Morgunblaðið - 17.12.2021, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. DESEMBER 2021
Snæfellsnesi gerðu átak í að mal-
bika götur í bæjum og þorpum á
nesinu. Hann leiddi vinnu við
stofnun Sorpurðunar Vestur-
lands hf. á tíunda áratugnum
þegar sveitarfélögin á Vestur-
landi stigu það gæfuspor að sam-
einast um einn urðunarstað. Eitt
eftirminnilegasta verkefnið sem
hann kom að var baráttan fyrir
því að tryggja að jöfnun síma-
kostnaðar sem var mikið hags-
munamál í dreifðum byggðum og
þar nutu fleiri en Vestlendingar
góðs af vinnu Guðjóns.
Guðjón lét af störfum hjá SSV
árið 2000 og flutti þá burt úr
Borgarnesi og síðustu starfsárin
kenndi hann stærðfræði við
Tækniskólann. Hann fylgdist vel
með því sem var í deiglunni á
Vesturlandi, las Skessuhorn og
spurði frétta. Það er okkur
starfsfólki SSV ógleymanlegt
þegar Guðjón heimsótti okkur á
50 ára afmæli samtakanna, rifj-
aði upp gamla tíma og lék á alls
oddi. Við leiðarlok verður að
nefna að minni Guðjóns var ein-
stakt og hann hafði frásagnar-
hæfileika í ríkum mæli sem
glöddu marga sem með honum
störfuðu. Hann var víðlesinn og
fróður og naut þess að eiga við-
ræður við samferðafólk.
Guðjón Ingvi var SSV farsæll
framkvæmdastjóri, fylginn sér
og lagði gjörva hönd á plóg í fjöl-
mörgum verkefnum sem voru
Vesturlandi til framdráttar.
Hann markaði spor sem við njót-
um enn og þökkum af heilum hug
á kveðjustund.
Við sendum fjölskyldu Guð-
jóns Ingva okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Samtaka sveitar-
félaga á Vesturlandi,
Hrefna B. Jónsdóttir,
Ólafur Sveinsson og
Páll S. Brynjarsson.
Guðjón Yngvi var í litlum hópi
ungmenna sem urðu samferða
gegnum Menntaskólann á Laug-
arvatni og luku stúdentsprófi
1959. Guðjón var stærðfræðingur
góður, liðtækur í íþróttum eins og
aðrir Hvergerðingar og bar af
bekkjarsystkinunum í skák. Eftir
stúdentsprófið dreifðist þessi litli
hópur í ýmsar áttir, en eftir að
starfsönnum tók að létta fórum
við þó að hittast reglulega, þau
sem bjuggu á höfuðborgarsvæð-
inu eða nágrenni og heilsu höfðu
til. Guðjón var tryggur þátttak-
andi í þeim fundum og lét jafnan í
ljós gleði sína yfir að hitta gamla
félaga, þótt ekki kæmi hann alltaf
fyrstur til fundar.
Endurfundir gamalla skóla-
félaga leiða vel í ljós hvað hver
manneskja varðveitir vel per-
sónuleika sinn þótt ólík lífsreynsla
hafi mætt hverjum og einum og
haft sín áhrif. Guðjón var sjálfum
sér líkur til hins síðasta. Hann
hafði strax í æsku skerta heyrn en
lét það ekki hamla félagslegum
samskiptum þótt hann þyrfti
stundum að hvá eða hækka róm-
inn. Hann var áhugasamur um
þjóðmál, hafði gaman af að rök-
ræða þau og hélt fast á sínum hlut
– sumir sem minna voru fyrir rök-
ræður kölluðu það þras. En það
var alltaf gaman að ræða við Guð-
jón, ekki síst í tveggja manna tali.
Hann beitti alltaf rökum og
spurningum en ekki stóryrðum
eða yfirlýsingum, kaldhæðni átti
hann til, en allar deilur enduðu
með brosi.
Á síðustu starfsárum stundaði
Guðjón kennslu. Fyrir mína bón
tók hann að sér að undirbúa ung-
menni undir örlagaríkt stærð-
fræðipróf. Þá varð ég vitni að hví-
líkur snilldarkennari hann var,
því honum tókst að opna glufu á
vegg sem nemandanum hafði þótt
ósigrandi.
