Klifur : fréttablað Sjálfsbjargar, landssambands fatlaðra - 15.02.1996, Blaðsíða 5
og blátt fyrir karla...
Bleikt handa konum
Svona hljómar fyrirsögnin í
félagsblaði „Norges
Handikapforbund” frá síðasta
ári, þar sem fjaliað er um
mismunandi afstöðu karla og
kvenna til hönnunar og útlits
hjálpartækja. Hér á eftir fer
lausleg þýðing og endursögn á
þessari grein.
Ef gerð hefði verið nákvæm
rannsókn á mismunandi afstöðu karla
og kvenna, gæti niðurstaðan
væntanlega breytt tæknilegri þróun
hjálpartækja. Þetta er að minnsta
kosti skoðun Jorun Antonsen,
yfirmanns sænsku
Hjálpartækjamiðstöðvarinnar í
Linköping í Svíþjóð. Sjálf byggir hún
þessa skoðun sína á könnun meðal
notenda hjálpartækja í heimabæ
sínum. Könnunin sýnir að konur velja
oft sín hjálpartæki eftir hönnun og lit,
en karlar fara frekar eftir hinni
tæknilegu hlið.
Jorun Antonsen telur það alls
ekki útilokað að í framtíðinni verði
smíðuð hjálpartæki með karlmannlegu
útliti fyrir karla en kvenlegum
útfærslum fyrir konur. Könnunin
sýnir líka að konur eigi að mörgu leyti
auðveldara með að tileinka sér
hjálpartæki á heimilinu. Þær eru
vanari að nota alls kyns tæknileg
eldhúsáhöld og því sé þeim eðlilegra
að nota hjálpartæki sem bæta upp
hreyfihömlunina.
Þrátt fyrir að karlar séu
yfirleitt taldir tæknilegra sinnaðir en
konur, eiga þeir erfiðara með að nota
sér einföld hjálpartæki. Þetta gildir
sérstaklega um karla með
vöðvarýmun og aðra sjúkdóma þar
sem hreyfihömlunin ágerist hægt og
bítandi. Það tekur langan tíma fyrir
karla að sætta sig við að lífið sé
auðveldara með hjálpartækjum.
Undantekningin eru karlar sem fengið
hafa slag. Þeir eiga auðveldara með
að byrja að nota hjálpartæki vegna
þess hve hreyfihömlunin er sjáanleg
öðrum strax. Afstaðan til hjálpartækja
ræðst af kyni en einnig af því hvaða
kynslóð menn tilheyra. Auk þess
hefur áhrif hvort menn vinna
launavinnu eða ekki - og afstaða til
tækni yfirleitt.
Sænski iðjuþjálfinn, Bitte
Isaksson og hjálpartækjasmiðurinn,
Eva-Lena Höglund settust hvor í sinn
hjólastól og reyndu að stilla þá þannig
að þeir hentuðu þeim fullkomlega en
það gekk illa. „Við gátum ekki skilið
hvað við gerðum rangt fyrr en við
mældum okkur við
karlkynsstarfsfélaga okkar, sem eru
jafn háir okkur. