Morgunblaðið - 27.11.2021, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 2021
✝
Ríkey Huld
Kristjánsdóttir
(Hulda) fæddist á
Kálfsá í Ólafsfjarð-
arsveit 1. desember
1926. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
14. nóvember 2021.
Hulda var dóttir
hjónanna Kristjáns
Friðrikssonar og
Jónínu Kristínar
Sigurðardóttur sem bjuggu
lengst af í Ólafsfjarðarbæ. Börn
Kristjáns og Jónínu urðu fimm
og var Hulda elst þeirra. Systk-
ini Huldu voru: Snjólaug, f.
1929; Gísli, f. 1933, látinn; Sig-
urður, f. 1937, látinn; Gunnlaug,
f. 1944, látin.
Á bernskuárunum lauk Hulda
hefðbundnu fullnaðarprófi
barna en naut lítillar skóla-
göngu eftir það fyrir utan tvo
vetur þegar hún á miðjum aldri
stundaði nám við Gagnfræða-
skóla Ólafsfjarðar.
aldri. Eftir fermingu fór Hulda
að heiman í vist og vann fyrir
sér eftir það, var verkakona í
frysti- og sláturhúsi og gegndi
trúnaðarstörfum fyrir verka-
lýðshreyfinguna. Hún var í
kvenfélagi sveitakvenna og sat
ýmsum í nefndum og ráðum,
m.a. bæjarstjórn, skólanefnd og
kaupfélagsnefnd, og var for-
maður Félags eldri borgara í
Ólafsfirði um skeið. Hulda skrif-
aði smásögur, skemmtiefni og
gátur sem hún flutti fyrir aðra
þegar hún var beðin eða tilefni
gafst til og orti vísur og ljóð í
bundnu máli.
Huldu og Hólma varð ekki
barna auðið en fósturbörn
þeirra eru: Skjöldur Gunn-
arsson, f. 1946. Kristín Emma
Cordova, f. 1964. Maður hennar
er Sigursveinn Jónsson. Kristín
var áður gift Gunnari Gunn-
arssyni og á með honum tvær
dætur og tvö barnabörn. Re-
bekka Cordova, f. 1965. Maður
hennar er Jakob Ásmundsson.
Þau eiga þrjú börn og þrjú
barnabörn.
Útför Huldu verður gerð frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag, 27.
nóvember 2021, klukkan 13.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Hún kynntist
manni sínum, Sig-
urjóni Hólm Sig-
urðssyni (Hólma),
tæplega tvítug og
gengu þau í hjóna-
band eftir sjö ára
sambúð. Fyrstu ár-
in bjuggu Hulda og
Hólmi á Aðalgötu
11 í Ólafsfirði en
hófu búskap á Ver-
mundarstöðum í
Ólafsfjarðarsveit vorið 1954.
Hjónin bjuggu á Vermundar-
stöðum í 27 ár eða þar til þau
brugðu búi. Þau áttu síðan
heima í Bylgjubyggð 27 í Ólafs-
firði. Hólmi lést á sjúkradeild
Hornbrekku í Ólafsfirði 5. júní
2011.
Hulda gekk að bústörfum
með manni sínum í sveitinni
ásamt húsmóðurstörfum, auk
annarra starfa á mismunandi
æviskeiðum. Ung að árum leit
hún eftir yngri systkinum og
stokkaði upp línu frá átta ára
Í dag kveð ég Huldu frænku
með miklum söknuði en jafn-
framt þakklæti fyrir að hafa átt
þessa föðursystur að í svo lang-
an tíma þótt langt hafi oft liðið á
milli heimsókna vegna fjarlægð-
ar.
Það ríkti jafnan mikil eftir-
vænting og spenna á hverju ári
þegar ég var að alast upp og
lagt var af stað norður í Ólafs-
fjörð. Oftast var það síðsumars
eða að hausti til og tækifærið
notað til að fara til berja og tína
fjallagrös á Lágheiði. Á Ver-
mundarstöðum hjá þeim Huldu
og Hólma var tekið höfðinglega
á móti gestum hvort sem það
var kaffihlaðborð eða aðrar mat-
arkrásir á borðum og passað
upp á að allir borðuðu nú nóg.
