu af tíu næstu
vaxtaákvörðunarfund-
um. Hann telur að það
dragi úr einkaneyslu og
fjárfestingu í atvinnulíf-
inu. Stór og vaxandi
hluti skulda ríkissjóðs sé
til skamms tíma. Vænt-
anlegar vaxtahækkanir
munu því þyngja vaxtabyrði rík-
isjóðs verulega og kalla á aukið
aðhald í rekstri og skattahækk-
anir. Þessi breytta staða kallar á
endurmat á forsendum. Fyrir
ríkissjóð, fólk og fyrirtæki.
Helgi Vífill Júlíusson segir að
fámenn þjóð með litla mynt geti
ekki leyft sér að skulda jafn mikið
og stór hagkerfi. Þetta er rétt.
Þess vegna skiptir svo miklu að
við vitum hvað þessi staða heftir
möguleika okkar. Hversu mikið
þessi litla mynt skerðir tækifærin
í stöðunni.
Mat á áhrifum nýrra leiða
Fjármálaráð bendir á að hag-
vaxtarspár í fjármálaætlun bygg-
ist nær eingöngu á endurreisn
ferðaþjónustu.
Við þurfum óháð mat á því
hvort líklegt sé að við getum einn-
ig aukið hagvöxt á öðrum sviðum
eins og í nýsköpun og þekkingar-
iðnaði. Að hve miklu leyti mun
mögulegt samstarf við Evrópu-
sambandið um gengisstöðugleika
geta örvað slíkan vöxt? Að tengja
krónuna við evru. Og að hve
miklu leyti getur það dregið úr
vaxtakostnaði ríkissjóðs?
Markmið okkar er að auka
hagvöxt eins og hægt er til þess
að geta styrkt og viðhaldið öflugu
velferðarkerfi. Þannig að þung-
bærar vaxtagreiðslur ríkissjóðs
fari frekar í innviði, menntun, vel-
ferð.
Óháð úttekt á stöðunni
er nauðsynleg
Er það vont að stjórnmála-
flokkar lofi ákveðnum hlutum,
sýni á spilin? Nei, enda eiga kosn-
ingar að draga fram áherslur
flokkanna og gefa kjósendum val-
kosti. Flokkar þurfa hins vegar
að koma hreint fram og segja
hvort innistæða sé fyrir loforð-
unum eða hvort senda eigi reikn-
inginn inn á framtíðarkynslóðir.
Viðreisn vill þess vegna tryggja
kjósendum yfirsýn hvað raun-
verulega er hægt að gera í rík-
isfjármálum. Við viljum að kjós-
endur hafi tækifæri á að sjá hver
staðan er í reynd. Svo hægt sé að
tryggja samkeppnishæf lífskjör.
Verði úrslit kosninganna á
þann veg að Viðreisn taki þátt í
viðræðum um nýja ríkisstjórn
munum við gera kröfu til þess að
óháð endurmat á þessum álita-
efnum verði lagt til grundvallar
samningum um nýja ábyrga rík-
isfjármálastefnu.
Best hefði farið á því að rík-
isstjórnin hefði látið vinna óháða
úttekt um stöðuna fyrir kosn-
ingar. Það er því áskorun mín til
forsætisráðherra að hún beiti sér
tafarlaust fyrir því í samráði við
stjórnarandstöðuna. Það er hið
rétta að gera í þágu almennings í
landinu.
Kosningaloforð
með innistæðu
Eftir Þorgerði
Katrínu
Gunnarsdóttur
Þorgerður Katrín
Gunnarsdóttir
» Fjármálaráð hef-
ur bent á að ójafn-
vægi var komið í
rekstur ríkissjóðs
áður en veirukrísan
raungerðist. Staðan
sé því verri en hefði
þurft að vera.
Höfundur er formaður
Viðreisnar.