Morgunblaðið - 09.08.2021, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. ÁGÚST 2021
✝
Magnús Guð-
mundsson
fæddist í Djúpavík
á Ströndum 5. októ-
ber 1945. Hann lést
26. júlí 2021 á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Pétur Ágústsson, f.
11. des. 1912, d. 30.
okt. 1997, og Ester
Lára Magnúsdóttir, f. 29. apríl
1917, d. 20. júní 2002. Bróðir
hans var Ágúst Guðmundsson, f.
16. júní 1942, d. 23. maí 2020.
Eftirlifandi eiginkona Magn-
Magnús ólst upp í Djúpavík
en fluttist á unglingsárum til
Hafnarfjarðar með foreldrum
sínum. Hann lauk námi frá
Reykjaskóla 1961 og frá Sam-
vinnuskólanum 1966. Í búskap
sínum bjuggu Magnús og Jó-
hanna alla tíð í Hafnarfirði, utan
fimm ára þar sem þau bjuggu í
Búðardal þar sem hann var
fulltrúi og síðar kaupfélags-
stjóri. Stærstan hluta starfsævi
sinnar vann hann hjá Hafn-
arfjarðarbæ í ýmsum störfum
tengdum bókhaldi. Magnús
hafði mikinn áhuga á íþróttum
og sinnti ýmsum sjálf-
boðaliðastörfum fyrir hand-
knattleiksdeild FH auk þess sem
hann sat í stjórn Sjóstanga-
veiðifélags Snæfellsness um ára-
bil.
Útförin fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 9. ágúst 2021 kl.
13.
úsar er Jóhanna
Sigríður Ragn-
arsdóttir, f. 6. sept-
ember 1948, frá
Siglufirði. Þau
giftu sig 18. nóv-
ember 1972. Börn
þeirra eru: 1) Ester
Lára, f. 22. sept-
ember 1972. 2)
Ragnar Ólafur, f.
18. október 1977,
maki Edna Sólrún
Falkvard Birgisdóttir, f. 28. jan-
úar 1979. 3) Jóhann Skagfjörð,
f. 27. október 1981, maki Vigdís
Sigurlínudóttir, f. 11. júní 1983.
Barnabörn eru tíu.
Elsku pabbi. Það er erfið til-
finning að meðtaka að þú sért
ekki með okkur lengur. Þrátt
fyrir erfið veikindi að undan-
förnu þá áttum við þig samt allt-
af að. En ekki lengur. Nú sitjum
við saman systkinin og rifjum
upp sögur úr æsku og finnum
fyrir ljúfsárri tilfinningu. Það er
ljúft að eiga svona margar góðar
minningar, en það er sárt að vita
að þær verða ekki fleiri, hvorki
fyrir okkur né börnin okkar.
Sögurnar sem við systkinin
segjum hvert öðru eru fjölmarg-
ar. Ester segir frá því að þú
þýddir fyrir hana dönsku Andr-
ésblöðin þegar hún var lítil.
Ragnar rifjar upp þegar þú
þurftir að útskýra fyrir sjoppu-
eigandanum að maðurinn sem
hann hafði samþykkt kauptilboð
frá væri í raun bara 12 ára
krakki. Jóhann segir frá því
hvernig þú nenntir að mæta á
hvert einasta frjálsíþróttamót
sama hvernig viðraði.
Allar sögurnar sem við rifjum
upp eiga það sameiginlegt að
lýsa manni sem var hjálpsamur,
barngóður, hlýr, þolinmóður og
fyndinn. Af manni sem stóð með
börnunum sínum og var alltaf
mættur fyrstur ásamt mömmu
að aðstoða þegar á þurfti að
halda, sem stundum útheimti að
setjast upp í bíl og keyra til
Akureyrar, Egilsstaða eða Rauf-
arhafnar.
Eitt stærsta einstaka verkefn-
ið þitt var þegar þið mamma
ákváðuð að gera upp gamla
æskuheimilið þitt á Djúpavík.