Gestrisnina vantaði ekki þótt
mikið væri að gera í búskapnum
í sveitinni, enda var Hulda af
þeirri kynslóðinni að vel skyldi
taka á móti gestum og passa að
enginn færi svangur heim. Ófá-
ar ánægjustundir áttum við fjöl-
skyldan á Vermundarstöðum og
síðar á heimili Huldu og Hólma í
Ólafsfirði og sælureitnum
Huldulandi en það verður ekki
tíundað frekar hér.
Dýrmætasta minningin með
Huldu frænku og stendur upp
úr er heimsókn mín til hennar
síðastliðið sumar ásamt systur
minni og mökum okkar. Heilsan
var farin að marka líf hennar þá
enda orðin 94 ára en hún sagði
gjarnan: „Það er ekkert að mér,
ég er bara gömul.“ Ekki vantaði
gestrisnina þá eins og venjulega
og tók hún ekki annað í mál en
að draga fram kaffi og meðlæti.
Okkur fannst það óþarfa fyrir-
höfn og tók ég af henni loforð
um að ég fengi að leggja á borð
og ganga frá öllu aftur. Það varð
samt ekki við annað komandi en
að draga fram sparikaffistellið
og gullkökugafflana sem voru
geymdir í upphaflegu pakkning-
unum í stofuskápnum. Kaffi-
meðlætið var síðan tilbúið í ís-
skápnum.
Takk kærlega fyrir síðasta
kaffiboðið kæra frænka, það
verður efst í minningabankan-
um hjá mér.
Kæri Skjöldur, Kristín, Re-
bekka og fjölskyldur, innilegar
samúðarkveðjur.
Jóhanna Lovísa Gísladóttir.
Að vera vinur Huldu og eiga
samverustundir með henni er
hægt að líkja við ferðalag eða að
upplifa ævintýri. Að sjá og
heyra eitthvað nýtt, öðlast ann-
að sjónarhorn, nýjan skilning og
aðrar víddir. Í samtölum við
hana varð til ný þekking og hug-
myndir fæddust. Oft vorum við
Hulda sammála – stundum ekki.
Fyrir Huldu var það
skemmtileg áskorun þegar ein-
hver var henni ósammála. Skoð-
anaskipti, rök og mótrök voru
hennar ær og kýr og oftar en
ekki var einhver rekinn á gat.
Röksemdarfærslur Huldu voru
byggðar á þekkingu og stað-
reyndum, en einnig á tilfinning-
um, minningum og reynslu. Hún
hafði afburða gott minni og gat
rakið löngu liðna atburði í
minnstu smáatriðum.
Hulda var barn síns tíma sem
lauk hefðbundinni skólagöngu
og fór að vinna ung að árum.
Hana langaði ætíð til þess að
ganga menntaveginn enda með
gáfur og hæfileika til þess. Fyrir
stúlku fædda árið 1926 í sjáv-
arþorpi norður í landi var það
fjarlægur draumur. Hún nefndi
stundum þessa löngun sína til
meiri menntunar sem hún þráði
alla tíð og saknaði þess að hafa
ekki fengið það tækifæri. Því
nýtti hún sér allar leiðir til þess
að afla sér þekkingar og stund-
aði skóla lífsins betur en flestir.
Þá reyndist hún mun betri
kennari en margur með ótal há-
skólagráður.
Hulda var jafnaðarkona af lífi
og sál. Hún trúði á jöfnuð og
jafnrétti í öllum myndum. Fátt
kom henni úr jafnvægi, en vitn-
eskja um fátækt, misrétti og
valdaleysi gerði það.
Síðustu samræður okkar voru
um „Metoo“-byltinguna, þá vor-
um við stöllur sammála.
Hulda og Hólmi maður henn-
ar voru vinir fjölskyldu minnar í
fjóra ættliði.
Slík vinátta er dýrmæt þegar
kemur að kveðjustund og minn-
ingar um þessi sómahjón lifa
áfram.
Við Skúli sendum ástvinum
Huldu samúðarkveðjur.
Anna Rós Jóhannesdóttir
frá Kálfsárkoti.
Hulda
Kristjánsdóttir
✝
Margrét
Sveinsdóttir
fæddist í Reykjavík
15. nóvember 1932.
