Morgunblaðið - 09.08.2021, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. ÁGÚST 2021
✝
Jóhann Emil
Björnsson
fæddist á Borg á
Mýrum 26. júní
1935. Hann lést 28.
júlí 2021.
Foreldrar hans
voru Charlotte
Kristjana Jóns-
dóttir, f. 1905 í
Stykkishólmi, d.
1977, húsmóðir, og
Björn Magnússon,
f. 1904 á Prestbakka á Síðu, d.
1997, prófastur á Borg á Mýrum
og síðar prófessor við HÍ. Jó-
hann var fimmti í röð átta systk-
ina, þau eru: Magnús, f. 1928, d.
1969, Dóróthea, f. 1929, d. 2012,
Jón Kristinn, f. 1931, d. 2003,
Ingi Ragnar, f. 1932, d. 2003,
Björn, f. 1937, d. 2008, Ingi-
björg, f. 1940, og Oddur Borgar,
f. 1950.
Jóhann kvæntist 7. júlí 1956
Inger Ragnarsdóttur ritara og
húsmóður, f. 23. maí 1937. For-
forstjóri tryggingafélagsins
Ábyrgðar hf. en það var stofnað
árið 1961 og var dótturfélag
sænska tryggingarfélagsins
Ansvar. Sjóvá-Almennar trygg-
ingar hf. keyptu Ábyrgð árið
1996 og síðustu starfsár sín
vann Jóhann þar.
Áhugamál Jóhanns voru
mörg og tók hann virkan þátt í
ýmsum félagsmálum. Hann
byrjaði snemma að teikna og
mála og sótti námskeið á því
sviði á sínum yngri árum. Einn-
ig hafði hann mikinn áhuga á
ljósmyndun alveg frá unglings-
árum. Jóhann var einn af stofn-
endum Fornbílaklúbbs Íslands
og fyrsti formaður félagsins og
heiðursfélagi. Hann var í sókn-
arnefnd Árbæjarsafnaðar í
mörg ár en auk þess gegndi
hann ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir Biskupsstofu. Jóhann var
félagi í reglu Musterisriddara.
Útför Jóhanns fer fram frá
Árbæjarkirkju í dag, 9. ágúst
2021, klukkan 13.
Streymt verður beint frá at-
höfninni:
https://youtu.be/N-prLYGy_EA
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
eldrar hennar voru
Sigrún Óskars-
dóttir, f. 1910, d.
1989, og Ragnar
Bjarkan, f. 1910, d.
1964. Inger lést 25.
október 2018.
Börn Jóhanns og
Ingerar eru: 1)
Dóróthea, f. 1957,
maki Hörður
Helgason, dætur
þeirra eru Hjördís,
Helga og Steinunn. 2) Sigrún, f.
1958, maki Skúli Guðbjarnar-
son, börn þeirra eru Hildur, Íris
Stefanía og Jóhann Ingi. 3)
Ragnar, f. 1962, maki Anna
Friðriksdóttir, börn þeirra eru
Inger Björk, Oddný og Jóhann.
Langafabörnin eru þrettán.
Jóhann hóf ungur störf hjá
Almennum tryggingum hf. og á
þeirra vegum fór hann til náms í
tryggingaskóla á Englandi. All-
ur starfsferill hans var innan
tryggingageirans. Hann varð
Kveðja frá reglu Musterisridd-
ara
Í dag minnumst við Jóhanns E.
Björnssonar sem lést 28. júlí 2021
eftir langvarandi veikindi. Jóhann
gerðist Musterisriddari árið 1958.
Hann gegndi mörgum trúnaðar-
störfum fyrir regluna og sat í
meistararáði í 33 ár og sem meist-
ari reglunnar RM Heklu í 11 ár.
Árið 2010 tók hann 12. stig regl-
unnar, sem er æðsta stig hennar.
Hann sat í stjórn stórmusteris
Noregs og Íslands í sex ár.