Verkefnið var risastórt en á tíu
árum tókst þér að ljúka því með
glæsibrag. Við erum þakklát fyr-
ir að þú og mamma hafið átt
margar góðar stundir þar saman
og náð að njóta saman þessarar
miklu vinnu. Við höfum öll gam-
an af því að fara í húsið þitt
elsku pabbi og það er ærið verk-
efni fyrir okkur að ná að halda
því jafn vel við og þú gerðir.
Húsið er og verður minnisvarði
þinn.
Elsku pabbi. Við systkinin og
mamma vorum hjá þér þegar
kallið kom og lífið fjaraði út. Við
vonum að þú hafir fundið fyrir
nærveru okkar og kærleik. Við
vonum að þú hafir haft gaman af
lagalistanum sem við spiluðum
með lögum af plötum sem við
mundum eftir úr vínilplötusafn-
inu þínu. Þú varst alltaf mikill
Jethro Tull-maður og það var því
við hæfi að þeir áttu lokalagið í
þínu lífi.
Takk fyrir allt elsku pabbi.
Ester, Ragnar og Jóhann.
Elsku afi okkar. Við eigum
svo ótal margar minningar sem
við höfum notið saman. Afi var
alltaf til í að spila þegar hann var
með okkur. Oft spiluðum við upp
á hver væri olsen-olsen-kóngur-
inn og afi hélt oft að hann væri
að verða kóngurinn en vann nú
ekki alltaf. Afi studdi okkur allt-
af í gegnum íþróttirnar og mætti
á alla leiki, líka þá leiki sem and-
stæðingurinn okkar var uppá-
haldsliðið hans FH en hann átti
það til að gleyma sér og fagna
þeim líka.
Mikið héldum við upp á
fæðingarstað hans, Djúpavík.
Ótal margar voru ferðirnar okk-
ar þangað þar sem við löbbuðum
Djúpavíkurhringinn, fórum að
Lómatjörn og veiddum hornsíli,
lögðum net í sjóinn og hlustuð-
um á sögurnar um æskuna hans
á Djúpavík sem er töluvert öðru-
vísi en okkar tími. Afi var mikill
húmoristi og hafði mjög gaman
af að segja fimmaurabrandara
við öll tilefni.
Tilhugsunin um framtíðina án
þín er hræðilega erfið. Við mun-
um ávallt sakna nærveru þinnar,
væntumþykjunnar, stuðningsins,
kaldhæðninnar og vináttunnar.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Hvíldu í friði elsku afi.
Gabríel Daði, Ísabella
og Tara Diljá.
Elsku afi. Það var svo gaman
að koma í heimsókn til þín því þú
vildir alltaf spila við okkur. Þú
sagðir okkur líka oft gamlar sög-
ur, eins og þessa sem prjónaða
myndin á veggnum hjá ykkur
ömmu er um. Það var líka mjög
gaman þegar við áttum heima
hjá þér og ömmu með pabba.
Okkur fannst mjög gaman að
leika við þig og við eigum eftir að
sakna þín.
Jóhanna Lára og
Kolmar Jökull.
Minningarnar hrannast upp
þegar ég hugsa til Magnúsar
frænda míns. Fyrstu minning-
arnar eru að sjálfsögðu frá fæð-
ingarstað okkar á Djúpuvík á
Ströndum. Ég og bróðir minn
Guðmundur ólumst upp með
Magnúsi sem æsku- og leik-
félaga. Og þó að þeir væru eldri
en ég fékk ég ótrúlega oft að
hanga með þeim í leik og starfi.
Ekki minnkaði vináttan þegar
við urðum eldri og fluttum til
Hafnarfjarðar með fjölskyldum
okkar. Við deildum áhuga á
íþróttum og vorum allir stuðn-
ingsmenn FH. Magnús lék hand-
knattleik með Fimleikafélaginu
fram á fullorðinsár og sinnti
einnig stjórnarstörfum fyrir
handknattleiksdeildina um all-
nokkurt skeið.
Tónlistin var einnig í hávegum
höfð hjá okkur frændum og ekki
verður hjá því komist að geta dá-
lætis Magnúsar á jaðarbandinu
Jethro Tull sem átti hug hans
um langt skeið.
