Morgunblaðið - 20.09.2021, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. SEPTEMBER 2021
✝
Steinar Hrafn
Trampe fædd-
ist 16. nóvember
1992 í Reykjavík.
Hann lést 6. sept-
ember 2021. For-
eldrar: Svan Hector
Trampe, f. 3.3.
1959, og Linda Sól-
veig Birgisdóttir, f.
11.2. 1965, þau
skildu 2011. Systir
Steinars er Sandra
Hrönn Trampe, f. 11.7. 1994. Eig-
inmaður hennar er Bjarki Sig-
urðsson, f. 11.12. 1991. Þau eru
búsett í Kaupmannahöfn. Seinni
maður Lindu er Sigurður Sveinn
Þorbergsson, f. 20.1. 1963. Börn
Sigurðar eru: Matthías Ingiberg,
Hannah Rós og Alexander.
Þegar Steinar fæddist bjó fjöl-
skyldan í Reykjavík
en fluttist 1995 til
Álaborgar þar sem
Steinar Hrafn hóf
sína skólagöngu í
Tårnhöjskolen og
síðan í Herningvej-
skolen. Þegar fjöl-
skyldan flutti heim
aftur gekk Steinar
Hrafn í Seljaskóla,
árin 2001-2008.
Steinar Hrafn hóf
nám við Tækniskólann í Reykjavík
á tölvubraut 2008 og stundaði það
nám um sinn, en lauk ekki námi.
Steinar Hrafn stríddi við erfið
veikindi mörg síðustu ár og lést á
heimili sínu 6. september.
Útför Steinars Hrafns verður
gerð frá Grensáskirkju í dag, 20.
september 2021, klukkan 13.
Á fallegum björtum vetrardegi
komstu í heiminn, fínlegur, nettur
og fullkominn drengur. Þú bragg-
aðist vel og níu mánaða varstu far-
inn að ganga og klifra, fótviss og
öruggur með þig. Þegar þú byrjaðir
á leikskóla varstu orðinn stóri bróð-
ir og stoltur af Söndru. Við fluttum
til Álaborgar og þar fórstu í nýjan
leikskóla og lést það ekkert trufla
þig að allir aðrir í leikskólanum töl-
uðu dönsku, þú talaðir bara ís-
lensku og fóstrurnar urðu að
bjarga sér um túlk og þið Hafþór
urðuð leikfélagar. Ýmislegt prófað-
ir þú til að fá útrás fyrir hreyfiþörf-
ina; fimleika, fótbolta, karate og
hjólaðir auðvitað um allt. Heim-
sóknir Bigga afa og Helenu ömmu
til okkar í Álaborg snerust um að
gera skemmtilega hluti með okkur;
Legoland, sundlaugar, bíltúrar,
strandferðir og bílaleikur eða legó á
gólfinu. 2001 fluttum við til Íslands
og þú fórst í 4. bekk Seljaskóla,
glaður og spenntur. Næstu ár urðu
erfiðari og þú lentir í ýmsum raun-
um og áföllum. Þegar þú komst í
unglingadeildina varstu feginn og
tókst gleði þína á ný þegar þú
kynntist nýju fólki. Jólin 2005
fékkstu rafmagnsgítarinn sem þig
var búið að langa í lengi og lærðir á
hann hjá Björgvini Gíslasyni og Óla
Gauki. Eftir ferminguna komstu til
mín og tilkynntir mér að nú væri
komið að bláa hárinu, en þegar þú
varst sex ára baðstu um að fá að lita
hárið strumpablátt. Og ég lofaði að
þú gætir fengið blátt hár eftir ferm-
ingu og hafði nú vonað að það
gleymdist. En blátt varð hárið og
klæddi þig vel. Eftir að þú laukst
Seljaskóla lá leiðin í Tækniskólann
og nú ætlaðir þú að njóta þess að
læra það sem þig langaði til. Ýmis
áföll dundu á sem lögðust þungt á
þig, m.a. fráfall Helenu ömmu,
skilnaður okkar pabba þíns og frá-
fall Reynis. Við fluttum í Njörva-
