Morgunblaðið - 13.09.2021, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. SEPTEMBER 2021
✝
Kristján Lárus
Sæmundsson
fæddist í Hvamms-
dalskoti í Saurbæ
22. október 1931.
Hann lést 25.
ágúst 2021 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Hrafnistu í
Reykjavík.
Hann ólst upp í
Teigi í Hvamms-
sveit hjá móður
sinni og Guðjóni fóstra sínum.
Foreldrar Kristjáns Lárusar
voru Sæmundur Guðbjörn Lár-
usson, f. 6.10. 1895, d. 14.2.
1986, og Gísla Sigríður Krist-
jánsdóttir, f. 29.10. 1911, d.
21.6. 1997. Börn Gíslu og Sæ-
mundar: Anna, f. 1930, lést á
fyrsta ári, Anna Markrún, f.
1933. Systkini Kristjáns sam-
feðra voru Hulda og Guð-
laugur Ingi, bæði látin. Eig-
inmaður Gíslu var Guðjón
Sigurðsson, f. 1894, d. 1958,
börn þeirra: Sigurbirna, f.
1936, stúlka, f. 1943, og dreng-
ur, f. 1945, bæði andvana
fædd.
ingardegi sínum, Valtýr Örn,
Lárus Fannar og Jón Steinar.
Stjúpsonur Sigrúnar er
Nökkvi. Barnabörn eru sjö. 4)
Kristján Rúnar, f. 11.12. 1962,
sambýliskona Anna Sigurð-
ardóttir. Börn með fyrrverandi
sambýliskonu, Þóru Stefaníu
Stefánsdóttur, eru Gísla Rún
og Rúnar Þór. Börn með fyrr-
verandi eiginkonu, Huldu Egg-
ertsdóttur, eru Eggert, Tinna
og Tryggvi. Stjúpbörn Krist-
jáns Rúnars og börn Önnu eru
Guðrún og Ragnar. Barnabörn
eru sex. 5) Gísli, f. 28.8. 1964.
Sonur hans og barnsmóður
hans, Guðnýjar Aðalbjargar
Turner Sigurðardóttur, er Sig-
urður Ari. Börn Gísla með
fyrrverandi sambýliskonu, El-
ínu Rósamundu Úlfarsdóttur,
eru Kristján Hrafn og Rósa
Diljá. Barnabörn eru fjögur. 6)
Guðjón Ingi, f. 8.4. 1972, sam-
býliskona Brá Guðmunds-
dóttir. Sonur Guðjóns og fyrr-
verandi sambýliskonu,
Sigríðar Ásu Ásgeirsdóttur, er
Andri Snær. Dóttir Guðjóns og
Brár er Björg, stjúpbörn Guð-
jóns eru Birta og Arnór.
Barnabarn er eitt.
Útför Kristjáns Lárusar fer
fram frá Guðríðarkirkju í
Grafarholti í dag, 13. sept-
ember 2021, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Kristján bjó í
Teigi lengst af ævi
sinni. Hann fluttist
þangað með móð-
ur sinni þegar
hann var fjögurra
ára gamall ásamt
systur sinni Önnu
Markrúnu. Hann
bjó þar til ársins
2006 þegar hann
fluttist til Reykja-
víkur.
Hann vann ýmis störf, meðal
annars við vegavinnu, vöru-
flutninga og akstur skólabíls.
Kristján kvæntist 1.12. 1960
Guðrúnu Einarsdóttur, f. 1.12.
1940. Börn Kristjáns og Guð-
rúnar eru:
1) Stúlka, f. 19.1. 1958, d.
21.1. 1958. 2) Einar Þórir, f.
27.10. 1959, maki Úlfhildur
Rögnvaldsdóttir. Dætur þeirra
eru Harpa og Valdís Hrund.
Barnabörn eru þrjú. 3) Sigrún,
f. 20.4. 1961, maki Pálmi
Bjarnason. Börn með fyrrver-
andi sambýlismanni, Valtý
Friðgeiri Valtýssyni, eru: Tví-
buradætur sem létust á fæð-
Í dag er elsku pabbi borinn
til grafar. Á þessari stundu
koma upp margar góðar minn-
ingar og margt sem kemur á
daginn þegar rifjað er upp.
Pabbi brallaði margt á sinni
lífstíð. Hann átti flestöll far-
artæki sem til voru nema flug-
vél og fjórhjól. Þar á meðal
vörubíla, jarðýtur, rútur, skóla-
bíl, báta, snjósleða, mótorhjól
og reiðhjól. Hann vann hörðum
höndum og var ekki mikið
heima þegar við systkinin vor-
um að alast upp heima í Teigi.
Pabbi talaði oft um það núna
sérstaklega í seinni tíð hvað
honum þótti það leitt hvað hann
gat lítið verið með okkur. Hann
vann alla tíð utan heimilis og
mamma og amma sáu um börn
og bú.
Hann þótti stórhuga þegar
hann festi kaup á sinni fyrstu
jarðýtu, en þetta blessaðist allt
hjá honum. Hann var farsæll í
sínum störfum en komst oft í
hann krappan, en það voru allt-
af einhverjar heilladísir yfir
honum.
Pabbi átti harmonikku og
spilaði hann stundum á hana
fyrir okkur þegar tími gafst til.
Síðar meir fékk hann sér
skemmtara og spilaði hann
mikið á hann sér til skemmt-
unnar. Fyrir utan tónlistina
hafði hann alla tíð ánægju af að
ljósmynda.
Pabba þótti alltaf gaman að
keyra enda keyrði hann skóla-
bíl í yfir 30 ár. Hann taldi það
ekki eftir sér ef hann gat sest
undir stýri. Pabbi og mamma
ferðuðust á húsbílnum sem
þau áttu núna í seinni tíð um
landið okkar fagra á meðan
þau gátu.
Pabbi hafði mikið yndi af
börnum. Það sást svo vel þegar
honum voru sýndar myndir af
barnabörnum og langafabörn-
um, þá færðist alltaf breitt bros
yfir andlit hans og kom gleði-
glampi í augun.
Nú er þeim tíma sem honum
var ætlaður í þessum heimi lok-
ið enda búinn að gera sitt. við
vitum öll sem þekktum hann að
nú er grín og glens í sum-
arlandinu og við hittumst þar
þótt síðar verði.
Farðu í friði, elsku pabbi,
Þín dóttir
Sigrún.
Mín fyrsta minning um
pabba er að ganga um túnin
með honum að vori til. Við vor-
um að kíkja eftir fé í sauðburði
til að ná að marka lömbin.
Ekki var ég orðinn gamall
þegar ég fór með honum á
rjúpnaveiðar. Hann sagði
manni strax hvað ætti að varast
í kringum byssur.
Hann var alltaf að kenna
mér og sýna. Og svo treysti
hann manni fljótlega.
Hann kenndi okkur mikil-
vægi nákvæmisvinnu. Ég var
ekki hár í loftinu þegar ég var
farinn að bera ábyrgð á að
tengja Farmall-dráttarvélina
við heyblásara með flatreim.
Ég man eftir því að undirbúa
sumarvertíðina á hlaðinu í
Teigi. Við vorum að rafsjóða,
skrúfa og gera við.
Upp úr fermingaraldri var
ég farinn að vinna á 10 tonna
jarðýtu við að herfa flag í sveit-
inni. Þetta er traustið sem bor-
ið var til okkar, barnanna hans.
Af Sigga Sör í Stykkishólmi
keypti pabbi bátinn Vin. Sá var
keyptur með vilyrði fyrir því að
fyrrverandi eigandi færi ferðir
með pabba til að kenna honum
að sigla um mynni Hvamms-
fjarðar.
Ófáum ferðum man ég eftir
sem við sigldum frá Teigi og út
í Stykkishólm í kjölfarið.
Pabbi ferðaðist aldrei er-
lendis en það er erfitt að finna
þann stað á Íslandi sem hann
hafði ekki heimsótt.
Ég minnist liðinna stunda
með söknuði og þökkum.
Kristján Rúnar
Kristjánsson.
Nú ert þú kær bróðir minn
látinn, tæplega níræður að
aldri. Að leiðarlokum þakka ég
þér allar liðnar samverustundir
og kveð þig með litlu ljóði sem
segir allt sem segja þarf.
Bráðum vagga bjartar nætur
blómi þínu, föla jörð.
Flýgur lóa senn um sveitir;
senn er vor um Breiðafjörð.
Hlustar bóndans bær í túni,
bláa morgna, kvöldin rjóð,
meðan sælir sunnanvindar
syngja gömul hörpuljóð.
Þar, sem eins og gull í grasi
gengin felast æskuspor,
þar, sem velli tærust titrar
tíbrá dagsins góða vor.
Bráðum vagga bjartar nætur
blómi þínu, föla jörð.
Flýgur lóa senn um sveitir;
senn er vor um Breiðafjörð.
(Jón Jóhannesson frá Skáleyjum)
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar. Far vel til
nýrra heima.
Sigurbirna
(Birna) systir.
Kristján Lárus
Sæmundsson
✝
Jens Eiríkur
Helgason fv.
bóndi, Hátúnum í
Landbroti, fæddist
á Jótlandi í Dan-
mörku 10. nóv-
ember 1942, þá
Jens Erik Ros-
endal Bondesen,
en hann fékk ís-
lenskan ríkisborg-
ararétt 23. októ-
ber 1971. Hann
lést á Hjúkrunarheimilinu
Klausturhólum á Kirkjubæj-
arklaustri 1. september 2021.
Foreldrar hans voru hjónin
Knud Helge Bondesen, f. 1.
október 1912, og Valborg
Bondesen, f. 23. apríl 1913.
Þau eru bæði látin. Systkini
hans voru Åse Sigrid Marie
Clausen, f. 17. ágúst 1936, d.
16. júlí 2003, Villy Andreas
Bondesen, f. 24. desember
1938, Anna Grethe Kristensen,
f. 4. maí 1940, d. 6. september
2002, Svend Åge Bondesen, f.
1. apríl 1945, d. 22. september
2012, Betty Danielsen, f. 12.
desember 1946, og Anna Lise
Madsen, f. 31. mars 1949.
Þann 19. júlí 1969 giftist
Jens hóf á unglingsárum
störf í Danmörku hjá jarð-
vinnuverktökum víðsvegar þar
í landi, þar sem hann vann ým-
ist á jarðvinnu- eða kornvélum.
Árið 1966 ákveður Jens að
hleypa heimdraganum en hann
ætlaði upphaflega að fara til
Bandaríkjanna. Hann hafði
stutta viðkomu á Íslandi þar
sem hann fékk vinnu á vegum
búsins í Laugardælum við Sel-
foss þar sem hann kynntist
eiginkonu sinni. Þá starfaði
hann árið 1967 á Setbergi í
Hafnarfirði en síðar það ár
fluttust þau að ríkisbúinu Víf-
ilsstöðum í Garðahreppi í
Gullbringusýslu. Stofna þau
þar heimili og starfa þau þar
við búið. Árið 1971 hófu þau
hjón búskap í Hátúnum á
föðurarfleifð hennar en hún
var fjórði ættliður í beinan
legg sem búið hafa í Hátúnum.
Starfaði hann þar sem bóndi
en jafnframt tók hann að sér
ýmsa verktaka- og girðinga-
vinnu fyrir Vegagerðina auk
Kirkjubæjarhrepps. Hann var
virkur í Búnaðarfélagi
Kirkjubæjarhrepps og annaðist
búnað og tæki félagsins. Þá
var hann virkur í Hestamanna-
félaginu Kóp og gerður þar að
heiðursfélaga.
Útför Jens verður gerð frá
Prestsbakkakirkju á Síðu í
dag, 13. september 2021, og
hefst athöfnin klukkan 13.
Jens Sigríði Hall-
dóru Þórarins-
dóttur, bónda og
húsmóður í Hátún-
um í Landbroti.
Hún fæddist í Há-
túnum 20. sept-
ember 1939 en lést
13. september
2010. Foreldrar
Sigríðar voru
hjónin Þórarinn
Kjartan Magn-
ússon, f. 19. júlí 1912 í Hátún-
um, og Þuríður Sigurðardóttir,
f. 6. desember 1908 á Hellnum
í Mýrdal. Eru þau bæði látin.
Börn þeirra Jens og Sigríðar
eru: 1) Kári Þór Sigríðarson, f.
22. júlí 1965. 2) Helgi Valberg
Jensson, f. 25. ágúst 1978, unn-
usta hans er Margrét Kristín
Pálsdóttir, f. 15. febrúar 1985,
barn þeirra er Elsa María, f.
15. mars 2020. Fyrir á Helgi
börnin Arnór, f. 24. apríl 2009,
og Thelmu Sigríði, f. 13. októ-
ber 2012. Fyrir á Margrét
barnið Pál Sölva, f. 3. ágúst
2013. 3) Sveinn Hreiðar Jens-
son, f. 8. september 1982, eig-
inkona hans er Anastassiya
Kim, f. 9. maí 1988.
Í dag verður faðir minn bor-
inn til grafar. Ein af mínum
fyrstu minningum er að vera að
sniglast í kringum pabba við
ýmsa útivinnu í Hátúnum, eða
uppi í dráttarvél að plægja sem
og heyja. Þegar honum fannst
ég svo tilbúinn til ýmissa verk-
efna fól hann mér að vinna á
vélunum, fara í fjósið eða vinna í
viðhaldi á tækjum og mannvirkj-
um á jörðinni. Hann tamdi sér
einstakt vinnusiðferði og dugnað
sem hann lagði mikið upp úr að
aðrir ættu að temja sér. Hann
var ekki langskólagenginn en
hann kunni nú ýmislegt annað
sem hann kenndi okkur bræðr-
um og við höfum svo sannarlega
nýtt í gegnum lífið. Hesta-
mennska var líf og yndi pabba
og aldrei leið honum betur en á
hestbaki í góðum útreiðartúr.
Öll helstu vandamál gat hann
leyst í góðum reiðtúr. Hann
lagði mikið upp úr að eiga bæði
góða keppnis-, smala-, og ekki
síst barnahesta. Það voru ófá
börnin sem fengu sína fyrstu
eldskírn á hestbaki hjá pabba,
alltaf á hestum sem hæfði þeim.
Pabbi var mikill barnakall og
hafði mikla ánægju og þolin-
mæði fyrir að snúast í kringum
börn. Honum var mjög umhugað
um velferð barnabarnanna
sinna. Þegar hann veiktist í
sumar og lá banaleguna, spurði
hann ítrekað hvort barnabörnin
hefðu það nú örugglega ekki
gott og væru hraust. Þau minn-
ast afa síns með hlýju og allra
góðu stundanna sem þau áttu
með honum. Síðastliðin tvö ár
var ansi flókið að eiga góðar
stundir vegna samkomu- og
heimsóknartakmarkana. Við
gerðum samt það besta úr því.
Það tókst um stund í sumar að
öll barnabörnin gátu heimsótt
hann og þá áttum við saman
góðar stundir síðustu helgina
fyrir andlátið þar sem þau fóru
á hestbak fyrir hann, spjölluð og
lásu. Það var afar dýrmætt. Eitt
af því síðasta sem hann sagði
fyrir andlátið var að við ættum
að passa vel upp á börnin og það
ætlum við svo sannarlega að
gera.
Honum þótti afar vænt um
Möggu Stínu unnustu mína og
ljómaði allur þegar hún kom í
heimsókn. Hann talaði oft um
hana og vildi fá að vita hvað hún
væri að gera og hvernig gengi
þegar við spjölluðum saman í
gegnum síma. Honum líkaði það
ekki heldur illa þegar hún bauð
honum á kaffihús á Kirkjubæj-
arklaustri að fá sér kaffisopa,
sem snögglega breyttist í einn
Irish Coffee þegar á staðinn var
komið.
Nú er hann kominn í drauma-
landið með mömmu og þau loks
sameinuð aftur á ný, en hann
saknaði hennar afar mikið eftir
að hún dó fyrir rúmum tíu ár-
um.
Elsku pabbi, takk fyrir allt
það sem þú hefur gefið okkur og
kennt, við munum búa að því
alla tíð.
Þinn sonur,
Helgi Valberg.
Nú er elsku Jens okkar fall-
inn frá.
Við tengdadætur hans urðum
þeirrar gæfu aðnjótandi að vera
samferða honum í lífshlaupinu.
Við minnumst sérstaklega hlýj-
unnar sem einkenndi hann en
Jens var einnig stríðinn og þá
einkum við strákana sína sem
hann gantaðist við hvenær sem
tækifæri gafst. Jens hafði gam-
an af því að segja sögur, þá sér-
staklega af hestunum sínum, bú-
skapnum í Hátúnum og ýmsum
prakkarastrikum sem framin
voru í sveitinni.
Elsku Jens. Þú bauðst okkur
velkomnar í fjölskylduna með
opnum örmum og fyrir það er-
um við þakklátar. Við erum þér
einnig þakklátar fyrir að hafa
alið upp svona fallega og góða
drengi (það hefur örugglega
ekki alltaf verið auðvelt), fyrir
alla ástina sem þú sýndir okkur
og allar góðu stundirnar sem við
áttum saman.
Minning þín mun lifa í hjört-
um okkar allra.
Þínar tengdadætur,
Margrét Kristín og
Anastassiya Kim.
Elsku afi.