Eftir nám á Bifröst starfaði
Magnús um árabil í Verslunar-
bankanum í Bankastræti. Mér
fannst áhugavert og gaman að
heimsækja frænda minn í bank-
ann og einhverju sinni orðaði ég
við hann hvort hann gæti útveg-
að mér vinnu í bankanum. Það
gerði hann og þar með var ten-
ingunum kastað varðandi mína
framtíð.
Í minningunni var Magnús
þessi trausti og áreiðanlegi
frændi sem vann öll störf sem
hann kom nærri af ástríðu, alúð
og samviskusemi.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Magnúsi frændsemi og vináttu í
minn garð. Við Elín sendum Jó-
hönnu, börnum og barnabörnum
innilegar samúðarkveðjur.
Guð blessi og varðveiti minn-
ingu Magnúsar Guðmundssonar.
Gunnlaugur Sveinsson.
Við fórum Ameríkuferð með
foreldrum mínum og foreldrum
hans 1994. Þar var rætt hver
myndi taka að sér að endur-
byggja hús foreldra hans á
Djúpavík. Tveir bræður, annar
með sumarbústað, hinn með hús-
bíl. Það varð úr að Magnús tók
við keflinu, þau Jóhanna létu bú-
staðinn og einhentu sér í að gera
upp húsið á Djúpavík. Þetta
gerðu þau af miklum myndar-
brag og undu hag sínum vel.
Magnús var farkennari fyrir
norðan þegar ég var barn. Ég
var ekki talin nógu gömul til að
stunda bóknámið en ég fór oft
með honum og pabba að vitja um
rauðmaganetin, svo var „skvakl-
að“ eins og þeir kölluðu að borða
rauðmagann soðinn með hvelju.
Það hefur verið gaman að
endurnýja kynni við Magnús og
fjölskyldu hér í víkinni góðu. Við
Magnús rifjuðum m.a. upp
gamla takta, fórum á sjó hér í
firðinum og minningin vermir.
Magnús stundaði sjóstangveiðar
um árabil og var lunkinn við það.
Magnús var mikill fjölskyldu-
maður, traustur, hlýr og glett-
inn. Hann var sífellt að dytta að,
var ekki maður margra orða en
lét verkin tala.
Gott dæmi um fallega vináttu
frændanna Magnúsar og pabba
er að pabbi bað hann að koma
með sér að velja kistuna sem
pabbi hvílir nú í.
Við þökkum samfylgdina og
söknum vinar í stað.
Vilborg Zoëga
Traustadóttir og
Geir Þórarinn Zoëga.
Góður vinur okkar hjóna er nú
fallinn frá eftir erfið veikindi.
Það er gott að minnast Magn-
úsar. Hann var traustur vinur,
hæglátur og meinfyndinn þótt
ekki væri hávaðinn í kringum
hann. Hann var vel að sér á
marga grein, var vel máli farinn
og hafði sérstakt lag á að lauma
út úr sér hnyttnum athugasemd-
um sem hittu í mark og voru lík-
legar til að létta stemninguna.
Náin kynni hófust í Búðardal
árið 1980 þegar leiðir fjölskyldn-
anna lágu saman um hríð en á
þeim tíma var Magnús kaup-
félagsstjóri þar. Eftir að fjöl-
skylda Magnúsar flutti suður var
vinaböndunum viðhaldið með
heimsóknum og sameiginlegum
ferðalögum innanlands og utan
og ánægjulegum samskiptum.
Fengum við ómælt að njóta gest-
risni þeirra hjóna.
Það var fengur fyrir okkur
sem stóðum að sjóstanga-
veiðifélaginu í Ólafsvík þegar
Magnús og fleiri sunnanmenn
gengu til liðs við félagið og stóðu
þar í fararbroddi. Gerðu þeir
góða hluti á þeim vettvangi.
Veiðiskapur var ofarlega í hug
okkar félaganna og verða ferðir
á mót víðs vegar um landið og
fleira því tengt lengi í minnum
haft. Má til gamans geta þess að
Magnús var kominn á skrá sem
lúðubani eftir eina slíka.
