Morgunblaðið - 20.09.2021, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. SEPTEMBER 2021
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓHANN SÆMUNDSSON
frá Ási, Dalabyggð,
andaðist á dvalarheimilinu Silfurtúni
laugardaginn 4. september. Útförin fer fram
frá Staðarhólskirkju í Saurbæ laugardaginn
25. september klukkan 14.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á styrktarsjóð dvalarheimilisins Silfurtúns,
reikn. nr. 0312-13-700021, kt. 530586-2359 (Lionsklúbbur
Búðardals).
Sæmundur G. Jóhannsson
Jóhanna B. Jóhannsdóttir Guðbjörn Guðmundsson
Margrét Jóhannsdóttir Finnbjörn Gíslason
Kristján V. Jóhannsson Svanhildur Halldórsdóttir
Ingibjörg Jóhannsdóttir Þórður Már Svavarsson
Jarþrúður H. Jóhannsdóttir Freyr Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku faðir minn og bróðir okkar,
SNÆBJÖRN AÐILS,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 11. september.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
fimmtudaginn 23. september klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Ljósið.
Anja Elísabet Snæbjörnsdóttir Aðils
Páll Guðlaugsson
Snæfríður Íris B. Kjartansdóttir
Ragnhildur Ólafsdóttir
Bjarki Þröstur Leifsson
Linda Mjöll Leifsdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR
talsímavörður,
Kjarnagötu 14, Akureyri,
andaðist á Sjúkrahúsinu á Akureyri
fimmtudaginn 16. september.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 30. september
klukkan 13.
Streymt verður frá athöfninni.
Rafn Sveinsson
Sveinn Rafnsson Berghildur Þóroddsdóttir
Jón Rúnar Rafnsson Jónína Vilborg Karlsdóttir
Ingvar Rafnsson Íris Dröfn Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæra
KRISTRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR
lést á Spáni aðfaranótt föstudagsins
10. september.
Ævar Freyr Ævarsson
Daníel Logi Ævarsson Aron Geir Geirsson
Jóhanna Gústafsdóttir
Kristjana Magnúsdóttir Ævar Auðbjörnsson
aðstandendur og vinir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langlangamma,
STEFANÍA GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
lést á Heilsustofnun Norðurlands á
Sauðárkróki þriðjudaginn 14. september.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
föstudaginn 24. september klukkan 14.
Simmi, Anna, Nonni, Beggi, Öddi, Steini, Hóffý og
fjölskyldur
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓHANN ÞORSTEINSSON
húsasmíðameistari,
Efstagerði 10, Reyðarfirði,
lést á hjartadeild Landspítalans
fimmtudaginn 9. september. Útför hans fer
fram í Reyðarfjarðarkirkju föstudaginn 24.
september klukkan 13.00.
Streymt verður frá athöfninni á facebooksíðu
Reyðarfjarðarkirkju.
Edda Gísladóttir
Anna Elín Jóhannsdóttir Hákon Ásgrímsson
Guðrún H. Jóhannsd. Covert Tait Dylan Covert
Sonja Björk Jóhannsdóttir Björgvin Karl Gunnarsson
barnabörn
en fimmta barnið, Margrét
Jóna (f. 1984), fæddist síðar á
Ísafirði.
Eftir heimkomuna til Íslands
1980 var töluverður flutningur á
fjölskyldunni vegna vinnu Ein-
ars og bjuggu þau tæp tvö ár á
Akureyri, rúm sex ár á Ísafirði,
tæp tvö ár í Reykjavík og loks
sex ár á Selfossi áður en leiðin
lá til höfuðborgarinnar og
draumahússins í Hléskógum. Í
höfuðborginni vann hann lengst
af á slysadeild Borgarspítalans
og á brjóstamóttöku Leitar-
stöðvar Krabbameinsfélagsins
þangað sem konur leituðu
vegna ýmissa brjóstaeinkenna.
Einar var samviskusamur,
handlaginn, góður fagmaður og
ávallt vel liðinn af skjólstæð-
ingum sínum og samstarfsfólki.
Við andlát Einars koma upp í
hugann margar ljúfar endur-
minningar bæði frá Svíþjóðar-
dvölinni og endurfundum okkar
eftir heimkomuna til Íslands en
jafnframt sárar endurminning-
ar frá síðustu æviárum Krist-
ínar. Þau hjónin höfðu bæði
unun af útiveru, ferðalögum,
dansi og mannfagnaði, ætíð kát
og glöð í bragði, samtaka í öllu
sem þau tóku sér fyrir hendur,
sýndu vinum og ættingjum
mikla ræktarsemi og voru virk-
ir félagar í söng- og ferðahópi
útskriftarhóps lækna frá 1972
ásamt mökum.
