Morgunblaðið - 30.11.2021, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. NÓVEMBER 2021
✝
Erlendur
fæddist 18.
október 1942 í
Reykjavík. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 20. nóvember
2021.
Foreldrar hans
voru Daníel Ágúst-
ínusson, f. 18. mars
1913, d. 11. apríl
1996, og Anna Er-
lendsdóttir, f. 9. ágúst 1919, d.
2. júlí 2010.
Systir hans er Ingileif Daní-
elsdóttir, f. 18. ágúst 1944.
Erlendur kvæntist Grétu
Jónsdóttur, f. 30. apríl 1946, 1.
desember 1967. Foreldrar
hennar voru Jón Gíslason, f. 31.
júlí 1909, d. 11. maí 2001 og
Viktoría Kristín Guðmunds-
dóttir, f. 24. desember 1915, d.
26. júní 1993.
Dætur þeirra eru: 1) Anna
Ingileif, f. 22. júlí 1967, eig-
inmaður Grímur Þórisson, f. 9.
september 1965. Börn þeirra
eru Erlendur Karl, f. 15. desem-
ber 1995, sambýliskona Lizette
Marchadesch og Hrafnhildur
Jakobína, f. 2. september 2000.
þaðan sem búfræðingur árið
1960 og búfræðikandídat 1963.
Starfaði sem framkvæmdastjóri
Ræktunarsamband Flóa og
Skeiða og hjá Flóaáveitufélag-
inu frá 1963-1980. Var héraðs-
lögreglumaður frá 1972 og lög-
reglumaður á Selfossi frá árinu
1980. Lauk námi frá Lögreglu-
skólanum vorið 1983.
Gegndi margvíslegum trún-
aðarstörfum, var í stjórn Kaup-
félags Árnesinga og sat í kjör-
deild fyrir Selfoss og síðar
Sveitarfélagið Árborg í 40 ár.
Var virkur félagi í
Lions-klúbbnum á Selfossi og
Björgunarsveitinni Tryggva á
sínum yngri árum. Var mikill
áhugamaður um kartöflu- og
sauðfjárrækt, m.a. hafði hann
umsjón yfir kartöflugeymslu
ásamt öðrum á Selfossi. Rak
Bókaútgáfuna Björk á árunum
1996-2019, tók við rekstrinum
eftir andlát föður síns. Hafði
gaman af ferðalögum innan- og
utanlands.
Síðustu þrír mánuðir reynd-
ust honum afar erfiðir eða frá
því að hann greindist með Co-
vid í ágúst síðastliðnum. Útför
hans fer fram í dag frá Selfoss-
kirkju kl. 13 en í ljósi aðstæðna
verða einungis hans nánustu
viðstaddir athöfnina. Streymt
verður frá athöfninni á:
https://promynd.is/erlendur
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
2) Dagný Er-
lendsdóttir, f. 14.
september 1970, d.
19. júní 2021, eft-
irlifandi eig-
inmaður er Stefán
Hauksson, f. 27.
mars 1967. Börn
þeirra eru Erlend-
ur Ágúst, f. 20. júní
1995, sambýliskona
Elísabet Bára Bald-
ursdóttir, Katrín, f.
20. maí 1998, sambýlismaður
Arnór Ingi Hlíðdal og Daníela,
f. 3. ágúst 2001, kærasti Matt-
hías Bjarnason.
3) Viktoría Björk Erlends-
dóttir, f. 9. janúar 1981, eig-
inmaður Þorgils Magnússon, f.
13. janúar 1981. Börn þeirra
eru Eyjólfur Örn, f. 23. apríl
2009, Sveinn Óli, f. 30. júlí 2012
og Gréta Björg, f. 25. desember
2015.
