Morgunblaðið - 09.08.2021, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. ÁGÚST 2021
✝
Þorbjörg Jón-
atansdóttir,
Obba, fæddist 24.
október 1930 á
Blikalóni á Mel-
rakkasléttu. Hún
lést 23. júlí 2021 á
Mörkinni, hjúkr-
unarheimili. For-
eldrar hennar voru
Sigurborg Daníels-
dóttir, f. 27. júlí
1903, d. 26. janúar
1983, og Jónatan Hallgrímsson,
f. 30. desember 1900, d. 24. júlí
1984. Bróðir Þorbjargar var
Karl Jónatansson harmonikku-
leikari, f. 24. febrúar 1924, d. 3.
janúar 2016, en hann var giftur
Sólveigu Björgvinsdóttur, f. 28.
nóvember 1928.
Þorbjörg giftist Sigmari Þor-
steinssyni, f. 21. maí 1935, hinn
1. janúar 1965. Foreldrar hans
Hafstað. Þorsteinn er giftur
Lilju Rós Óskarsdóttur og synir
þeirra eru Sindri, Vignir og
Daníel.
Þorbjörg ólst upp á Ytra-
Krossanesi í Eyjafirði og gekk í
skóla á Akureyri. Hún flutti til
Reykjavíkur á unglingsaldri og
gekk þar í skóla. Hún fór ung að
vinna og gegndi ýmsum störfum
en lengst af starfaði hún hjá Iðn-
tæknistofnun.
Þorbjörg var að mörgu leyti á
undan sinni samtíð hvað varðar
jafnrétti, en til að mynda var hún
alla tíð útivinnandi og á heimili
þeirra hjóna var öllum verkum
skipt jafnt. Þorbjörg og Sigmar
voru lengst af búsett í vestur-
bænum í Kópavogi en áður en
þau fluttu í Kópavog bjuggu þau
í Reykjavík. Síðustu árin bjuggu
þau í þjónustuíbúð eldri borgara
í Mörkinni í Reykjavík. Þrátt fyr-
ir að hafa búið stærstan hluta
ævinnar á höfuðborgarsvæðinu
átti Norður-Þingeyjarsýsla alltaf
sinn stað í hjarta Obbu. Útför
Þorbjargar fer fram frá Lang-
holtskirkju í dag, 9. ágúst 2021,
og hefst athöfnin klukkan 15.
voru Margrét Ei-
ríksdóttir og Þor-
steinn Magnússon.
Börn Þorbjargar og
Sigmars eru Sig-
urborg Erna, f. 1.
júní 1954, Margrét,
f. 29. ágúst 1965, og
Þorsteinn, f. 20.
apríl 1967. Sigur-
borg Erna er gift
Otto Mostrup og
sonur þeirra er
Niels Sigmar Mostrup. Niels er
giftur Teresu Conde Muñoz og
eiga þau dæturnar Fabiolu og
Amöndu. Margrét er gift Jó-
hannesi Þórðarsyni og börn
þeirra eru Hera, Hugi og Embla.
Sonur Heru er Baldur Sær
Björnsson. Unnusta Huga er Ana
María Vázquez Mille og dóttir
hennar er Elína Johnson Mille.
Unnusti Emblu er Páll Ársæll
Þorbjörg Jónatansdóttir, mín
elskulega tengdamóðir, lést á
hjúkrunarheimilinu Mörk hinn
23. júlí sl. Þessi glæsilega kona
var í senn hörkutól sem tókst á
við öldur lífsins af einlægni og
fórnfýsi og var sannkallaður
talsmaður þeirra sem minna
máttu sín.
Á kveðjustund rifjast upp ótal
minningar um yndislega mann-
eskju sem var ósérhlífin allt til
enda. Henni var tamt að hugsa
fyrst og fremst um aðra og vera
boðin og búin að rétta fram
hjálparhönd þegar á þurfti að
halda. Mér er minnisstætt þegar
þau hjónin, Þorbjörg og Sigmar,
heimsóttu okkur til Kaupmanna-
hafnar þegar Embla okkar
fæddist. Mæðgurnar voru ekki
komnar heim af fæðingardeild-
inni þegar hjónin lentu í Kóngs-
ins Kaupmannahöfn og voru
okkur innan handar. Ég gleymi
ekki Evrópureisunni sem tókst
að véla ykkur hjónin í en þar var
ekið frá Amsterdam, í gegnum
Frakkland og Þýskaland og nið-
ur til Ítalíu þar sem uppgötv-
aður var nýr menningarheimur.