Jóhann var traustur félagi,
skyldurækinn, fórnfús, árvakur
og staðfastur starfsmaður Must-
erisins. Hann hafði sterka útgeisl-
un og gaf af sér kærleika, um-
hyggju og vandvirkni í öllu starfi
sínu fyrir regluna. Góð fyrirmynd
fyrir okkur bræðurna. Hann hafði
sterk áhrif á mótunarstarf regl-
unnar og framtíðarvelgengni
hennar. Jóhanns verður sárt
saknað og stórt skarð hefur verið
höggvið í bræðrahópinn.
Eiginkona Jóhanns og lífsföru-
nautur, Inger Ragnarsdóttir, stóð
þétt við bakið á manni sínum og
tók virkan þátt í störfum eigin-
kvenna Musterisriddara í systra-
félagi reglunnar, Iðunni. Hún lést
árið 2018. Regla Musterisriddara
sendir innilegar samúðarkveðjur
til fjölskyldu Jóhanns og ástvina.
Blessuð sé minning Jóhanns E.
Björnssonar.
Fyrir hönd reglu Musteris-
riddara RM Heklu,
Stefán Þór Kjartansson,
meistari RM Heklu.
Kveðja frá Brautinni – bindind-
isfélagi ökumanna (BFÖ)
Í dag kveðjum við góðan félaga
okkar, Jóhann E. Björnsson, sem
lést á Droplaugarstöðum 28. júlí
síðastliðinn.
Jóhann var um árabil einn af
máttarstólpum BFÖ, sat í stjórn
félagsins og lagði gjörva hönd á
plóg við útgáfu málgagna þess,
Brautarinnar og BFÖ-blaðsins. Í
þakklætisskyni fyrir allt hans
góða starf var Jóhann gerður að
heiðursfélaga BFÖ á 50 ára af-
mæli félagsins árið 2003. Árið
1960 átti BFÖ aðild að stofnun
tryggingafélagsins Ábyrgðar og
þangað réðst Jóhann til starfa ár-
ið 1961 og veitti félaginu forstöðu
allt til ársins 1997. Í starfi sínu hjá
Ábyrgð studdi Jóhann ötullega
við bakið á starfsemi BFÖ og sá
meðal annars til þess að BFÖ
fengi ávallt starfsaðstöðu í húsa-
kynnum Ábyrgðar. Umferðar-
öryggismál voru Jóhanni einkar
hugleikin og má þess til gamans
geta að Ábyrgð varð fyrsta trygg-
ingafélagið hér á landi til að auka
rétt þeirra sem notuðu öryggis-
belti við akstur – vel að merkja
áður en lög um notkun öryggis-
belta tóku gildi hér á landi árið
1981.
Jóhann var einstaklega góður
félagi í samstarfi, hann lagði mál-
um gott lið, sá fljótt hver aðalat-
riðin voru og var góður skipu-
leggjandi.
Félagsmenn BFÖ kveðja nú
Jóhann með virðingu og þökk fyr-
ir allt hans óeigingjarna starf fyr-
ir félagið um leið og fjölskyldu
hans eru sendar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
F.h. stjórnar Brautarinnar –
bindindisfélags ökumanna,
Guðmundur
Karl Einarsson.
Deyr fé, deyja frændur,
Deyr sjálfur ið sama.
En orðstír deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Á lífsins göngu kynnist maður
mörgum manninum. Margir hafa
áhrif til mótunar og maður minn-
ist þeirra alla tíð. Sumir hafa enn
sterkari áhrif, verða fyrirmyndir,
einstaklingar sem maður lítur til
með virðingu og skapa þann vilja
með manni að þeim vilji maður
líkjast í sem flestu. Jóhann hefur
frá okkar fyrstu kynnum verið
mér mikil fyrirmynd. Ýmsu sem
er genetískt getur maður ekki
breytt, eins og líkamsburði og ró-
lyndi og yfirvegaðri framkomu.