Erlendur ólst upp í Reykjavík
en flutti á Akranes um 12 ára
aldur. Hann dvaldi mikið á
sumrin hjá ömmu sinni Ingileif
og föðursystkinum sínum Eyva
og Dúnu í Steinskoti á Eyr-
arbakka. Hann fór í Bændaskól-
ann á Hvanneyri og útskrifaðist
Elskulegur faðir okkar er
jarðsunginn í dag. Eftir þriggja
mánaða veikindi og sjúkrahús-
legu lést hann á 95 ára afmæl-
isdegi Dúnu frænku. Stutt er
stórra högga á milli þar sem
systir okkar varð óvænt bráð-
kvödd í sumar og skildi þar með
eftir stórt skarð sem hefur nú
stækkað enn frekar.
Pabbi kom sem ungur maður
á Selfoss árið 1963 og réð sig
sem framkvæmdastjóra Rækt-
unarsambands Flóa og Skeiða.
Hann hafði sterkar taugar til
Suðurlandsins þar sem hann
dvaldist mikið á Eyrarbakka hjá
föðurfólkinu sínu. Hann kynntist
móður okkar nokkrum mánuð-
um síðar og saman eignuðust
þau þrjár dætur á 14 árum. Þeg-
ar þær tvær eldri voru að alast
upp var hann mikið að heiman
vegna starfs síns en þegar sú
yngsta fæddist var hann kominn
í vaktavinnu, var meira heima
við og tók virkari þátt í uppeld-
inu.
Pabba var mjög umhugað um
annað fólk og sinnti sínu fólki
afskaplega vel í gegnum tíðina,
hvort sem það var frændfólk
hans, tengdafólk, mamma, við
systur eða fjölskyldur okkar
ásamt því að hann átti nokkra
góða félaga sem hann heimsótti
reglulega.
Pabbi var mikill áhugamaður
um sauðfjár- og kartöflurækt,
setti síðast kartöflur niður nú í
vor en entist ekki heilsa til þess
nú í haust að taka uppskeruna
upp. Hann fylgdist vel með þeg-
ar við dætur hans fórum í réttir
nú í haust og nútímatækni var
notuð til þess að hann upplifði
stemninguna. Hann naut sín
hvað best í sveitastörfum og
þurfti alltaf að hafa eitthvað fyr-
ir stafni.
Ferðalög bæði innan- og ut-
anlands heilluðu hann og hann
naut sín sérstaklega vel á Kan-
arí. Stórfjölskyldan fór saman í
tvær frábærar ferðir annars
vegar til Flórída árið 2012 og
hins vegar Portúgals árið 2015.
Núna um verslunarmannahelg-
ina, rétt áður en hann veiktist,
fórum við ásamt honum og
ágætum hóp ættingja í dags bíl-
túr í Landmannalaugar og
Veiðivötn, áttum dásamlegan
dag sem í dag er dýrmæt minn-
ing.
Við kveðjum pabba með mikl-
um söknuði en jafnframt þakk-
læti fyrir allt.
Þínar dætur,
Anna Ingileif og
Viktoría Björk.
Elsku afi, það eru margar til-
finningarnar sem við finnum
fyrir núna. Við vorum ekki tilbú-
in að missa þig strax og hvað þá
að Covid yrði sökudólgurinn en
það er mikil huggun í því að þið
Dagný vakið nú saman yfir okk-
ur öllum.
Við búum öll að því að eiga
margar góðar minningar með
afa á Selfossi, þegar við eldri
barnabörnin vorum ung þá var
alltaf gaman að taka þátt í sauð-
burði í Björk með afa og þegar
hann og amma voru með kart-
öflugarð þá var alltaf mikið
sport að fara með og taka upp
kartöflur.
Afi átti alltaf til ís sem honum
fannst sjálfsagt að sækja inn í
bílskúr hvenær sem var. Afi
bakaði líka bestu vöfflurnar og
blandaði malt og appelsín eins
og það gerist best.
Hann afi var hörkutól af
gamla skólanum og að slaka á
var ekki til í hans orðabók.
Hann var rosalega duglegur og
var alltaf með einhver verkefni
fyrir stafni. Í fyrra fór hann til
dæmis í lyfjagjöf eins og hann
gerði svo oft og í stað þess að
fara heim að hvíla sig eftir hana
var hann mættur upp í stiga að
mála þakkantinn heima hjá sér.