Að sama skapi tókst ykkur hjón-
unum að kynna fyrir mér ykkar
menningarheim norður á Mel-
rakkasléttu þar sem ég sit núna,
nýt kyrrðarinnar og hugsa til
liðins tíma. Kleinu- og köku-
bakstrinum var sinnt af alúð
sem og steikta fiskinum og
kótelettum í raspi, sem bornar
voru á borð með heimatilbúinni
rabarbarasultu og brúnni sósu.
Í þessari eldamennsku kemst
ég ekki með tærnar þar sem
Þorbjörg og Sigmar, þessi sam-
hentu hjón, voru með hælana.
Þorbjörg var amma í hæsta
gæðaflokki, amma sem passaði
ávallt upp á að allir fengju
jafnt. Hún fylgdist glöggt með
og naut þess að vera til staðar
þegar á þurfti að halda, allt
fram á kveðjustund. Það var
unun að fylgjast með þegar
barnabörnin komu í heimsókn
á hjúkrunarheimilið og sjá bros
Þorbjargar um leið og hún
heyrði raddir þeirra, bros sem
skilur eftir ómetanleg augna-
blik sem koma ekki aftur en
lifa í hjarta okkar.
Ég votta Sigmari Þorsteins-
syni mína dýpstu samúð og
kveð Þorbjörgu með síðasta
versi úr Hótel Jörð eftir Tómas
Guðmundsson:
Þá verður oss ljóst að framar ei
frestur gefst
né færi á að ráðstafa nokkru betur.
Því alls sem lífið lánaði dauðinn krefst
í líku hlutfalli’ og Metúsalem og Pétur.
Þinn tengdasonur,
Jóhannes Þórðarson.
Ömmur er einstakar. Amma
Obba var einstök. Hún var sann-
kölluð ofurkona eða eins og við
segjum oft – einn mesti meistari
sem við höfum kynnst. Hún var
kraftmikil, þrautseig og ákveðin
og á sama tíma einstaklega já-
kvæð og hlý, mikill húmoristi og
kunni að gera grín að eigin óför-
um. Amma var sérlega minnug
og rakti ættir og næstum ald-
argamlar sögur eins og þær
hefðu gerst í gær, alveg fram á
síðustu dagana sína.
Það var alltaf gaman að
hlusta á sögurnar hennar ömmu
og eru sérstaklega eftirminnileg-
ar frásagnir af því hvernig hún
(eina stelpan) spilaði fótbolta
með frændum sínum, kleif mitt-
isháan snjó heila dagleið til að
komast í skólann og skíðaði í
brekkunni í bakgarðinum í
Krossanesi.
Við eigum margar góðar
æskuminningar með ömmu og
afa og hugsum til þeirra stunda
með hlýju. Það var sérlega nota-
legt að sitja við eldhúsgluggann
á Borgarholtsbraut, hlusta á Rás
1 og fylgjast með lífinu fyrir ut-
an, bölva köttum sem gengu um
garðinn, spila manna, byggja
spilaborgir, skrifa sögur og leysa
krossgátur, eftir að hafa borðað
skyr í morgunmat, sem amma
hrærði örugglega allt of miklum
sykri saman við. Fá svo krem-
kex með kaffinu og sækja
íspinna í frystikistuna inni í búri
eftir kvöldmat. Það var alltaf
gaman að fá að gista á Borg-
arholtsbrautinni í gamla svefn-
sófanum og hlusta á ömmu lesa
sögur eftir leik með svörtu
dúkkurnar, legókubba eða
koddaslag.
Amma var flinkur kokkur og
höfðum við gaman að því að
fylgjast með eldamennskunni og
reyna að læra ömmutaktana.
Hægeldað lamb, steiktur fiskur
og kótilettur í raspi, kjötbollur,
sósurnar góðu og kartöflumúsin
voru í miklu uppáhaldi. Í mat-
arboðum hjá þeim afa spurði
hún oftar en ekki: „Er þetta ekki
vont?“ Hvort sem það var af
hógværð eða bara húmor. Ár-
lega rifsberjasultugerðin er eft-
irminnileg, sömuleiðis randalínu-
baksturinn og kleinurnar góðu.