Takk fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Vildum að við gætum átt fleiri
gæðastundir með þér. Það var
alltaf gaman að heimsækja þig á
Kirkjubæjarklaustur. Þá var
það ótrúlega skemmtilegt að fá
að keyra traktor með þér. Það
var gott að halda í höndina á þér
og knúsa þig. Við vitum að þú
elskaðir ömmu, pabba, okkur,
hestana þína, sveitina og alla
fjölskylduna þína.
Þú varst frábær afi og við
elskum þig rosalega mikið.
Þín barnabörn,
Arnór, Thelma, Páll Sölvi
og Elsa María.
Jens Eiríkur
Helgason
Elsku besti
frændi, þú hefur
kvatt þína jarðvist
og haldið yfir í sumarlandið til
hennar Stínu þinnar, foreldra
þinna og bræðra. Eitthvað seg-
ir mér að glatt sé á hjalla hin-
um megin við huluna.
Ég ólst upp við að hitta
þennan stórskemmtilega
frænda frá Akureyri nokkuð
reglulega, bæði í heimsóknum
norður og þegar Guðmundur og
Stína komu suður eftir. Alltaf
var stoppað í Borgarnesi og
kíkt í kaffi til afa og ömmu á
Þórólfsgötunni og mikið talað
og ennþá meira hlegið. Eins á
ég margar minningar úr ýms-
um lautarferðum, berjatínslum
og sumarbústaðarferðum með
þeim heiðurshjónum og ömmu
og afa.
Fyrir mér var ákveðinn ljómi
yfir þessum bústna frænda
mínum, sem mætti á flösku-
græna bílnum sínum og var
ávallt með sixpensara með
dúsk. Hann talaði mikið og
fræddi mann um alla heimsins
steina og oft var vaðallinn á
honum það mikill að svefnhöfgi
sótti á mann. En fróður var
hann og ennþá meiri listasmið-
ur. Síðari ár lagði hann mikið
upp úr því að slípa steinana
sína og binda þá í ýmiskonar
skart og maður fékk sko alls
ekki að neita því að taka með
sér eins og eitt til tvö hálsmen
þegar maður kíkti til hans í
heimsókn.
Heimsóknir síðari árin voru
ekki eins margar og mig hefði
langað til að þær væru, en ég
náði að kíkja til þeirra hjóna í
vinnuferð minni til Akureyrar
stuttu áður en Stína mín kvaddi
sína jarðvist.
Guðmundur Þor-
steinn Bjarnason
✝
Guðmundur
Þorsteinn
Bjarnason fæddist
17. febrúar 1930.
Hann lést 11. ágúst
2021.
Guðmundur var
jarðsunginn 30.
ágúst 2021.
Í þeirri heim-
sókn dró Guð-
mundur upp for-
láta mynd, eina
málverkið sem ég
hef gert og gaf
honum eftir nám
mitt á Ítalíu, og
bað hann mig um
að árita hana fyrir
sig en mér hafði
láðst að gera það á
sínum tíma.
Ég fór svo í stutta sumarferð
norður í lok júlí á þessu ári
með fjölskylduna mína og gat
ekki sleppt því að kíkja til míns
ástkæra frænda. Við sátum
saman frændurnir í að verða á
annan tíma og spjölluðum og
fórum yfir gamlar myndir af
fjölskyldunni okkar, hann var
þokkalega vel með á nótunum,
þó að hann dytti við og við út,
en ég vissi að honum hafði
hrakað umtalsvert síðustu mán-
uðina. Ég hélt í höndina á hon-
um og náði bæði að knúsa hann
og gefa honum góðan kveðju-
koss. Ég hefði ekki fyrirgefið
mér hefði ég sleppt þessari
dýrmætu heimsókn og auðvitað
fór ég með skartgripi í vas-
anum til handa fjölskyldunni
minni frá honum.
Ég geymi margar góðar og
hlýjar minningar um þennan
góða bróður afa míns í hjarta
mínu. Þykir leitt að geta ekki
fylgt honum allra síðasta spöl-
inn sökum heilsuleysis en ég
mun vitja hans í garðinum í
næstu heimsókn minni norður
og spjalla við hann líkt og við
gerðum oft hérna í denn.
Nú ertu farinn elsku frændi minn.
Frá okkar veröld lausn fékk andi
þinn.
Á himinboga blika stjörnur tvær.
Hve brosi í augum þínum líkjast
þær.
Nú gengur þú til fundar Frelsarans.
Friðargjafans, náðar sérhvers manns.
Þar englar biðja í bláum himingeim
og bíða þess þú komir loksins heim.
Þinn frændi,
Jóhann (Jói).