Fyrir um 14 árum greindist
Kristín með einkenni alzheim-
ersjúkdóms sem smám saman
ágerðist þar til þoka gleymsk-
unnar náði heljartaki á huga
hennar. Ástand sem Einar átti
erfitt með að sætta sig við og
hóf sambúð með annarri konu,
Birnu Sigurðardóttur, árið
2011.
Lífið er þó fallvalt og góð
heilsa ekki sjálfgefin. Í byrjun
sumars fékk Einar brjóstein-
kenni er hann var staddur í
sumarhúsi sínu í Grímsnesinu
sem leiddu til hjartaþræðingar
á Landspítalanum með grein-
ingu hjartaáfalls og ísetningu
bjargráðs. Eftir þetta áfall átti
hann erfitt með að halda uppi
eðlilegum súrefnismetnaði og
hafði skerta hreyfigetu sem
reyndist honum erfið lífs-
reynsla. Að morgni 6. septem-
ber fékk hann nýjan brjóstverk
og varð bráðkvaddur við komu
á hjartagátt Landspítala.
Með Einari er farinn góður
félagi og vinur sem er sárt
saknað. Hvíl í friði kæri vinur.
Kristján Sigurðsson og
Sigrún Ósk.
Fallinn er frá Einar Hjalta-
son, góður læknir, félagi og vin-
ur. Einar fæddist í Reykjavík.
Lauk stúdentsprófi frá VÍ 1965
og kandídatsprófi í læknisfræði
frá HÍ 1972. Vann víða hér
heima og fór síðan til sérnáms í
skurðlækningum í Stokkhólmi
1975-1980. Við heimkomu var
stutt viðkoma á skurðdeild
Borgarspítala og Sjúkrahússins
á Akureyri. Varð síðan yfir-
læknir á Ísafirði 1981 og til árs-
loka 1987. Fór þaðan til starfa
hjá Krabbameinsfélaginu um
tíma en réðst síðan til starfa á
Selfossi sem yfirlæknir október
1989 til ágúst 1996. Einar hélt
raunar tryggð við Krabba-
meinsfélagið og vann þar hluta-
starf til starfsloka. Um áramót
1997-1998 fór Einar til starfa í
Kenýa um tveggja mánaða
skeið á vegum Rauða krossins.
Eftir það réð hann sig á slysa-
og bráðadeildina og vann þar til
starfsloka sem raunar fóru ekki
eftir venjubundnum leiðum um
sjötugt heldur hélt Einar áfram
um skeið að sinna endurkomu-
sjúklingum.
Það gefur augaleið eins og
sjá má á ofangreindri upptaln-
ingu að Einar hafði breiða
menntun og var reynslumikill í
starfi. Hann sinnti sjúklingum
af mikilli natni og samvisku-
semi. Okkar kynni af Einari
voru góð. Hann var góður vin-
ur, fremur fámáll þó en hafði
sterkar skoðanir sem hann þó
flíkaði ekki alltaf. Átti það til að
skjóta inn athugasemdum og
kímdi oft um leið. Vissi sem var
að það gat oft leitt til fjörugri
umræðna og jafnvel að þeir sem
ákafari voru myndu hækka
róminn. Kímdi þá gjarnan enn
meir. Tíminn líður og eirir
engu. Við undirrituð erum hætt
eða að hætta starfi á bráða-
deildinni. Okkar tími þar er lið-
inn. Hann var skemmtilegur ef
hægt er að segja það um starf-
semina sem þar fer fram. Sam-
heldni var mikil og vinskapur
þróaðist. Bráðalækningar eru
ung sérgrein sem enn er á
sokkabandsárunum þótt við höf-
um stofnað félag bráðalækna
árið 2000. Baráttan heldur
áfram og Einar Hjaltason var
góður liðsmaður á sinni tíð.
Birnu og öllum ættingjum og
vinum Einars sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur. Hafi
hann heila þökk og hvíli í friði.
Brynjólfur Mogensen,
Friðrik Sigurbergsson,
Hlynur Þorsteinsson,
Ólafur R. Ingimarsson,
Steinunn Jónsdóttir.