Það var mikill töggur í ömmu
Obbu og var hún á undan sinni
samtíð hvað varðar jafnrétti.
Hún var alla tíð útivinnandi,
mikið jafnrétti ríkti á heimilinu
og amma veigraði sér ekki við að
taka til hendinni við ýmis erfið
verk. Hún var öflug í veiði-
mennskunni og eigum við góðar
minningar um ömmu í sveitinni
á Blikalóni.
Amma var líka mikil prjóna-
kona og prjónaði peysur, sokka
og fleiri flíkur á barnabörnin og
miðlaði prjónaþekkingunni
áfram. Síðasta áratuginn hætti
hún þó að prjóna vegna gigtar
og versnandi sjónar en var ekki
lengi að taka upp prjónana á ný
þegar Baldur Sær langömmu-
strákur kom í heiminn fyrir
rúmum þremur árum.
Henni fannst langömmuhlut-
verkið skemmtilegt og þó að
minnið væri farið að truflast
undir það síðasta mundi hún
alltaf það mikilvægasta sem við-
kom Baldri Sæ. Hún tók fullan
þátt í bílaleikjum og fannst lang-
ömmustráknum göngugrindin
hennar vera einn besti sportbíll-
inn.
Minningarnar sem við eigum
um elsku ömmu Obbu eru marg-
ar og góðar og er gaman að rifja
þær upp saman. Við munum
njóta áfram alls þess góða sem
amma gaf okkur og kenndi. Hún
mun lifa í huga okkar um
ókomna tíð og vera okkur mik-
ilvæg fyrirmynd.
Hvíldu þig vel, elsku amma.
Hera, Hugi og Embla.
Hlýja og elskulega föðursystir
mín, hún Obba, yfirgaf þetta
jarðlíf okkar föstudaginn 23. júlí,
líkamlega lúin og þreytt, en
örugglega með kankvísan
glampann í augunum fram á
hinstu stund, sem einmitt sagði
svo mikið um skapgerð og lífs-
viðhorf hennar.
Ég minnist Obbu frá barn-
æsku minni, þegar hún ung kon-
an hafði aflað sér menntunar og
síðan starfsframa hjá Iðnaðar-
málastofnun, sem síðar varð
Iðnþróunarstofnun Íslands,
ásamt því að halda heimili fyrir
móður sína Guðnýju Sigurborgu
og dótturina Sigurborgu Ernu.
Á þeim tíma mætti segja að
Obba hafi verið sannkallaður
kvenskörungur, eða jafnréttis-
sinni eins og það héti í dag.
Ég minnist þess síðan þegar
þau Obba og Sigmar giftust og
eignuðust dótturina Margréti og
soninn Þorstein, sem ætíð ásamt
stóru systur hafa veitt foreldrum
sínum ómælt stolt og gleði. Eins
minnist ég margra eftirminni-
legra stunda í návist þeirra allra,
á borð við garðveislu í Randers í
tilefni silfurbrúðkaups Sigur-
borgar og Ottós og eftirminni-
lega útskriftarveislu Margrétar í
Mosfellsbæ, þar sem við sáum
hana á ógleymanlegri vídeó-
upptöku hreppa nánast öll þau
útskriftarverðlaun sem í boði
voru, auk fjölmargra annarra
ánægjustunda með þeim Obbu
og Sigmari og fjölskyldunni allri,
þar sem aldrei bar skugga á.
Málsháttinn sem hljóðar á
þann veg að þar sem hjartarúm
sé, þar sé húsrúm, sönnuðu þau
Obba og Sigmar áþreifanlega
veturinn ’69-’70 þegar óstýriláti
bróðursonurinn vildi ólmur
þreyja landsprófið illræmda og
þau bættu honum við heimilis-
haldið í blokkaríbúðinni í Gnoð-
arvoginum, rétt eins og ekkert
væri sjálfsagðara.