Hópurinn litli frá Laugarvatni
fer minnkandi, en við sem eftir lif-
um geymum skýra mynd af Guð-
jóni bekkjarfélaga okkar í huga
og minnumst hans með hlýju og
virðingu. Aðstandendum sendi ég
samúðarkveðjur.
Vésteinn Ólason.
Elskuleg mág-
kona mín og kær vin-
kona, Svanhildur
Svansdóttir, sem
alltaf var kölluð
Svana, er látin. Svana ólst upp á
Ásvallagötu 29 ásamt foreldrum
sínum og Þóri stóra bróður, en á
næstu hæð bjuggu móðuramma
hennar og afi. Þegar ég kom inn í
fjölskylduna urðum við strax góð-
ar vinkonur, hún hafði svo létta
lund og skemmtilegan húmor.
Svana byrjaði að vinna á
Landakoti 1966 sem læknaritari
og það varð hennar ævistarf. Ég
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að
vinna með henni sem læknaritari
fyrst á Landakoti og síðan hjá
Röntgen Domus Medica. Betri
samstarfskonu var vart hægt að
hugsa sér. Hún var vandvirk og
duglegur læknaritari.
Hún kynntist Svani sínum þeg-
ar hún bjó ennþá heima, en þau
fluttu fljótlega til Noregs í eitt ár
þar sem Svanur var við nám.
Svana heillaðist mjög af Noregi og
þau hjónin fóru fyrir fáum árum á
fornar slóðir. En þegar þau giftu
sig var það ekkert venjulegt brúð-
kaup, því ásamt þeim gengu þrjár
systur Svans að eiga unnusta sína
þann dag í Háteigskirkju. Svanur
kemur úr stórum systkinahóp, þau
systkini eru mjög samrýmd og
hittast oft. Fara í göngutúr einu
sinni í viku ásamt mökum og
gjarnan á kaffihús á eftir, eða heim
til Svönu og Svans því þar var allt-
af heitt á könnunni og bakkelsi.
Svana lærði á píanó þegar hún var
lítil stelpa og fór síðar á ævinni í
Tónlistarskóla Hornafjarðar og
tók 4. stig í píanónámi. En oftast
spilaði hún eftir eyranu. Hún var
góð í að setja saman tækifærisvís-
ur um ættingja og vini og var oft
mikið hlegið að þeim. Svana hafði
líka gaman af því að syngja og
söng í nokkrum kórum um ævina
Svana og Svanur eignuðust
þrjú börn, Huldu Björk, Gísla
Svan og Erlu, sem öll eru yndis-
legar manneskjur. Hún var stolt af
börunum sínum, mökum þeirra og
Svanhildur
Svansdóttir
✝
Svanhildur
Svansdóttir
fæddist 25. mars
1947. Hún lést 2.
desember 2021.
Útförin fór fram
14. desember 2021.
barnabörnunum sem
hún elskaði að stjana
við. Fyrstu 14 árin
var Svanur til sjós og
því sjaldan heima.
Hann var loftskeyta-
maður og rafeinda-
virki á Bjarna Sæ-
mundssyni og þá
kom í hlut Svönu að
sjá um börn og bú,
sem hún gerði af al-
úð. Síðan fór Svanur
að vinna hjá Ratsjárstofnun og því
fylgdi flutningsskylda, svo þau
fluttu á Höfn, þar leið þeim vel,
eignuðust nýja vini, tóku þátt í fé-
lagsstarfi og sóttu danstíma, en
dansinn var þeirra líf og yndi. Síð-
an lá leiðin á Bakkafjörð og þaðan í
Kópavoginn, þar sem þau bjuggu
síðan. Við Þórir heimsóttum þau
oft hvar sem þau bjuggu og alltaf
tóku þau á móti okkur með mikilli
gestrisni og væntumþykju. Og á
kvöldin settist Svana oftast við pí-
anóið og spilaði. Í haust ákváðu
þau að minnka við sig og seldu rað-
húsið og áttu að flytja í nýju íbúð-
ina 18.12. nk. En forlögin ætluðu
elsku Svönu að flytja annað
Síðustu árin reyndust henni
mjög erfið. Þessi lífsglaða yndis-
lega mágkona mín átti í harðri bar-
áttu. Hún þjáðist af þunglyndi,
vildi ekki leita aðstoðar, heldur
gerði eins og svo margir; hún
reyndi að sefa þunglyndið með
áfengi. Eftir því sem ári liðu réð
hún verr og verr við ástandið og
lést eftir tveggja mánaða veikindi
2. desember síðastliðinn.