sundið og smám saman urðu veik-
indi þín alvarlegri. Þegar þú fluttir
að heiman héldum við áfram að eiga
góðar stundir. Grillaðir hamborgar-
ar eða kjúklingabringur náðu þér
heim í mat og ef vel lá á þér eldaðir
þú handa okkur lasagna. Þegar
Siggi kom inn í líf okkar fórum við
oftar í gönguferðir og þú naust úti-
vistar. Gönguferðirnar sem þú fórst
með allan farangur á bakinu og gist-
ir í tjaldi voru þér mikils virði. Við
vorum dugleg að sækja tónleika af
ýmsu tagi en þér fannst Skálmöld
nú skemmtilegri en margt annað
sem við hlustuðum á saman. Þú
hafðir sköpunarþörf sem birtist í
tónlistarsköpun og varst stoltur af
því sem þú varst að gera og deildir
því gjarnan með okkur. Við áttum
margar stundir við að mála saman
og jólagjöfin sem þú málaðir handa
mér mun hanga áfram í herberginu
mínu og minna mig á þessar góðu
stundir. Elsku Steinar, þú vissir að
þú varst elskaður og velkominn frá
fyrstu stundu og það verður sárt að
fá ekki lengur símtölin frá þér og
taka á móti þér í mat, fara saman á
tónleika, út að borða, í bíltúra og
gönguferðir. Ég veit að fólkið okkar
sem fór á undan þér tekur á móti
þér og að þú átt eftir að hvíla í friði
hjá Bigga afa, elsku Steinar Hrafn.
Mamma.
Í dag kveðjum við hann Steinar
Hrafn frænda minn. Óskabarn syst-
ur minnar, barn sem var langþráð
þegar hann loksins kom í heiminn.
Steinar Hrafn sem við munum
skýrast sem gleðigjafann og fjör-
kálfinn sem hann var á yngri árum.
Rauðkollinn sem litaði hárið blátt
eftir ferminguna með hjálp frænku
og var alltaf til í prakkarastrik. Eft-
ir að myrkrið fór að láta á sér kræla
héldum við ótrauð áfram að búa til
minningar saman. Tónleikar, spjall
og góðar stundir voru lítil ljóstíra í
hversdagsleikanum og mynda dýr-
mætar minningar í dag.
Þetta er óður
til þeirra ungu manna
og kvenna sem sigruðu ekki
í baráttunni við myrkrið,
þessar góðu manneskjur,
þau sem voru í víglínunni
þar sem myrkrið var dýpst,
það er þeirra vegna sem við berjumst
með ljósarofa á hnúunum,
því það er ekki hægt að una því
að svartnættið bara valsi um
og hámi í sig
(Höf. Trygve Skaug
Þýð. Birgir F. Birgisson)
Brynja Björk Birgisdóttir.
Við kynntumst Steinari í júní
2016 þegar hann flutti á Gunnars-
braut. Steinar var hæglátur og
fremur dulur við fyrstu kynni en
strax fundum við þó að hann hafði
góða nærveru og lúmska kímni-
gáfu.
Steinar var góðum gáfum gædd-
ur og hæfileikaríkur þó svo að hefð-
bundið nám eða vinna hafi ekki
höfðað til hans. Steinar hafði hins
vegar mikinn áhuga og hæfileika á
sviði mynd- og tónlistar. Hann gaf
út nokkuð af plötum á þessum
rúmu fimm árum sem við þekktum
hann og veitti sú tónlist vissa inn-
sýn í hversu margslungnum og
fjöllita karakter Steinar hafði yfir
að búa. Þar sem Steinar var maður
jafnaðargeðs og háttvísi í daglegri
umgengni þá veitti tónlistin honum
leið til fjölbreyttari, kraftmeiri og
beittari tjáningar.