Einnig þáttum í framkomu sem
gerir að viðkomandi tekur yfir sal-
inn, aðeins með nærveru sinni og
því sem maður gæti reynt að skil-
greina sem framkomu ensks að-
alsmanns. Þannig maður var Jó-
hann. Maður getur hins vegar
reynt að læra af viðkomandi
hvernig hann lifir lífinu og afstöðu
hans til þess sem skiptir máli í líf-
inu. Jóhann E. Björnsson var
maður sem ég vildi líkjast í sem
flestu.
Ég kynntist Jóhanni fyrst þeg-
ar hann bauð mér vinnu hjá
Ábyrgð hf. haustið 1969. Hjá
Ábyrgð áttum við samleið til árs-
ins 1987. Sem yfirmaður var Jó-
hann félagi starfsmanna, enda
skapaðist þar vinátta sem enn lifir
og áttu flestir sem þar komu til
starfa langan starfsaldur.
Jóhann var einstakur fjöl-
skyldumaður og voru þau Inger
mjög samhent í öllu er sneri að
börnum og barnabörnum.
Jóhann var félagi í reglu Must-
erisriddara. Hann var þar í for-
ystu í áratugi og leiddi regluna
eftir að föður hans naut ekki leng-
ur við. Á hans tíma styrktist regl-
an mjög og á hann stóran þátt í því
að starfið hefur aldrei verið jafn
öflugt og í dag. Eitt af mínum
gæfusporum í lífinu var að fyrir
áeggjan Jóhanns gerðist ég félagi
í reglu Musterisriddara.
Jóhann var fyrir mér einstakur
maður. Ef hægt væri að segja að
einhver hafi verið gallalaus tel að
það eigi við um vin minn Jóhann.
Talaði aldrei illa um nokkurn
mann, kunni ekki listina að bölva
og öllum leið betur eftir að hafa
verið í nærveru hans. Þess vegna
eiga svo vel við þessi orð úr Háva-
málum:
En orðstír deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Ég sendi mínar bestu samúðar-
kveðjur til fjölskyldu Jóhanns
Vertu kært kvaddur góði vinur.
Sólveig og Sveinn H.
Skúlason.
Elsku afi og langafi.
Við sátum í bátnum á Hreða-
vatni í fyrradag og rifjuðum upp
fallegar minningar. Þær eru ótal-
margar af afa og ömmu uppi í bú-
stað með okkur krökkunum.
Brekkukotinu góða sem afi teikn-
að og smíðað með aðstoð systkina,
langafa og auðvitað ömmu sem
gerði allt svo fallegt og huggulegt
að innan og utan.
Tíminn uppi í bústað var nýttur
í að lesa allar færslurnar í Brekku-
kotsannálnum. Við dáðumst að
vinnusemi afa og ömmu sem voru
með allt að sex barnabörn í eft-
irdragi ásamt því að skipta um
klæðningu og glugga á bústaðn-
um. Eljusemin minnkaði ekkert
með aldrinum. Þau meira að segja
skelltu sér til Bandaríkjanna fyrir
átta árum síðan til að passa Vig-
dísi hennar Hildar í heilan mánuð.
Þau settu það aldrei fyrir sig að
aðstoða og styðja sitt nánasta fólk
og voru gríðarlega fórnfús.
Afi var svo hlýr og góður, ótrú-
lega þolinmóður og hæfileikarík-
ur. Hann gat allt. Byggt bústað og
hús, smíðað garðbekki fyrir börn-
in sín og leikfangavagna fyrir
barnabörnin. Málað málverk,
teiknað myndir og tekið fallegar
ljósmyndir. Hann eldaði góðan
mat og tók til hendinni við öll hús-
verk. Sannkallaður draumaeigin-
maður. Hann var líka náttúrubarn
og einstaklega hrifinn af dýrum og
börnum.
Við minnumst þess þegar afi
sigldi stundum bátnum undir tréð
sem slútir yfir Hreðavatn og
stoppaði bátinn undir því og allt í
einu var eins og við værum stödd í
skáldsögu eftir Astrid Lindgren.