Elsku Svanur, Hulda Björk,
Gísli, Erla og fjölskyldur. Við Þór-
ir sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Matthildur (Mattý) og Þórir.
Ég vil með fáeinum orðum fá að
kveðja Svanhildi Svansdóttur og
þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast henni. Svanhildur var
æskuvinkona eiginkonu minnar
Eddu Farestveit en Edda lést fyr-
ir nær tíu árum. Í tilhuganalífi
okkar Eddu brá Svanhildi oftar en
ekki fyrir og varð hún og síðar fjöl-
skylda hennar ríkur hluti af tilveru
okkar næstu fimm áratugi. Svan-
hildur hafði ríka samkennd með
fólki og ræktaði vel samband við
fólkið sitt og vini. Það var ávallt
gott að heimsækja Svönu og Svan
hvort sem þau bjuggu úti á landi
eða í Jörvalindinni. Við Svanur átt-
um sameiginleg áhugamál m.a. í
hjólreiðaferðum um hálendi Ís-
lands, ferðir sem auðguðu tilfinn-
ingu okkar fyrir stórkostlegri
náttúru landsins. Þegar kona mín
veiktist af krabbameini sýndi
Svanhildur hvers virði einlægur
vinur er. Seinustu mánuði í lífi
konu minnar kom Svanhildur
gangandi úr Jörvalindinni í öllum
veðrum yfir í Lautasmára og sam-
an fóru þær út að ganga stundum í
Fífunni þegar veðrið var þannig
eða þær undu heima okkur við að
rifja gamlar minningar, fara yfir
gömul bréf og myndir frá æskuár-
unum, upprifjun sem oftar enn
ekki vakti hjá þeim ómælda kátínu
og hlátur. Ég mun ævinlega vera
þakklátur Svanhildi fyrir þetta
framtak.
Gunnsteinn Gíslason.
Elsku Svana, ein besta vinkona
mín til margra ára, er fallin frá eft-
ir erfið veikindi. Það dimmdi
skyndilega yfir og allt varð svo
drungalegt þegar þessar fréttir
bárust mér að morgni 2. desember
sl.
Vinátta okkar Svönu hefur ver-
ið óslitin í rúm 60 ár eða síðan við
kynntumst í Gagnfræðaskóla
Vesturbæjar árið 1960. Á þessum
árum var ég heimagangur á Ás-
vallagötu 29 þar sem Svana bjó
með foreldrum sínum og ömmu,
Þorbjörgu Jónsdóttur, sem var
þekkt fyrir þjóðbúningasaum.
Mikið var ljúft að koma í þá hlýju
sem þar ríkti. Oftar en ekki var
spjallað við eldra fólkið áður en
haldið var á vit ævintýranna eins
og gengur hjá unga fólkinu. Í einni
ævintýraferðinni hitti hún Svan
sem varð eiginmaður hennar. Eft-
ir það voru þau oftast nefnd í sömu
andránni, Svana og Svanur, eða
bara svanaparið. Það er ekki sjálf-
gefið í lífinu að eignast svona
trausta og góða vini eins og þau
Svönu og Svan. Þau hafa alltaf
verið boðin og búin að aðstoða mig
í hinum ýmsu verkefnum, því
hjálpsamara fólk er vandfundið.
Svana var einstaklega hlý og
góð manneskja sem vildi öllum vel.
Hún var næm á samferðafólkið og
dugleg að rækta vinskapinn með
góðum og gefandi samverustund-
um.
Margt var henni til lista lagt og
eitt var það að semja skemmtileg-
ar vísur við hin ýmsu tækifæri.