Hann var dásamlega skrítinn og
blandaði oft saman alls konar
mat sem aðrir hefðu ekki borðað
saman, til dæmis fékk hann sér
Cheerios og setti sultu út í. Afi
var algjör húmoristi og elskaði
að æsa aðeins upp í ömmu og
svo blikkaði hann mann. Það var
líka mjög gaman að því að
hlusta á ömmu lesa aðeins yfir
sínum manni þegar hann var bú-
inn að segja eitthvað sem var al-
veg út í bláinn, sérstaklega á
sínum efri árum.
Afi vissi hvar allt var, það var
mjög skemmtilegt að ferðast
með honum þar sem hann gat
bent á hvaða fjall og firnindi
sem var og sagt hvað það hét.
Við erum heppin að hafa fengið
að fara með afa og ömmu til út-
landa en við fórum öll til Flórída
jólin 2012 og til Portúgal
páskana 2016.
Afi var mjög áhugasamur um
hvað við barnabörnin og vinir
okkar værum að gera og hvern-
ig okkur gengi. Fyrsta spurn-
ingin hans þegar við hittum
hann var iðulega hvort maður
væri ekki duglegur að læra eða
hvenær maður færi að vinna
næst, hann spurði okkur að
þessu fram að síðasta degi. Eins
þegar Erlendur Ágúst bjó á
Birkivöllunum hjá ömmu og afa
spurði hann nánast upp á dag:
„Áttu ekki eftir að læra eitthvað
í dag?“ Var afi alltaf jafn hissa
þegar nafni hans sagði að það
væri eitthvað lítið sem væri eftir
af lærdómi þann daginn.
Við erum afar þakklát fyrir
allt sem afi hefur kennt okkur,
fyrir að leyfa okkur að leika í
skrifstofuleik inni á skrifstof-
unni sinni eða með allt dótið inni
í sólstofu.
Takk fyrir að vera alltaf til
staðar fyrir okkur, leyfa okkur
að gista og/eða búa hjá ykkur á
Birkivöllunum. Takk fyrir að
skutla okkur þegar þess þurfti.
Takk fyrir að vera alltaf gjaf-
mildur, sanngjarn, umhyggju-
samur, að eiga alltaf til Lucky
Charms og eitthvað í ísskápnum
sem þú keyptir á afslætti í
Nettó eða harðfisk af dýrustu
sort.
Þín verður sárt saknað afi.
Þín barnabörn,
Erlendur Ágúst, Erlendur
Karl, Katrín, Hrafnhildur
Jakobína og Daníela.
Elsku afi.
Takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur. Þú vaknaðir alltaf
með okkur á morgnana þegar
við vorum í heimsókn og gafst
okkur Lucky charms í morgun-
mat. Þú varst óspar á íspinna
sem þú áttir alltaf til í frystin-
um. Þú varst alltaf að brasa eitt-
hvað og duglegur að taka okkur
með þér.
Við söknum þín óskaplega.
Eyjólfur Örn, Sveinn
Óli og Gréta Björg.
Við fráfall Erlendar, mágs
okkar, leitar hugurinn aftur til
áranna þegar hann fór að venja
komur sínar á æskuheimilið í
Björk. Erindið var að heim-
sækja Grétu, systur okkar, og
ekki fór hann erindisleysu því að
grunnur var lagður að farsælu
hjónabandi sem varði á sjötta
áratug.
Engum duldist að þar fór
glæsimenni sem heillaði strax
við fyrstu kynni, enda átti hann
auðvelt með samræður við unga
jafnt sem aldna. Atorka og
dugnaður voru honum í blóð
borin og vann hann stórvirki í
störfum sínum fyrir Ræktunar-
samband Flóa og Skeiða, sem
hann stýrði á miklum uppgangs-
tímum. Segja má að hann hafi
þróað það úr litlu þjónustufyr-
irtæki, sem sinnti þörfum
bænda við uppþurrkun og tún-
rækt, upp í verktakafyrirtæki
með stórvirkar vinnuvélar til
vegagerðar og jarðvegsvinnu
hvers konar. Á fáum árum upp-
lifði hann í störfum sínum bylt-
ingu búnaðarhátta. Flóaáveitan,
sem hann hafði umsjón með,
ásamt Ræktunarsambandinu,
fékk nýtt hlutverk; hún varð
eins konar vatnsforðabúr í þurr-
katíð og bjargaði bændum með
vatn handa búpeningi. Í stað
áveituskurða voru þurrkskurðir
grafnir og engi breyttust í tún.