Hann var svo duglegur við að
skapa fallegar stundir. Þegar við
systurnar áttum heima í Bergen
las afi inn alls kyns ævintýri á
spólur og sendi út til okkar svo
hann gæti lesið fyrir okkur. Þegar
kennaraverkfallið var árið 2004 í
heila 39 virka daga voruð þau
amma með yngri hluta barna-
barnanna uppi í Árbæ þar sem var
smíðað, spilað og farið í sund. Jó-
hann Ingi var þá átta ára og minn-
ist þess sérstaklega að hafa smíð-
að kassabílinn Bingó sem var ekið
niður Þykkvabæinn ótal sinnum.
Salka rifjar það upp með okkur
hversu gaman afi hafði af því að
fylgjast með fuglunum frá eldhús-
glugganum sem gæddu sér á fræj-
um og eplum sem hann setti út á
fuglabrettið ofan á litla kofann í
Árbænum. Þegar afi heimsótti
Hildi í Bergen hafði hann líka svo
gaman af dúfunum á torginu og
með brauðmolum fékk þær allar
til sín í fangið og hló eins og barn
við leik.
Þegar fór að síga á seinni hlut-
ann hjá afa var hann oft slappur
en hann ljómaði samt alltaf ef
barn kom í heimsókn. Afi var ein-
stakur maður og skilur eftir sig
stórt skarð. Minning hans lifir
áfram í öllum fallegu hlutunum
sem eftir standa, stundunum sem
hann skapaði með okkur, lífsvið-
horfinu sem hann kenndi okkur og
kærleikanum sem hann bar til alls
í kringum sig.
Elsku afi, með þakklæti og
hlýju í hjarta kveðjum við þig. Við
sjáum þig ljóslifandi fyrir okkur í
heimreiðinni í Þykkvabænum þar
sem þú veifar okkur á þinn ein-
staka hátt, með hendur krosslagð-
ar eins og fugl sem blakar vængj-
um.
Þannig kvaddir þú okkur alltaf.
Þín barnabörn,
Hildur Skúladóttir
Íris Stefanía Skúladóttir
Jóhann Ingi Skúlason
og barnabarnabörn,
Ísafold Salka Búadóttir
Vigdís Edvardsdóttir
Stígur Búason
Vilma Sigrún
Edvardsdóttir
Jóhann Emil
Björnsson
✝
Siggeir Valdi-
marsson fædd-
ist í Reykjavík 22.
júlí 1965. Móðir
hans er Hrafnhild-
ur H. Wilde, f. 14.7.
1941, og faðir hans
var Valdimar Ein-
arsson, f. 18.5.
1940, d. 18.5. 2008.
Systkini Siggeirs
sammæðra: Markús
A.G. Wilde, f. 22.10.
1979. Samfeðra systkini Sig-
geirs eru: Einar Finnur, f. 9.10.
1967, Valdimar Ragnar, f. 21.8.
1975, Margrét, f. 1.6. 1978, og
Margrét Sævarsdóttir, f. 14.4.
1966.
Siggeir ólst upp hjá móður
sinni í Hlíðunum ásamt bróður
sínum Markúsi og gekk í Hlíða-
skóla.
Árið 1989 hóf Siggeir sambúð
sér í mikla sérhæfingu hér
heima og erlendis og var með
alþjóðlegar vottanir í þeim efn-
um og átti farsælan feril hjá
Tæknivali sem kerfisstjóri um
nokkurra ára skeið. Hann var
gríðarlega framsýnn í óravídd-
um netheima og með mjög
skýra sýn á möguleika netsins
áður en sú þekking varð al-
menn. Hann var einnig með
tölvunámskeið fyrir almenning
þar sem hann miðlaði þekkingu
sinni og kynnti netið almenningi
áður en það var orðið daglegt
brauð.