Henni fylgdi léttleiki og góð kímni-
gáfa sem kom vel fram í vísunum
því hún hafði gott auga fyrir því
skemmtilega í tilverunni. Það var
mjög gaman að grínast og hlæja
með henni og oftast var um sak-
laust grín að ræða og þá jafnvel að
okkur sjálfum.
Svana var söngelsk og tók hún
þátt í kórastarfi bæði hér fyrir
sunnan og á landsbyggðinni þar
sem þau bjuggu. Einnig var hún
flink að spila á píanó og átti það til
að setjast við hljóðfærið og leika
undir fjöldasöng þegar þannig
stóð á.
Sá siður hefur haldist í gegnum
árin hjá okkur vinkonunum, mér,
Svönu og Guðrúnu Norðfjörð, að
hittast í kringum afmælin okkar.
Það stóð ekki á Svönu að hugsa út
afmælisgjafirnar, semja vísur og
gera þessar stundir ógleymanleg-
ar.
Ég á óteljandi minningar með
henni og þeim hjónum, t.d. heim-
sóknirnar til Hafnar í Hornafirði
árin 1991 og aftur 1996. Móttök-
urnar voru stórkostlegar og liðu
dagarnir fljótt í skoðunarferðum
og góðri leiðsögn þeirra hjóna um
fallega landslagið fyrir austan.
Svana var mikil gæfumann-
eskja í lífinu. Hún eignaðist ynd-
islega fjölskyldu og leyndi það sér
ekki hversu vænt henni þótti um
fólkið sitt. Alltaf um þetta leyti árs
voru jólapakkarnir komnir á sinn
stað, því hún hafði verið að huga að
gjöfunum smátt og smátt yfir árið.
Elsku besta vinkona. Tilhugs-
unin um að fá ekki fleiri símtöl
jafnvel seint að kvöldi, skemmtileg
boð og góðar stundir saman er erf-
ið.
Ég kveð Svönu mína með sár-
um söknuði og þakka henni fyrir
allt sem hún gerði fyrir mig. Hún
var ómetanlegur hlekkur í vina-
keðjunni.
Mína dýpstu samúð votta ég
fjölskyldunni allri og þar með talið
bróður hennar og hans fjölskyldu.
Megi allar góðu minningarnar
veita huggun og styrk.
Sigrún L. Baldvinsdóttir.
Elsku besta Tóta
Mæ.
Ég trúi því ekki
að ég sé að skrifa þetta. Systir
mín. Við vorum bara að halda
uppá 31 árs afmælið þitt fyrir
nokkrum vikum. Við vitum
manna best að við vorum ekki
alltaf bestu vinkonur enda erfitt
þegar tveir stórir karakterar
fæddir með litlu millibili eiga í
hlut. Sporðdreki og bogmaður,
svart og hvítt. Við vorum svo
ólíkar að fólk hélt að við ættum
ekki sömu foreldra. Við tvær vor-
um samt miklu líkari en margir
gera sér grein fyrir – tvær perlur
í skel.
Þegar við vorum litlar þá vildi
mamma helst hafa okkur í stíl og
það kom tími þar sem við vildum
það alls ekki þegar við vorum
krakkar og unglingar að skapa
okkar eigin stíl. En núna í seinni
tíð vildum við helst alltaf eiga allt
Tóta Van Helzing
✝
Tóta Van Helz-
ing, Þórunn
María Einarsdóttir,
fæddist á 21. nóv-
ember 1990. Hún
lést 3. desember
2021. Útförin fór
fram 16. desember
2021.
eins sitt í hvorum
litnum svo fólk
þekkti okkur nú
örugglega í sundur.
Við vorum svo
miklar systur. Þú
passaðir mig alveg
frá því ég var lítil
baun í mallanum á
mömmu og ég pass-
aði upp á þig alveg
frá því ég gat staðið
í fæturna, við pöss-
uðum hvor aðra. Ég var hinum
megin á hnettinum í námi þegar
þú hringdir í mig og sagðir mér
að þú værir lasin. Ég hef aldrei
verið jafn hrædd og ekki get ég
ímyndað mér hvernig þér leið.