„Komdu sæl. Ég heiti Einar
og er frændi þinn af Reykjaætt-
inni.“ Þannig voru fyrstu kynni
mín af öðlingnum Einari Hjalta-
syni. Hann bjó með vinkonu
minni, Birnu Sigurðardóttur, og
saman höfðu þau skapað sér
gott og fallegt líf. Þegar Birna
og Einar höfðu boðið móður
Birnu, Hrefnu Björnsdóttur, til
Prag komu þau til mín í tékk-
neskan mat og smá fyrirlestur.
Einar var einkar fróðleiksfús og
spurði góðra spurninga. Við
hittumst oft eftir þetta og alltaf
var hann jafn sjarmerandi með
blíða brosið sitt. Ég hef þurft
að dvelja oft og lengi á sjúkra-
húsi og meðan Einar var enn
starfandi var oft bankað
hæversklega á dyrnar og inn
kom Einar, bara til að vita
hvernig mér liði. Hann var ein-
stakur maður og hans verður
sárt saknað, jafnt af Birnu, fjöl-
skyldu hans, kollegum, Oddfell-
ow-félögum og öðrum vinum.
Ég kveð þennan mæta mann-
vin og þakka honum gleðina
sem hann breiddi yfir líf Birnu
vinkonu minnar.
Megi hið eilífa ljós lýsa þér.
Ferðabæn
Ég byrja reisu mín
Jesús í nafni þín.
Höndin þig helg mig leiði
úr hættum öllum greiði.
Jesú mér fylgi í friði
með fögru englaliði.
(Hallgrímur Pétursson)
Anna Kristine Magnúsdóttir.
- Fleiri minningargreinar
um Einar Hjaltason bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
verið fleiri. En ég er ótrúlega
þakklát fyrir tímann sem við
höfðum, hann var svo góður.
Takk fyrir allt amma, takk fyr-
ir að passa upp á mig, kenna mér
og gefa mér lucky charms í sveit-
inni. Ég mun alltaf sakna þín.
Thelma Kristín Mar-
onsdóttir.
Ég á erfitt með að trúa því að
amma sé farin frá okkur. Mér líð-
ur eins og hún hafi skroppið upp í
bústað og sitji í stólnum sínum að
prjóna með nokkra nammibita í
skál. Svo komum við til þeirra um
helgina og þá knúsi ég hana og
við hittumst aftur. Mér líður eins
og að snemma í desember fari ég
í heimsókn til hennar og hún
hjálpi mér að búa til jólagjöf fyrir
mömmu og pabba eins og hún
hefur alltaf gert. Mér líður eins
og á jóladag verði hún búin að
baka milljón smákökur, horfi á
okkur spila púkk og hræri í heita
súkkulaðinu.
Ég man svo vel eftir því þegar
amma og afi bjuggu í Melbænum
og við í Brekkubænum. Ég man
hvernig ég fékk stundum að fara
með ömmu snemma á leikskól-
ann og sitja með henni í starfs-
mannaherberginu á meðan kon-
urnar kjöftuðu um eitthvað sem
ég skildi ekki. Það var svo gott að
hafa ömmu bæði á leikskólanum
og í næsta húsi. Ég vissi alltaf að
hún var nálægt og þá leið mér
vel, eins og ég væri örugg. Manni
leið alltaf þannig í kringum
ömmu. Eins og maður væri
öruggur. Eins og ekkert slæmt
gæti gerst á meðan hún væri
þarna. Það skein af henni hlýleik-
inn. Hún var svo dugleg að passa
upp á alla, svo mikið að hún
gleymdi kannski stundum að
passa sjálfa sig.
Ég gleymi því aldrei þegar við
fórum saman til Spánar. Þau afi
komu á undan okkur og þegar
við komum hafði amma dottið og
meitt sig í fætinum. Fóturinn
var marinn og blár en amma
sannfærði alla um að þetta væri
allt í góðu. Við löbbuðum marga
kílómetra á dag og amma hark-
aði af sér. Þegar hún kom aftur
til Íslands fór hún loksins til
læknis sem sagði henni að ristin
væri brotin. Hún amma var al-
ger nagli.
Amma átti bláan skókassa
sem var skreyttur með englum
og stjörnum og var stútfullur af
alls konar pappír, glansmynd-
um, umslögum og fleira
skemmtilegu dóti. Þetta fannst
mér lang skemmtilegasta leik-
fangið. Amma hjálpaði mér oft
að föndra allt milli himins og
jarðar. Einu sinni gerðum við
jólaskraut með því að pakka smá
bómull inn í fallegan pappír og
binda slaufu þannig að þetta leit
út eins og litlir jólapakkar. Ég
man hvað mér fannst þeir flottir.