Siggeir æfði karate um nokk-
urra ára skeið, og var einnig um
tíma í stjórn Þórshamars.
Siggeir átti sér mörg hugð-
arefni og áhugamál sem hann
sinnti eftir föngum, en heilsu
hans hafði hrakað mikið síðustu
ár. Hann hafði áhuga á hug-
leiðslu, blómarækt, stjörnufræði
og var mikill sundmaður. Mesta
plássið í hans huga síðustu miss-
erin fékk afastelpan hans.
Útför hans fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 9. ágúst 2021,
klukkan 13.
með Helenu Braga-
dóttur, f. 15.2.
1966, og eignuðust
þau eina dóttur,
Brynju, f. 27.5.
1993. Þau slitu
samvistir en héldu
vináttu alla tíð. Sig-
geir á eitt afabarn,
Öglu Björk Egils-
dóttur, f. 16.1.
2020.
Siggeir vann ým-
is tilfallandi störf, dró sig reglu-
lega úr skarkala borgarinnar
og fór af og til í vinnumennsku í
sveit, sem honum féll vel. Sig-
geir stundaði nám í Iðnskól-
anum í rafeindavirkjun á ár-
unum 1991-1995. Hann naut sín
í rafmagns- og tölvufræðunum
og fór í framhaldi að vinna hjá
Tæknivali og var þar sérfræð-
ingur í netkerfum. Hann náði
Þá er hann elsku Siggeir fall-
inn í valinn. Við Siggeir höfum
þekkst frá æsku en við gengum
í sama skóla. Siggeir var kröft-
ugur strákur í bekknum, góður í
yfir, hljóp hraðast, henti sér
markastanganna á milli í frímó.
Ég var feimin og óframfærin, og
horfði á hann með aðdáun öll ár-
in okkar í grunnskóla, úr hæfi-
legum fjarska þó. Vissara að
halda sig aðeins frá öllum þess-
um krafti. Hann átti góða vini í
bekknum. Vináttan sú entist
kannski ekki allt lífið því líf hans
tók aðra stefnu en flestra vin-
anna sem hann átti í grunn-
skóla.
Leiðir okkar Siggeirs lágu
svo saman aftur þegar við vor-
um rúmlega tvítug. Við fórum
að búa saman í skrautlegri
kommúnu á Tryggvagötu og
vorum bæði svolítið týnd í lífinu.
Við bjuggum saman næstu árin
og eignuðumst hana Brynju
okkar. Það var ekki alltaf auð-
velt að vera dóttir Siggeirs þeg-
ar á leið, og Siggeir fór inn í
fíknisjúkdóminn af sama krafti
og hann gerði alla aðra hluti.
Siggeir náði löngum edrútíma
í bernsku Brynju, kláraði nám í
rafeindavirkjun og sinnti Brynju
af alúð.
Það voru margar víddir í Sig-
geiri, og það hefur rifjast upp
undanfarna daga þegar ég hef
rætt við gamla vini og farið yfir
hans lífshlaup. Siggeir kom mér
oft á óvart og þegar hann hóf
nám í rafeindavirkjun varð ég
hissa, vissi ekki af þeim áhuga.
Námið og fræðin sem hann nam
féllu einkar vel að hans áhuga-
sviði og blómstraði hann í því
starfi næstu árin hjá Tæknivali.
Gamall vinur sem var með hon-
um í náminu og bransanum tók
svo djúpt í árinni að tala um
hann sem einn af bestu tölvu-
mönnum landsins. Hann tók það
af krafti, vann mikið og fylgdi
þessu einnig mikil streita þótt
áhuginn á tölvuheiminum væri
alltaf verið til staðar.
Áhugamál Siggeirs voru
margs konar. Hann æfði karate
um nokkurra ára skeið, hann
var heillaður af geimnum,
skammtafræði, búddisma, hug-
leiðslu og hélt mjög upp á víet-
namska munkinn Thich Nhat
Hanh.