En þú varst svo mikill nagli allan
tímann, tvær heilaskurðaðgerðir,
30 geislameðferðir, 8 lyfjameð-
ferðir og þú blést ekki úr nös.
Óhrædd og til í tuskið. Ég hef
verið með stjörnur í augunum
gagnvart þér alla ævi, elsku Tót-
an mín, en aldrei eins mikið og
síðasta árið.
Mér finnst þetta svo óraun-
verulegt að þú hljótir nú bara að
vera niðri í herberginu þínu eða
uppi á spítala. Ég er alltaf á leið-
inni að hringja til að tékka
hvernig þú hafir það og bjóða þér
kaffi eða að bíða eftir símtali frá
þér að koma og sækja þig. Ég er
tilbúin að koma og sækja þig.
Ég myndi gefa allt í heim-
inum til þess að fá „Totes
McGotes is calling“ upp á sím-
ann minn. Fá að knúsa þig eða
leyfa þér að knúsa mig (sjald-
gæft), fá að hnoðast í þér, gefa
þér kaffi, gaula eitthvert lag til
þess að fara í taugarnar á þér,
versla á netinu með þér, pön-
kast yfir því hvor eigi að velja
þátt til þess að horfa á (við vit-
um báðar að það varst alltaf
þú), syngja með stefinu í La-
w&Order með þér, þú að gera
grín að mömmu og ég að pissa
á mig úr hlátri eða hlusta á
Bridget Jones-diskinn í bílnum
og syngja með.
Þetta er minn mesti missir
og ég veit að ég mun aldrei
jafna mig. Við ætluðum að
ganga í gegnum lífið saman.
Allir segja að tíminn lækni öll
sár og sárið muni minnka og
það muni aðeins fenna yfir. Að
sársaukinn muni breytast í ljúf-
sárar minningar. Ég vona að
það gerist hjá mér.
Ég elska þig mest í heim-
inum, ástin mín. Hlakka til að
hitta þig næst og ég lofa þér að
ég held áfram að vera langflott-
ust þangað til.
I love you, beibí.
Þín alltaf,
Vallý Pæ.
Valgerður Anna Einarsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr minningargreinum til birtingar í
öðrum miðlum nema að fengnu samþykki.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐJÓN MÁR JÓNSSON,
lést föstudaginn 10. desember. Útför hans
fer fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
mánudaginn 20. desember klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna verða einungis nánustu aðstandendur
viðstaddir athöfnina. Streymt verður frá athöfninni á vef
Landakirkju.
Laufey Konný Guðjónsdóttir Markús Björgvinsson
Kristín Jóna Guðjónsdóttir Þráinn Óskarsson
Jón Ingiberg Guðjónsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SIGRÚN HLÖÐVERSDÓTTIR,
Bíldsfelli III,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
miðvikudaginn 15. desember.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju þriðjudaginn 21. desember
klukkan 14. Allir eru velkomnir í kirkjuna en vegna sóttvarna
þurfa kirkjugestir að sýna neikvætt hraðpróf við innganginn sem
er ekki eldra en 48 klst. Heimapróf eru ekki tekin gild. Athöfninni
verður streymt á www.selfosskirkja.is.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkað en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Árnessýslu, reikn.
325-26-430797, kt. 430797-2209.
Árni Þorvaldsson
Ása Valdís Árnadóttir Ingólfur Örn Jónsson
Hlöðver Þór Árnason Deborah Casalis
Sævar Andri Árnason Hafdís Inga Ingvarsdóttir
Ingþór Birkir Árnason Lorena Seifritz
og barnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
DÓRÓTHEA EINARSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
Fróðengi 7, Reykjavík,
lést á Landakoti fimmtudaginn
2. desember. Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Fjölskyldan þakkar starfsfólki á L5 Landakoti fyrir hlýja og góða
umönnun.
Kristín Magnúsdóttir Sigurgeir Kári Ársælsson
Sigurður Magnússon Sigríður Hálfdánardóttir
Einar Sveinn Magnússon Hrafnhildur Sveinbjörnsdóttir
barnabörn, langömmubörn