Í þessu hlutverki kynntist Er-
lendur bændum og búaliði á
starfssvæðinu og mun víðar því
verkin og sporin lágu víða. Þess-
ar aðstæður, ásamt afburða-
minni, urðu til þess að hann
varð með árunum einn sá
gleggsti og minnugasti á menn
og málefni í héraðinu. Sama gilti
um staðhætti og umhverfi og
var því mikil upplifun að ferðast
um landið, jafnt byggðir sem
óbyggðir, með hann til leiðsagn-
ar. Ekki átti Erlendur langt að
sækja þessa hæfileika því sagt
var um föður hans, Daníel
Ágústínusson, að fáir eða engir
þekktu betur til bújarða og ábú-
enda þeirra um land allt. Ekkert
mun ofsagt í þessu efni því að
þessir eiginleikar komu vel í ljós
í störfum Erlendar í kjörstjórn
á Selfossi í áraraðir. Til þess var
tekið hversu marga hann þekkti
persónulega og við einar kosn-
ingarnar þurfti hann ekki að
spyrja nema tvo kjósendur að
nafni. Þarna hefur hann líklega
einnig notið starfa sinna við lög-
gæslu í Árnessýslu um alllangt
skeið.
Nú þegar við lítum yfir ævi
Erlendar og samskipti hans og
fjölskyldunnar í Björk er okkur
efst í huga þakklæti fyrir fram-
lag hans til uppbyggingar húsa
og ræktunar þar. Hann vann
þar að af mikilli elju og taldi
ekki eftir sér sporin. Hann var
mikill útvegunarmaður og hjálp-
semi hans var einstök. Þessa
naut heimilið og við öll ríkulega.
Einstök var natni hans við aldr-
aða foreldra okkar, einkum föð-
ur sem lifði til hárrar elli, og
stuðlaði þannig að því að hann
gæti verið lengur á sínu heimili.
Fjölskyldan á nú um sárt að
binda þegar alltumlykjandi
heimilisfaðirinn er fallinn frá
eftir erfið veikindi síðustu vikur,
aðeins fimm mánuðum eftir
skyndilegt fráfall Dagnýjar,
dóttur þeirra hjóna. Missir
Grétu og dætranna tveggja,
Önnu Ingileifar og Viktoríu
Bjarkar, er því meiri en orð fá
lýst. Hugur stórfjölskyldunnar
er hjá þeim og þeirra nánustu,
sem mest hafa misst. Megi
minning þeirra lifa með okkur
um ókomna tíð. Fyrir hönd okk-
ar systkinanna frá Björk og fjöl-
skyldna,
Sigurður Jónsson.
Mitt lán var að kynnast Er-
lendi á seinni árum, þegar ég
varð svo heppinn að fá yngstu
dóttur hans sem tengdadóttur.
Yndisleg og heilsteypt stúlka,
sem sækir margt til foreldra
sinna. Ungur maður kynntist ég
Daníel, föður Erlendar, á flokks-
þingum Framsóknarflokksins.
Þá var Daníel í hópi eldri
manna. Hæglátur maður, vin-
sæll, rökfastur og traustur. Þar
voru fleiri héraðshöfðingjar eins
og Guttormur Óskarsson á
Sauðárkróki og Halldór Krist-
jánsson á Kirkjubóli. Okkur
unga fólkinu fannst fengur að
ræða við þessa lífsreyndu menn,
sem allir gáfu sér tíma til að
hlusta á okkar ungu raddir.