Hún lést í Suður-
Afríku 5. sept-
ember 2021. Hún
gekk aldrei undir
öðru nafni en Gréta
á meðal fólks.
Foreldrar henn-
ar voru Sveinn
Ingvarsson, f. á
Nesi í Norðfirði 5. október 1902,
lögfræðingur, forstjóri við-
tækjaverslunar ríkisins, d. 12.
júlí 1976, og eiginkona hans
Ásta Fjeldsted Jochumsdóttir
húsmóðir, f. í Reykjavík 24.
ágúst 1909, d. 23. desember
1998.
Systkini Grétu
eru Sigríður
Sveinsdóttir, f. 1.
júlí 1931, Andrés
Fjeldsted, f. 12.
desember 1934, d.
10. september
1990, Sveinn Ingv-
ar Sveinsson, f. 25.
ágúst 1939, d. 22.
október 2017, Sig-
hvatur Sveinsson, f.
27. janúar 1941, og
Ingvar Sveinsson, f. 15. maí
1943.
Gréta ólst upp í Vesturbæ
Reykjavíkur og gekk í Mela-
skóla. Hún útskrifaðist sem
stúdent frá Menntaskólanum á
Akureyri árið 1952.
Útförin hefur farið fram.
Margir hafa lýst mömmu sem
„einstökum karakter“ og „al-
gjörri goðsögn“.
Hún var ein af sex systkinum
sem henni þótti afar vænt um.
Hún var mjög góð og umhyggju-
söm systir og einstaklingur og
fékk m.a. viðurkenningu fyrir að
vera framúrskarandi hjúkrunar-
fræðinemi, bæði í námi og verki,
frá Bromley College í Englandi
og var oft kölluð „ungfrú Sólskin“
þegar hún vann á spítalanum.
Mamma lagði af stað til Afríku
árið 1957, þrátt fyrir að faðir
hennar hafi beðið hana um að
fara ekki. Hún vann sem einka-
hjúkrunarfræðingur í Höfðaborg
og Jóhannesarborg fyrstu árin.
Árið 1960 ákvað hún að tími væri
kominn til að snúa aftur til Ís-
lands en örlögin höfðu annað í
huga. Hún sá auglýsingu í
blaðinu um ferð frá Höfðaborg til
Kaíró í VW rúgbrauði og myndi
ferðin svo halda áfram í gegnum
Evrópu til London. Það lýsir
henni vel að hún var ekki lengi að
hoppa á þetta tækifæri og í þess-
ari ferð kynntist hún John sem
síðar varð eiginmaður hennar og
faðir okkar. Það var ekki ást við
fyrstu sýn. Eftir að pabbi tók við-
tal við mömmu vegna ferðarinnar
lýsti hann henni sem „dreka“ fyr-
ir restinni af samferðarfólkinu og
mamma lét það falla í samtali við
sambýliskonu sína að John væri
„lítill tittur“. Alheimurinn fær þó
sínu framgengt. John og Gréta
fóru saman í ferðalag sem entist í
fjölda ára og áttu sinn fyrsta koss
á tindi Kilimanjaro. Rakleitt eftir
kossinn kastaði Gréta svo upp
vegna hæðarveiki. Þar byrjaði
ástin að blómstra, þau giftu sig í
Dómkirkjunni í Reykjavík en
bjuggu sína ævi að mestu í Suður-
Afríku.
Mamma elskaði að spila bridge
en hún lærði það ung við að horfa
á foreldra sína spila. Hún var
góður bridge-spilari og ég held að
það sé það sem hélt huganum
hennar skörpum þar til í lokin.
Það sem hún elskaði þó heitast,
fyrir utan eiginmann sinn, voru
silungsveiðar en þau eyddu fjöl-
mörgum stundum saman í gegn-
um árin við veiðar í fallegum ám
og lækjum í Underberg-héraði í
Suður-Afríku. Mamma var mjög
ævintýraleg og sterk í anda og
ferðaðist mikið og hélt því alltaf
fram að Suður-Afríka væri falleg-
asta land sem hún hefði komið til.
Einhverjar af hennar bestu
minningum voru af því að búa á
bænum Wimples með pabba og
var hún afar glöð að geta eytt síð-
ustu tveimur árum sínum þar.