Steinar tók þátt í félagslífi með
nágrönnum sínum og naut hann sín
sérstaklega vel í skipulögðum ferð-
um utan alfaraleiða. Ein slík ferð
var farin sumarið 2018 um hálend-
ið. Sú ferð mun lifa sterkt í minni
samferðamanna Steinars, en þar
sýndi hann á sér hliðar sem alla
jafna fóru leynt; mikla seiglu, út-
sjónarsemi og óumdeilda leiðtoga-
hæfileika.
Steinar átti fjölda ferðalaga að
baki, mörg hver erfið, og sum al-
gjörlega óumbeðin. Steinar var
þrautseigur, hann hélt áfram þrátt
fyrir það mótlæti og erfiðleika sem
lífið útdeildi honum. Steinar hafði
lengi axlað miklar byrðar eins og
oft er með sterka en um leið mjög
næma einstaklinga. Það er þyngra
en tárum taki að Steinar fékk ekki
lengri tíma með léttari byrðar.
Steinar hafði ótal mannkosti en
við munum minnast hans fyrst og
fremst fyrir sína góðu nærveru,
launfyndni og sköpunargleði. Hvíl í
friði kæri Steinar. Megi minning
þín lifa.
Aðstandendum vottum við okk-
ar dýpstu samúð.
Fyrir hönd starfsmanna Gunn-
arsbrautar,
Finnur Jónasson og Jón
Birgir Einarsson.
Steinar Hrafn Trampe
✝
Haraldur
Ólafsson fædd-
ist á Garðsá í Öng-
ulsstaðahreppi í
Eyjafirði 5. októ-
ber 1929. Hann lést
á Sjúkrahúsinu á
Akureyri 12. sept-
ember 2021.
Foreldrar Har-
aldar voru Ólafur
Sigurjónsson bóndi
frá Brekku í Öng-
ulsstaðahreppi, f. 6. apríl 1897, d.
30. ágúst 1954, og Jakobína
María Árnadóttir húsmóðir frá
Skálpagerði í Öngulsstaða-
hreppi, f. 25. desember 1891, d.
24. júlí 1955.
Systir Haraldar var Ólöf Þóra
Ólafsdóttir, f. 22. janúar 1920, d.
19. janúar 2000. Eiginmaður
Ólafar var Örn Pétursson, f. 23.
Hermanns og Elínar eru Brynja
Dögg, f. 27. desember 1979, gift
Guðlaugi Arnarssyni, og Guð-
mundur Freyr, f. 3. júní 1986,
eiginkona hans er Kristín Hólm
Reynisdóttir; 2) Ólafur Örn, f. 14.
júlí 1957, kvæntur Sigríði Björns-
dóttur, f. 4. ágúst 1967. Sonur
Ólafs og Huldu Gunnlaugsdóttur
er Gunnlaugur Snær, f. 11. febr-
úar 1984, í sambúð með Perlu
Steinsdóttur. Dóttir þeirra Ólafs
og Sigríðar er Lind, f. 9. apríl
1998; 3) Guðrún María, f. 13.
mars 1962, gift Ólafi Sigurðssyni,
f. 12. ágúst 1961. Synir Guðrúnar
og Ólafs eru Haraldur, f. 29.
október 1980, kvæntur Lindu
Geirdal, Sindri Svan, f. 20. ágúst
1985, í sambúð með Pálínu Dag-
nýju Guðnadóttur og Stefán Þór,
f. 17. ágúst 1989, í sambúð með
Elínu Dalíu Hjaltadóttur. Lang-
afabörnin eru átján talsins.
Útför Haraldar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 20. sept-
ember 2021, og hefst klukkan 10.
desember 1922, d. 2.
janúar 1999.
Hinn 5. október
1951 kvæntist Har-
aldur Brynju Her-
mannsdóttur, f. 11.
mars 1929, d. 16. maí
2003. Foreldrar
hennar voru hjónin
Hermann Jakobsson
frá Húsabakka í
Aðaldal og Guðrún
Magnúsdóttir, fædd
á Akureyri. Haraldur og Brynja
bjuggu lengst af í Klapparstíg 1 á
Akureyri. Börn Haraldar og
Brynju eru: 1) Hermann, f. 20.
febrúar 1952, kvæntur Elínu
Guðmundsdóttur, f. 20. nóv-
ember 1959. Sonur Hermanns og
Elsu Baldvinsdóttur er Baldvin
Már, f. 29. janúar 1976, kvæntur
Margréti Ástu Ívarsdóttur. Börn
Jæja elsku pabbi og tengda-
pabbi, þá er komið að kveðju-
stund.