Erlendi var ákaflega gott að
kynnast. Ávallt hægur en
skemmtilegur. Hann fylgdist vel
með mönnum og málefnum og
hafði einlægan áhuga á málefn-
um sveitanna og var honum tíð-
rætt um hvernig gengi hjá hin-
um og þessum, sem unnu að
einhverjum framfaramálum fyr-
ir sína sveit eða hérað. Hann
virtist þekkja til fólks um allt
land. Fylgdist sérlega vel með
þeim, sem höfðu verið honum
samtíða í skóla eða vinnu ein-
hvern tíma á lífsleiðinni. Ég
heimsótti þau hjón í byrjun
ágúst í sumar. Þá var Erlendur
á fullu að vinna að ýmsu á lóð-
inni þeirra. Einstaklega fallegt
og gott veður og mikill hiti. Það
bar margt á góma þennan dag,
enda þau hjón bæði ákaflega
fróð og skemmtileg. Kom ég þar
skömmu eftir hádegi og reyndin
varð sú að við höfðum um svo
margt að tala að ég fór ekki fyrr
en liðið var nokkuð á kvöldið.
Feginn er ég nú að hafa náð í
þessa góðu stund, því nokkrum
vikum síðar veiktist hann og
varð að leggjast inn á sjúkrahús.
Erlendur stundaði nám í
Bændaskólanum á Hvanneyri
og lauk þaðan framhaldsnámi.
Síðar var hann framkvæmda-
stjóri Ræktunarsambands Flóa
og Skeiða. Þannig voru tengsl
hans við sveitina mikil og rofn-
uðu aldrei. Síðar gerðist hann
lögreglumaður, traustur og góð-
ur í því starfi eins og öllu. Ég
held að hann hafi verið í kjör-
stjórn á Selfossi um áratuga-
skeið og eftir að hann vissi að ég
hafði komið að þeim málum í
minni sveit, ræddum við stund-
um hve mikilvægt væri að engin
mistök væru gerð hjá þeim, sem
að þeim málum störfuðu. Þar
mættu engir hnökrar vera á
framkvæmd. Þá var gaman að
fylgjast með hans einlæga
áhuga að uppfræða ungu kyn-
slóðina, m.a. með því að halda
áfram öflugu starfi föður síns
við útgáfu barnabóka fyrir
yngstu kynslóðina. Rak hann
bókaútgáfuna Björk um árabil
af elju og áhuga og ferðaðist oft
um landið þvert og endilengt til
að tryggja að bækur fyrir
yngsta lesendahópinn væru
ávallt aðgengilegar í verslunum.
Það var Erlendi mikill harm-
ur þegar hann skyndilega missti
eina dætra sinna síðastliðið vor.
Það tekur á þegar sama fjöl-
skylda verður á ný fyrir áfalli,
nú er það ættfaðirinn sjálfur
sem leiddur er á brott. Í sumar
ræddum við Erlendur að gott
væri að eiga allar þær góðu
minningar sem Dagný skildi eft-
ir. Nú munum við allt það góða
úr lífi Erlendar. Þær minningar
eru dýrmætar. Hafi Erlendur
þökk fyrir allt.
Ég sendi Grétu Jónsdóttur
eftirlifandi eiginkonu, Viktoríu
Björk tengdadóttur minni og
stórfjölskyldunni allri mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Magnús á Sveinsstöðum.
Enn er höggvið skarð í hóp-
inn okkar frá framhaldsdeildar-
árunum forðum á Hvanneyri.
Lífsljós Erlendar Daníelssonar
er slokknað og leiftur löngu lið-
inna ára leita á hugann og kalla
fram myndir og minningabrot
langra samvista í leik og starfi.
Já það eru sex áratugir síðan
við, lítill hópur ungra glaðværra
ungmenna, settumst í fram-
haldsdeildina á Hvanneyri
haustið 1961. Með fátt annað
sameiginlegt í farteskinu en
áhuga á búvísindum og það að
verða að gagni fyrir íslenskan
landbúnað.