Það var gott að telja til vin-
skapar við Magnús og fjölskyldu
og fyrir margar ánægjustundir á
heimili þeirra og margháttuð
samskipti liðinna ára erum við
hjónin og fjölskylda okkar þakk-
lát. Við felum Magnús góðum
Guði og sendum Jóhönnu, börn-
um þeirra og þeim sem tengjast
honum ástúðarböndum samúðar-
kveðjur er leiðir skiljast um hríð.
Anna og Friðrik.
Magnús
Guðmundsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
SIGURÐUR ÓLAFSSON
fv. póst- og símstöðvarstjóri
Hrísmóum 1, Garðabæ,
lést á hjúkrunarheimili Hrafnistu,
Hraunvangi, Hafnarfirði, miðvikudaginn 4. ágúst.
Útförin fer fram frá Vídalínskirkju klukkan 15 þriðjudaginn
10. ágúst. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
krabbameinsfélög.
Guðbjörg Þorleifsdóttir
Sigurborg Sigurðardóttir Ljótur Ingason
Svanhvít Sigurðardóttir Ragnar Jörundsson
María Sigurðardóttir Páll Sigurðsson
Halldór Ó. Sigurðsson Margrét H. Hjaltested
Þóra Sigurðardóttir Sigurður G. Jóhannsson
Ingvar E. Sigurðsson Edda Arnljótsson
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Miklabæ,
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks 3.
ágúst.
Útförin fer fram í Sauðárkrókskirkju
fimmtudaginn 12. ágúst kl. 14.00.
Jón, Anna, Ólafur og Ingibjörg Halldórsbörn
ömmubörn og langömmubörn
Þorkell G. Guð-
mundsson var at-
hafnamaður mikill
og fjölbreyttur fer-
ill hans mun óumdeilanlega lifa
áfram, bæði með afkomendum
hans og áhrifum sem hann hafði
á hönnunar- og listsviðum Ís-
lands.
Þorkell var afi minn og nafni
en vitrari öldung væri erfitt að
finna. Ég var oft með afa mín-
um á yngri árum og hann
Þorkell G.
Guðmundsson
✝
Þorkell Gunn-
ar Guðmunds-
son fæddist 20. júní
1934. Hann lést 20.
júlí 2021.
Útför Þorkels
fór fram 5. ágúst
2021.
kenndi mér að tefla
þegar ég var ung-
viði. Það var mikið
keppnisskap í
manninum og þeg-
ar við tefldum tveir
þá leyfði hann mér
aldrei að vinna. Ég
þurfti að eiga rétt á
því að vinna og
man ennþá eftir því
þegar ég náði að
skáka og máta
hann í fyrsta sinn. Maðurinn
ætlaði ekki að trúa því sjálfur
að ég hefði náð honum og ég
held að ég hafi aldrei verið jafn
fullur af stolti og á þessari
stundu, lítill snáði sem loksins
náði að máta þennan merkis-
mann sem virkaði á mig eins og
gáfaðasti maður í heimi.
Sú upplifun af honum breytt-
ist ekki með tímanum. Því eldri
og vitrari sem ég varð, því
meira áttaði ég mig á þeirri
visku sem hann afi minn bjó yf-
ir. Á seinni árum hittumst við
heima hjá honum yfir kaffiboll-
um og sígarettum og töluðum
um allt á milli himins og jarðar.
Fékk ég þá innsýn í líf hans og
skoðanir og ég veit það fyrir
víst að hann myndi ekki trúa
því hversu mikið ég kunni að
meta hugsanir hans og fram-
komu.
Afi var með sterkar skoðanir
en hlustaði ávallt á það sem aðr-
ir höfðu að segja og þóttist ekki
vera alvitur. Hann brýndi fyrir
mér mikilvægi þess að virða þá
sem á vegi mínum verða en að
það þýddi ekki að maður þyrfti
að sitja á skoðunum sínum.
Hann afi hafði einstaklega
gaman af því að spjalla um mis-
munandi málefni og enn meira
gaman af því að skora aðeins á
þær kenningar sem maður hafði
sjálfur. Lék sér jafnvel stundum
að því að tala fyrir málstað sem
hann trúði ekki á sjálfur til að
sjá hvernig maður myndi bregð-
ast við því sem hann sagði. Sum
þessara samtala okkar sitja enn
fersk í minni mínu fjölmörgum
árum eftir að við áttum þau.