Í síðustu heimsókn minni til
Obbu föðursystur minnar, þá
varð mér hugsað, þegar ég sá
síðustu myndina sem tekin var
af ömmu Sigurborgu svo fallega
brosandi í ramma á borðinu hjá
dóttur sinni, sem nú var orðin
gömul kona á hjúkrunardeild, að
bráðum yrði hún búin að fá bæði
börnin sín, þau Kalla og Obbu,
til sín.
Orð sem mér finnst lýsa vel
minningunni um þig nú að leið-
arlokum kæra frænka eru: Stað-
föst, hrein og bein.
Jónatan Karlsson.
Þorbjörg
Jónatansdóttir
✝
Sigurður
Kristjánsson
fæddist á Auðs-
haugi í
Barðastrandar-
sýslu 9. apríl 1948.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi 13. júlí 2021.
Foreldrar hans
voru Kristján Pét-
ur Sigurðsson
bóndi á Auðshaugi, f. 10. júlí
1909, d. 11. ágúst 1971, og
Annetta Sigurðsson, f. í Fugla-
firði í Færeyjum 20. maí 1916,
d. 18. júní 2006.
rún Agnes Rúnarsdóttir, f. 2.
janúar 1985. Börn þeirra eru
Andri Dagur, f. 12. október
2007, Úlfur Ingi, f. 6. maí 2010,
og Helga Karen, f. 29. apríl
2014.
Eftir nám í farskóla í sveit-
inni og framhaldsnám á
Reykjanes í Ísafjarðardjúpi í
einn vetur vinnur Sigurður
heima við og á fiskveiðiskipum
þar til hann fer í nám í Vél-
skólanum 1971 og lýkur námi
þar 1974.
Eftir það hóf hann störf hjá
Ríkisskipum sem vélstjóri á
Heklu og Öskju. Þegar Ríkis-
skip lögðust af hóf hann störf í
landi og lengst af vann hann í
vélaverkstæðinu í álverinu í
Straumsvík og lauk sínum
starfsferli þar.
Útför Sigurðar fer fram í
Fossvogskirkju í dag, 9. ágúst
2021, klukkan 13.
Fimm alsystkin,
öll á lífi, og hálf-
bróðir sem er lát-
inn.
Hinn 26. desem-
ber 1978 kvæntist
Sigurður Laufeyju
Aðalsteinsdóttur, f.
8. ágúst 1945, for-
eldrar hennar voru
Aðalsteinn Krist-
insson, f. 20. sept-
ember 1912, d. 6.
mars 1969, og Guðbjörg Vig-
fúsdóttir, f. 2. október 1921, d.
29. september 2017.
Sonur þeirra er Aðalsteinn,
f. 21. febrúar 1983, maki Sig-
Elsku pabbi. Það sem mér
þykir skrýtið og ósanngjarnt að
ég sitji hér og skrifi minningar-
grein um þig. Þó að þetta væri
það sem koma skyldi sætti ég mig
enn engan veginn við þetta. Þú
áttir svo mikið eftir.
Ég fór í planað ferðalag stuttu
eftir að þú fórst frá okkur. Sat í
miklum hita og glampandi sól á
bát úti á hafi. Sama stað og ég
ferðaðist til með þér fyrir aðeins
örfáum árum. Ég sat með der-
húfu sem þú áttir þegar allt í einu
hafgolan tók hana af mér og kast-
aði henni út á haf. Fyrst þá, þeg-
ar ég horfði á eftir húfunni
sökkva, áttaði ég mig almenni-
lega á því að þú værir raunveru-
lega farinn. Ég og Úlfur sátum
tárvotir í faðmlögum og horfðum
á eftir húfunni sökkva rólega ofan
í sjóinn langt í burtu, án þess að
geta nokkuð gert. Þetta var eitt-
hvað svo táknrænt, næstum eins
og þú værir þarna með okkur.
Ég er svo heppinn að hafa átt
pabba eins og þig. Mann sem allt
gat gert og vildi allt fyrir alla
gera. Þú kenndir mér svo margt
og betri fyrirmynd hefði ég ekki
getað átt.
Ég var einkabarn ykkar
mömmu, fékk aleinn að njóta allr-
ar þeirrar ástar og athygli sem
þið höfðuð að gefa. Þið stóðuð
alltaf svo þétt við bakið á mér og
höfðuð svo mikið af ykkur að
gefa. Mér hefur alltaf fundist ég
svo óendanlega heppinn að hafa
verið valinn af ykkur og við að
skoða gamlar myndir sést hvað
það gerði mikið fyrir þig að fá
mig líka.