Hvanneyrardvölin mótaði
okkur um margt og við lögðum
okkur í líma um að vera hvert
öðru fjöregg orðræðulistarinnar,
vorum á stundum kölluð „þras-
deildin“ en það skapaði í senn
andrúmsloft sjálfstæðis og sam-
heldni og vináttu sem aldrei
rofnaði en óx og dafnaði með ár-
unum. Skólagangan tók enda og
við dreifðumst vítt um til nýrra
verkefna. Aldrei rofnuðu þó
tengslin alveg og smám saman
tókum við upp þann sið að hitt-
ast reglulega, lengst af á hálfum
tug frá því að við kvöddum skól-
ann okkar á Hvanneyri.
Þeir félagar Erlendur og
Ólafur Guðmundsson réðu sig
að námi loknu til sumarstarfa
hjá Búnaðarsambandi Borgar-
fjarðar, fóru oft saman í leið-
beingarverkefni eins og sæmdi
fóstbræðrum. Um haustið skildi
leiðir þegar Erlendur var ráðinn
framkvæmdastjóri Ræktunar-
sambands Flóa og Skeiða og
settist að á Selfossi. Þar með
hófst nýr kafli í starfssögu hans
og raunar í öllu hans lífi. Hann
þótti strax öflugur i starfi, snar-
ráður, hugvitssamur og verka-
viljugur. Ef hann vantaði aðstoð
einhvers sem í önnum var, þá
hafði hann einfaldlega verka-
skipti og bjargaði þannig mörg-
um verkefnum frá töfum og
skaða. Að loknu löngu og far-
sælu starfi hjá Ræktunarsam-
bandinu gerðist hann starfsmað-
ur lögreglunar og gegndi því til
starfsloka. Um árabil var bóka-
útgáfan Björk í verkahring Er-
lendar og eins og öllu öðru
sinnti hann því verkefni af alúð
og einstakri eljusemi og átti
stóran hóp ungra ánægðra og
þakklátra lesenda.
Allt frá fyrstu stundu var Sel-
foss hans heimastaður og starfs-
vettvangur. Þar hitti hann og
lífsförunaut sinn hana Grétu og
saman byggðu þau hús sitt og
gerðu sér og fjölskyldunni fal-
legt og ástríkt heimili sem við
skólasystkinin sem og aðrir nut-
um af í ríkum mæli.
Þegar árin færðust yfir og
eljan til samfunda dofnaði var
Erlendur eins og límið sem hélt
okkur saman og við efnið. Þau
hjónin ferðust mikið til að sinna
bókaútgáfunni og í tengslum við
þau ferðalög fengum við margar
heimsóknir sem oftar en ekki
urðu til þess að næsti hittingur
var ákveðinn. Þannig var Er-
lendur sívakandi að rækta og
styrkja samkenndina í hópnum.
Nú er Erlendur allur, lífssólin
hnigin til viðar og handan móð-
unnar miklu, víddir hins eilífa
lífs. Við kveðjum hann með
söknuði. Góður drengur og vin-
ur er genginn og minningin
merlar eins og samofin rökk-
urstundum haustsins og fyllir
hugann á kveðjustund. Megi al-
góður Guð vera Grétu, dætrun-
um, fjölskyldum þeirra og ást-
vinum stoð á sorgarstundu.
Blessuð sé minning Erlends
Daníelssonar
F.h. skólasystkina úr fram-
haldsdeild á Hvanneyri og fjöl-
skyldna þeirra,
Magnús B. Jónsson.
Erlendur
Daníelsson
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HJÖRDÍS ARNARDÓTTIR
lyfjatæknir,
Víkurströnd 16, Seltjarnarnesi,
lést á endurhæfingardeild Eirar mánudaginn
22. nóvember. Útför hennar fer fram frá Seltjarnarneskirkju
fimmtudaginn 2. desember klukkan 13. Vegna fjöldatakmarkana
verða aðeins nánustu ástvinir viðstaddir.
Útförinni verður streymt á www.mbl.is/andlat.
Jón Grétar Ingvason
Örn Ingvi Jónsson Aldís Ingimarsdóttir
Guðrún Jónsdóttir Sævar Guðjónsson
Sandra Huld Jónsdóttir Ólafur Arnar Gunnarsson
Harpa Lind Jónsdóttir Samuel Patrick O'Donnell
barnabörn og barnabarnabarn