Þú varst einstakur maður og
hafðir góða nærveru. Lífið
breytist við að missa þann sem
maður elskar. En minningarnar
lifa. Og þær eru margar til að
ylja sér við. Ferðalögin sem við
fórum saman, öll skiptin sem
þú dvaldir hjá okkur á Strönd-
inni og allar kaffiheimsóknirnar
í Víðilundinn.
Næstu jól verða sérstök,
enginn Halli afi í Tíunni. Þér
var umhugað um velferð allra
þinna afkomenda, vina okkar
og kunningja. Sýndir öllu/öllum
áhuga. Hvernig gengur hjá
þessum og hvernig líður hinum,
hvernig var aflinn í dag, voru
ekki óalgengar spurningar.
Húmorinn alltaf með í fartesk-
inu, og skrítlurnar (brandarar)
lifa með okkur.
Uppáhaldstengdasonurinn
leitar að nýjum félaga til að
grínast í.
Við vorum alltaf í miklu sam-
bandi og fá að eyða með þér
nótt sem degi síðustu dagana
er ómetanlegt. Auðvitað erfitt
að horfa á lífið fjara út, en við
fengum svo góða umönnun hjá
starfsfólkinu á skurðlækninga-
deildinni, sem eru englar í
mannsmynd.
Síðustu ár naut pabbi þjón-
ustu heimahjúkrunar HSN. Og
þarna voru/eru dásamlegir
starfsmenn sem heilluðu karl-
inn okkar. Það leið vart sá dag-
ur að hann hefði ekki á orði hve
dásamleg þau væru. Og kveðjur
og þakkir eiga þau skilið enn
og aftur.
Sem og heimilishjálpin sem
hann náði vinskap við.
Við erum viss um að þér líð-
ur vel í sumarlandinu og búinn
að gefa mömmu knúsið sem við
báðum þig að skila til hennar.
Þín verður sárt saknað og
þúsund þakkir fyrir allt.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Hvíl í friði elsku pabbi.
Guðrún María og Ólafur.
Mig langar að minnast pabba
með nokkrum orðum en stað-
reyndin er sú að pabbi hafði lít-
inn áhuga á lofræðum um sjálf-
an sig. Hann var einstaklega
góður maður og hafði mikinn
áhuga á öllu sem við sem næst
honum stóðum tókum okkur
fyrir hendur. Afabörnin voru
hans aðaláhugamál ef svo má
segja. Hann fylgdist vel með
þeim og gaf sér alltaf tíma til
þess að ræða við þau enda
dýrkuðu þau hann. Ef hann gat
ekki fengið upplýsingar frá
þeim sjálfum var hringt og for-
vitnast hvernig gengi og hvort
allir væru ekki frískir og skipti
þá engu þótt hann væri frekar
slappur sjálfur. Hann sagði þó
alltaf að sér liði svo vel. Afa-
börnunum þótti alltaf gaman
að koma í heimsókn til afa og
fá ís eða kökur og ekki kvart-
aði hann út af hávaða eða lát-
um. Hann tefldi stundum við
þau og þeim fannst magnað að
geta unnið þennan skákmeist-
ara. Pabbi var mikill áhuga-
maður um skák og tefldi mikið
hér áður fyrr. Hann hafði líka
gífurlegan áhuga á íþróttum og
fylgdist með eins lengi og hann
gat. Á sínum yngri árum var
hann mikið í frjálsum íþróttum
og keppti fyrir Íþróttafélagið
Þór. Hann lenti í smá vand-
ræðum þar sem við bræðurnir
urðum báðir KA-menn en sagði
mér nokkrum dögum áður en
hann veiktist að hann væri
bara orðinn nokkuð mikill KA-
maður. Eftir að mamma dó
2003 bjó pabbi einn, fyrst í
Klapparstíg 1 og síðan í Víði-
lundi 20. Systkini mín, þau
Hermann og Guðrún María,
ásamt mökum sínum og börn-
um sinntu pabba vel síðustu ár-
in og fyrir það er ég þeim æv-
inlega þakklátur. Pabbi naut
frábærrar þjónustu heima-
hjúkrunar og ber að þakka
þeim. Hann talaði ákaflega vel
um það fólk sem kom og sinnti
honum. Það ber líka að þakka
starfsfólki Fjórðungssjúkra-
hússins á Akureyri fyrir frá-
bæra umönnun þessa síðustu
daga hans. Pabba verður sárt
saknað og hann skilur eftir sig
margar góðar minningar. Nú
heldur hann á vit annarra
heima og þar bíður mamma
eftir honum sem og gamlir vin-
ir úr skákinni. Elsku pabbi, ég
þakka þér fyrir allt og allt. Guð
blessi þig.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Ólafur Örn.