Þegar ég keypti mér mína
fyrstu íbúð kunnir þú allt og
kenndir mér allt sem þurfti til.
Við feðgarnir saman gerðum
íbúðina fokhelda og komum
henni saman í glæsilegan búning.
Aldrei þurfti að kalla neinn til,
rafvirkja, smið, pípara, málara
eða hvað annað, þú gast það og þú
kenndir mér það. Þessum tíma
sem við áttum saman þarna með-
an á þessu verkefni stóð mun ég
aldrei gleyma. Við urðum enn
nánari fyrir vikið og ég fékk að
kynnast þér betur.
Stuttu eftir framkvæmda-
ævintýrið okkar kom ég með
fyrsta barnabarnið þitt og það
gaf mér svo mikið að sjá hversu
mikla ást þú hafðir að gefa hon-
um, eins og þeim tveimur sem á
eftir fylgdu. Þau elskuðu að koma
til afa Sigga enda hvergi meiri ró
og frið að finna. Þú hafir alltaf
nægan tíma fyrir þá sem þú elsk-
aðir og allt gert án nokkurs asa.
Stigvaxandi veikindi þín und-
anfarin ár hafa verið mér og mín-
um mjög erfið. Að horfa á eftir
þér, sterka manninum sem allt
gat, hverfa smám saman inn í
annan heim. Eins erfitt og það er
fyrir okkur sem elskum þig að
sættast við þetta þá vitum við að
þú ert kominn á betri stað og ekki
lengur þjáður. Við vitum að þú
vakir yfir okkur.
Ég elska þig og ég mun aldrei
hætta að sakna þín.
Þinn
Aðalsteinn (Alli).
Til afa!
Þú varst besti afi í öllum heim-
inum og í hvert sinn sem þú
brostir þá lýstist herbergið. Þú
varst aldrei reiður og hafðir alltaf
nægan tíma fyrir mig. Ég sakna
þín svo mikið.
Andri Dagur.
Þú varst algjör nammigrís eins
og ég og ég man hvað þú gast
borðað mikið en samt verið alltaf
svo grannur. Við stálumst einu
sinni í kökur saman án þess að
amma vissi. Þú gafst mér svo
margar flottar derhúfur sem þú
áttir. Þú varst alltaf svo rólegur
og góður.
Úlfur Ingi.
Þú ert besti afi í heimi og alltaf
svo skemmtilegur. Ég elska þig
út af lífinu og sakna þín svo mik-
ið.
Helga Karen.
Sigurður
Kristjánsson
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
JÓDÍS DAGNÝ VILHJÁLMSDÓTTIR,
Bjarkargötu 4, 101 Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
laugardaginn 31. júlí. Útförin fer fram frá
Dómkirkjunni föstudaginn 13. ágúst klukkan 15.
Streymt verður frá athöfninni, hlekk á streymi má nálgast á
mbl.is/andlat.
Jón Pétursson
Vilhjálmur Jónsson Agnes Margrét Eiríksdóttir
Benedikt Jónsson Unnur Eva Jónsdóttir
Pétur Gauti Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar,
BORGHILDUR MAACK
hjúkrunarfræðingur,
lést þriðjudaginn 3. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Vera Maack Pálsdóttir Nanda María Maack Murangi
Borghildardætur
og fjölskylda
Hjartkær móðir okkar, stjúpmóðir,
tengdamóðir, systir, amma og langamma,
INGIBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1b,
lést í faðmi ástvina sinna á líknardeild
Landspítalans föstudaginn 6. ágúst,
á 85 ára afmælisdaginn sinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Halldóra Viðarsdóttir Jóhann Úlfarsson
Kristín Inga Viðarsdóttir Timothy Hercules Spanos
Björn Leví Viðarsson
Einar Ingi Magnússon Sigrún Guðmundsdóttir
Sigrún Magnúsdóttir Jón Helgason
Ása Magnúsdóttir
Ragnhildur Magnúsdóttir
Guðmundur Björnsson
barnabörn og barnabarnabörn