Amma og afi voru mjög oft
fyrir austan í sumarbústaðnum.
Bústaðurinn er fullur af alls
kyns myndum og teppum sem
amma hefur saumað og þar er
kista full af garni eftir allar
peysurnar sem hún prjónaði
stanslaust á fjölskylduna. Þar
var alltaf til lucky charms sem
mamma og pabbi töldu algjöra
sykurleðju og leyfðu okkur aldr-
ei að fá heima. Ég fékk oft að
fara yfir helgi, bara við þrjú og
þá dekruðu amma og afi við mig.
Ég fékk lucky charms í morg-
unmat, horfði á barnatímann,
bakaði köku með ömmu, lék í
kofanum, puttaprjónaði, fór í
prjón og hekl kennslutíma,
smíðaði með afa eða fékk ís á
Flúðum. Svo lauk deginum oft-
ast með Astrid Lindgren mynd
og lakkrís sem afi keypti og svo
las amma fyrir mig sögu. Uppá-
haldið hennar var bróðir minn
Ljónshjarta. Ég sakna þín svo
amma. Lífið verður allt öðruvísi
án þín. Við lofum að passa vel upp
á afa fyrir þig og ef þú kemur aft-
ur sem snjóhvít dúfa, viltu þá
heimsækja okkur. Góða ferð til
Nangijala.
Elísa Björk Maronsdóttir.
Með þessu fallega ljóði kveðj-
um við elsku ömmu Stínu. Minn-
ingin um yndislega ömmu lifir í
hjörtum okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Sindri Steinn og
Mattea Milla.
Það var fyrir tæpum 50 árum
að Maggi kynnti fyrir okkur
Völlu glæsilega stúlku, hávaxna,
granna, dökkhærða og í bláum
kjól. Þetta var hún Stína, kær-
astan hans Magga. Þá vorum við
öll ung, með bjartsýni í brjósti og
lífið var fram undan. Frá þessum
tíma hefur líf okkar meira og
minna fléttast saman í um hálfa
öld. Núna þegar við kveðjum
Stínu, sem háði hetjulega baráttu
við illvígan sjúkdóm í tvö og hálft
ár, koma ótal minningar upp í
hugann og þakklæti fyrir að hafa
átt Stínu og Magga að vinum í öll
þessi ár.
Við stofnuðum heimili og eign-
uðumst börn á svipuðum tíma,
fórum saman í ferðalög, bæði inn-
anlands og erlendis og skemmt-
um okkur saman með vinahópi
sem haldið hefur saman frá því
að við Maggi kynntumst í Versl-
unarskólanum. Já, ótal minning-
ar koma upp í hugann um okkar
samverustundir. Ein er sú þegar
Stína og Maggi drifu okkur með
sér í dansskóla. Þau voru glæsi-
legt par á dansgólfinu, Stína og
Maggi, og þau dönsuðu saman út
allt lífið, samheldin og studdu
hvort annað í öllu sem þau tóku
sér fyrir hendur. Við vorum sex
hjón sem stofnuðum fyrir um 45
árum félagsskap, sem við kölluð-
um „Lampavinafélagið“. Nafnið
á þessum vinahópi er tilkomið af
því að ákveðið var að á „stóraf-
mælum“ eða á öðrum viðburðum
skyldum við færa viðkomandi
lampa að gjöf, enda vorum við öll
nýbúin að stofna heimili og lítið
til af búslóð hjá okkur og lampar
kæmu sér alltaf vel!
Nú við fráfall Stínu er enn eitt
stórt skarð höggvið í þennan litla
hóp. Nú eru fjögur úr þessum
vinahópi fallin frá. Við hin eigum
eftir minninguna um Stínu, allar
skemmtilegu stundirnar sem við
áttum saman og fyrir vinskapinn
öll þessi ár. Hennar verður sárt
saknað, en mestur er söknuður
Magga, barna þeirra, tengda-
barna, barnabarna og Jóns bróð-
ur Stínu. Við biðjum góðan Guð
að styrkja þau öll í þeirra miklu
sorg. Blessuð sé minning Krist-
ínar Ólafsdóttur. Hafðu þökk fyr-
ir allt og allt.
Valgerður og Valdimar
(Valla og Valli).
- Fleiri minningargreinar
um Kristínu Ólafsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.