Það var fátt betra en að fara
til afa og fá sér ís eða bleika
glassúrtertu, alltaf var nóg til
af því. Afi tók vel á móti öllum.
Ég man þegar við bjuggum í
Kópavogi og komum norður til
þess að spila á N1-mótinu, að
allt liðið mitt fór í heimsókn til
afa og fékk íspinna. Hann var
svo ánægður með heimsóknina,
því þannig var hann. Þórir vin-
ur minn var einnig farinn að
koma með mér til afa. Margoft
fékk ég spurningu frá honum
hvort við ættum ekki að kíkja í
glassúrtertu til afa enda afi
farinn að taka honum eins og
eigin afabarni. Ég kíkti líka oft
í heimsókn á leiðinni á æfingu
og við áttum góða stund sam-
an, í notalegu spjalli eða að
horfa saman á íþróttir í sjón-
varpinu.
Elsku besti afi Halli, ég mun
sakna þín alla daga og minn-
ingarnar um þig geymi ég í
hjarta mínu.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Arnar Elí.
Elsku besti afi Halli.
Ég hef lengi kviðið þeim degi
að afi kveddi okkur, elsku
uppáhaldskallinn minn. Þrátt
fyrir að ég kveðji afa með mikl-
um söknuði er ég að sama
skapi þakklát fyrir allan tímann
sem ég fékk með honum. Ekki
síst er ég þakklát fyrir að hafa
verið hér fyrir norðan síðast-
liðið ár, og þannig getað átt
með honum fjölmargar sam-
verustundir. Það var alltaf svo
gott að koma til afa í Víðilund-
inn, hann hafði svo einstaklega
þægilega nærveru og húmorinn
var aldrei langt undan. Við gát-
um rætt saman um heima og
geima, afi fylgdist vel með öllu
sem fram fór og fólkið hans allt
var það sem hann hugsaði best
um. „Eru ekki allir frískir?“
var spurning sem afi spurði í
hvert sinn sem við hittumst eða
ræddum saman í síma. Mér
þótti svo vænt um hversu vel-
líðan okkar skipti hann miklu
máli og hversu áhugasamur
hann var um líf okkar; hvernig
gengi hjá strákunum mínum í
boltanum, hvernig okkur Gulla
líkaði á nýju vinnustöðunum
okkar eða hvernig gengi í fram-
kvæmdunum. Strákunum mín-
um hefur líka alltaf þótt gott að
fara í heimsókn til afa. Hjá afa
mátti alltaf horfa á teiknimynd-
ir, leika með dótið í kassanum,
borða sig saddan af bleikri
glassúrtertu nú eða fá sér haug
af ís með súkkulaðisósu og fá
afa til að „pjakka“. Svo var
samveran bara svo notaleg.
Þetta fannst þeim best og voru
jafnvel farnir að taka vini sína
með í heimsóknir. Allir voru
velkomnir í afahús og þar var
öllum vel tekið.