Umzimouti-áin var góð til veiða í
ár, eftir mikla rigningu og tókst
tengdasyni hennar, Theo, að
veiða nokkra silunga sem voru
svo grillaðir og bornir fram á ver-
öndinni þar sem hún gat horft yf-
ir og notið útsýnis sem hún varð
aldrei leið á. Hún kvartaði aldrei,
var lífleg, var sjálfri sér næg og
hafði frábæran húmor, elskaði að
dansa, elskaði lífið og lifði lífinu
til hins ýtrasta. Hún horfði alltaf
á björtu hliðarnar. Hún var frá-
bær gestgjafi og átti fjölda vina
auk þess sem hún var góður
kokkur og bauð hún oft fjölskyldu
og vinum í mat í gegnum árin, þar
sem dásamlegar kræsingar voru
á boðstólum. Hún ítrekaði oft að
hún væri mjög heppin að eiga svo
gott og hamingjusamt líf og var
aldrei hrædd við dauðann.
Hún skilur eftir sig þrjár dæt-
ur, þrjá tengdasyni og sjö barna-
börn.
Hún verður ávallt í hjörtum
okkar allra og verður hennar
minnst með ást og hlýju. Að
hennar ósk var ösku hennar
dreift í ánna við Wimples, sem
stendur við hennar ástsæla
heimabæ, laugardaginn 11. sept-
ember.
Hvíldu í friði mamma.
Ásta og Þórarinn, Pálmi
John, Inga Freyja og Helgi
James (Mývatn, Ísland),
Sigga og Jason, Nicholas og
Timothy (Greytown, Suður-
Afríku).
Inga og Theo, Kayla og
Kirsty (Underberg, Suður-
Afríku).
Margrét
Sveinsdóttir
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför okkar
ástkæra
GUÐMUNDAR PÉTURSSONAR,
Gulaþingi 34, Kópavogi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóna E. Jónsdóttir
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
SIGURFINNS SIGURÐSSONAR,
Starengi 15, Selfossi.
Ásta Guðmundsdóttir
Kristbjörg Sigurfinnsdóttir Eiríkur Einarsson
Sigríður J. Sigurfinnsdóttir Gunnar Sverrisson
Snorri Sigurfinnsson Sigrún Brynja Ólafsdóttir
Sigurður Már Sigurfinnsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýju vegna
andláts og útfarar ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
ANDRÉSAR JÓNASSONAR,
Kríulandi 17, Garði.
Guðlaug Bragadóttir
Bragi Andrésson Anna Grabowska
Jónas Andrésson
Valur Andrésson Rósa Marteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir sýndan hlýhug og
vináttu við fráfall elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
AÐALBJARGAR BJÖRNSDÓTTUR
framhaldsskólakennara.
Fjölskyldan vill líka færa starfsmönnum
heimaþjónustu Reykjavíkur og dvalarheimilisins Grundar
alúðarþakkir fyrir einstaka umhyggju.
Margrét Birna Skúladóttir Árni Tómasson
Erla Björg Skúladóttir Bradley James Boyer
Jón Barðason Sigríður Einarsdóttir
ömmubörn og langömmubörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐNÝ BÁRA KJARTANSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtudaginn
18. nóvember. Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að hennar ósk.
Starfsfólki Hrafnistu eru færðar þakkir fyrir hlýhug og góða
umönnun.
Sigurjón Harðarson Valgerður Jana Jensdóttir
Sæmundur St. Sigurjónsson Lilja Sigfúsdóttir
Guðni Sigurjónsson
Halldóra Sigurjónsdóttir Friðrik Eiríksson
ömmubörn og langömmubörn
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar
ástkæru frænku,
GEIRLAUGAR INGVARSDÓTTUR
frá Balaskarði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
Heilbrigðisstofnunarinnar á Blönduósi.
Systkinabörn og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir
og amma,
INGA H. ÁGÚSTSDÓTTIR
snyrti- og fótaaðgerðafræðingur,
lést þriðjudaginn 9. nóvember.
Útförin fer fram frá Neskirkju mánudaginn
20. desember klukkan 13.
Ágúst Guðmundsson Þuríður Reynisdóttir
Lýður Guðmundsson
Sigrún Guðmundsdóttir Kristján Kristjánsson
Lovísa Ágústsdóttir
Ágústa, Tómas, Alexander og María