Siggeir hafði áhuga á lífinu,
hafði alltaf mikinn lífsvilja þótt
lífsstíllinn gæfi annað til kynna.
Hann háði harða baráttu við
fíknisjúkdóminn, reis óteljandi
sinnum upp og hóf sína edrú-
göngu. Þegar Siggeir var horf-
inn inn í skuggana sem fylgdu
fíkninni missti maður oft þráð-
inn við hann en alltaf kom það
til baka. Siggeir bjó ekki langt
frá mínum vinnustað síðustu
mánuði, var búinn að eignast bíl
og bauð mér ósjaldan far heim
úr vinnu. Hann naut þess að
verða að liði og vera í tengslum
við sitt fólk. Hann var með tölu-
verð lífsgæði þó svo hann hefði
sjálfur haft á orði að líf hans
héngi á bláþræði eftir mikil
veikindi síðustu ára. Samtöl
okkar í þessum bílferðum sner-
ust oftar en ekki um Brynju og
Öglu afabarn.
Það var Brynju ómetanlegt
að geta fylgt pabba sínum þenn-
an síðasta spöl á líknardeildinni
á LSH, þar sem fagmennska og
fordómaleysi markaði allt við-
mót, hjá öllu starfsfólki deildar.
Langar að þakka fyrir hönd
aðstandenda deild A-7 og Bryn-
dísi Sigurðar smitsjúkdóma-
lækni sérstaklega, sem Siggeir
minntist oft á, sem og öðru
starfsfólki deildarinnar, SÁÁ
fyrir allt gegnum árin, deild
32A/33A á LSH og síðast en
ekki síst Vorteyminu.
Helena Bragadóttir.
Siggeir
Valdimarsson
Eftirminnilegt er
þegar Sigga systir
kynnti Gústa fyrir
mér í fyrsta sinn.
Við fyrstu sýn virk-
aði þessi dökkhærði
maður með þykkan hárlubba og
svart alskegg fráhrindandi og
unglingnum fannst honum
standa stuggur af þessum dökka
manni, enda engin tilviljun að
vinir hans og félagar kölluðu
hann „svarta prinsinn“. Um leið
og við byrjuðum að ræða saman,
þar sem hann lét mig strax finna
að við værum jafningar, bráði
þetta allt af mér. Þarna fór mað-
ur sem sýndi öllu áhuga sem
maður sagði eða var að gera
hverju sinni og var alltaf til í
samtöl, án þess að trana sér
fram. Gústi mágur sýndi öllum,
lágum sem háum, einlægan
áhuga og hafði alltaf eitthvað til
málanna að leggja. Með sínu
hægláta fasi og framkomu kom
hann sínum sjónarmiðum að af
Ágúst
Þórarinsson
✝
Ágúst Þór-
arinsson fædd-
ist 12. apríl 1952.
Hann lést 9. júlí
2021.Útförin fór
fram 3. ágúst 2021.
mikilli lagni. Hann
átti auðvelt með
mannleg samskipti
og hafði góða nær-
veru. Aldrei heyrði
ég hann tala illa um
nokkurn mann, þótt
hann gæti haft
sterkar skoðanir á
mönnum og málefn-
um. Síðar þegar við
Ragnheiður réð-
umst í húsakaup, þá
var gott að eiga húsasmiðinn að
og hann var fyrsti maður á stað-
inn til að veita aðstoð. Þegar við
komum með okkar fram-
kvæmdahugmyndir, misviturleg-
ar, þá hlustaði hann og tókst að
aðlaga þær þannig að þær væru
framkvæmanlegar, enda hugsaði
hann alltaf í lausnum og lét
verkin tala. Ég á honum mikið
að þakka í öllum þeim fram-
kvæmdum sem ég lagði í og vissi
alltaf að hjálp frá honum væri
vís.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir góðar og af-
slappaðar stundir sem við áttum
saman.
Blessuð sé minning Ágústs
Þórarinssonar.
H. Ágúst Jóhannesson.