Afi Þorkell var ávallt að
vinna í einhverjum verkefnum
þegar ég kom í heimsókn og var
nógu þolinmóður til að útskýra
hvað það var sem hann var að
vinna við hverju sinni. Það var
alltaf eitthvað nýtt til að skoða
hjá honum þegar maður kom í
heimsókn og það er nánast hálf-
ótrúlegt hversu mikið hann náði
að afreka á þeim tíma sem hann
hafði. Er svo óendanlega stoltur
af honum afa mínum og þeim
forréttindum að fá að bera nafn
hans áfram.
Mikið einstaklega er ég hepp-
inn að hafa fengið afa sem þig
og enn heppnari með þann tíma
sem mér var gefinn með þér.
Elska þig ávallt og mun aldr-
ei gleyma.
Þorkell Örn Sigurðsson.
Inga Friðbjörns
hitti ég fyrst þegar
hann var á sjó með
pabba, Jóni Jós-
afatssyni, á Tý SK
33 frá Sauðárkróki. Honum lík-
aði vel sjómennskan, hafði áður
verið á vertíð fyrir sunnan, m.a.
haustið 1963 þegar Surtsey varð
til. Þeir félagar á Tý voru á net-
Ingi
Friðbjörnsson
✝
Ingi Frið-
björnsson
fæddist 28. október
1945. Hann lést 28.
júlí 2021.
Útför Inga fór
fram 5. ágúst 2021.
um á Skagafirði og
rifjaði Ingi þetta
tímabil oft upp í
samtölum okkar og
sagði sögur af sjón-
um, m.a. af áhafn-
armeðlimum á Tý
og föður mínum.
Þeir voru á þorsk-
veiðum og var
verkað í salt. Þegar
í land var komið
hófst flatning og
söltun á aflanum en þá bættist
afi Jósi í hópinn og hjálpaði til.
Þegar við Ingibjörg Rósa,
systir hans, tókum saman og ég
varð hluti af fjölskyldunni varð
mér betur ljóst hvaða mann Ingi
hafði að geyma. Hann tók mér
strax ákaflega vel, við höfðum
um margt að tala, báðir með
áhuga á sjárvarútvegi og at-
vinnulífinu. Þá var hann mjög
áhugasamur um stangveiði og
sagði mér margar veiðisögur úr
Laxá í Þing. og Dölum. Hann
var vakandi yfir velferð systur
sinnar, kom reglulega við hjá
okkur á námsárum okkar í
Reykjavík og bauð okkur út að
borða á bestu veitingastaði í höf-
uðborginni. Það var kærkomið
fyrir okkur námsfólkið og frá-
bær tilbreyting frá náminu.
Ingi varð ekki skipstjóri á
bát, eins og hann hafði áhuga á,
en hann var einn af stofnendum
Króksverks, verktakafyrirtækis
á Sauðárkróki, og framkvæmda-
stjóri þess í áratugi. Hann varð
strax farsæll í því hlutverki,
hafði til að bera staðfestu, dugn-
að og þrautseigju, sem nauðsyn-
leg er á erfiðum samkeppnis-
markaði.
Ingi var yndislegur maður,
hæglátur, viljasterkur og bjó yf-
ir innri styrk. Hann var orðvar
um menn og málefni og lagði
alltaf eitthvað gott til málanna.
Ég leitaði oft til hans í gegnum
tíðina og fékk góð ráð. Hann
sýndi sonum okkar alltaf áhuga
og var vakandi yfir velferð
þeirra, gaf sér tíma til að spjalla
við þá og hvetja til góðra verka.
Hann hvatti okkur öll til náms,
taldi það lykilatriði til framtíðar
að mennta sig.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir góðar sam-
verustundir og ráð í gegnum tíð-
ina. Elsku Rósa, Þórhildur,
Ingibjörg, Svanhildur og fjöl-
skyldur, minningin um góðan
mann lifir.
Ingimar Jónsson.