Afi var alla tíð ótrúlega
minnugur, sama hvort um var
að ræða fæðingardaga langafa-
barnanna, veðurfar frá gamalli
tíð eða úrslit íþróttakappleikja.
Hann fylgdist vel með öllu sem
fram fór og hann var sérstakur
áhugamaður um íþróttir; að
fylgjast með handbolta, fót-
bolta eða frjálsum íþróttum í
sjónvarpinu var honum hin
besta dægrastytting.
Síðastliðin tæp tvö ár naut
afi þjónustu hjúkrunarfræðinga
heimahjúkrunar HSN. Honum
þótti hver þeirra öðrum dásam-
legri og talaði margoft um þær
góðu konur. Þeim, ásamt
starfsfólki á skurðlækninga-
deild Sjúkrahússins á Akureyri,
er ég þakklát fyrir þá góðu
umönnun sem veitt var og góð-
mennsku í alla staði.
Samveran á sjúkrahúsinu
síðustu dagana í lífi afa eru
mér ómetanlegir. Mér fannst
erfitt að horfa á hann missa
þróttinn og undir það síðasta
Haraldur Ólafsson
SJÁ SÍÐU 22
✝
Hjálmar
Jóhannesson
fæddist á Siglufirði
31. júlí 1948. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Siglufirði 15. sept-
ember 2021.
Hjálmar var son-
ur Jóhannesar
Hjálmarssonar og
Kristbjargar Mar-
teinsdóttur. Systk-
ini hans eru Krist-
björg, Marteinn, Þorsteinn
(látinn), Sigríður, Kara, Kristín
(látin) og Signý.
Eiginkona
Hjálmars er Kol-
brún Friðriksdóttir,
f. 24. nóvember
1950. Foreldrar
Kolbrúnar voru
Friðrik Stefánsson
og Hrefna Ein-
arsdóttir. Hjálmar
og Kolbrún giftu sig
12. september 1968.
Börn þeirra eru: 1)
Jóhannes, f. 1969,
maki Brynja Björk Úlfarsdóttir,
þau eiga þrjár dætur og eitt
barnabarn. 2) Sandra, f. 1974,
maki Haukur Arnórsson, þau
eiga tvö börn. 3) Einar Hrafn, f.
1983, maki Þórunn Anna Elías-
dóttir, þau eiga tvo syni.
Hjálmar var húsasmíðameist-
ari og starfaði sem slíkur í ára-
tugi. Hann stundaði einnig sjó-
mennsku á yngri árum. Hjálmar
var virkur í íþróttalífinu á Siglu-
firði, stundaði fimleika, skíða-
mennsku, var í björgunarsveit-
inni, söng með Karlakór
Siglufjarðar og var í slökkvilið-
inu í tugi ára. Hjálmar stundaði
útivist og veiði af mikilli ástríðu
alla tíð.
Elsku pabbi. Við minnumst
þín með svo mikilli hlýju að erfitt
er að koma því í orð. Þú varst
okkur dásamlegur faðir og vinur,
mikil fyrirmynd og okkar mesti
stuðningsmaður. Alltaf tilbúinn í
framkvæmdir, ævintýri, útivist,
veiði eða annað sem okkur fjöl-
skyldunni datt í hug. Við þökk-
um þér fyrir allt það sem þú
kenndir okkur, alla hjálpina, öll
samtölin og allar samverustund-
irnar. Það voru forréttindi að
eiga þig og mömmu að enda vor-
uð þið einstaklega samheldin og
traust.
Börnum okkar varstu svo góð-
ur afi, kennari, grallari og prakk-
ari. Þau munu sakna þín alla tíð.
Þú varst skynsamur, sterkur,
raunsær og hógvær, vinur vina
og hallmæltir aldrei nokkrum
manni.
Þú varst okkar besti maður.
Við munum sakna þín mikið.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Þín börn,
Jóhannes, Sandra
og Einar Hrafn.
Hjálmar Jóhannesson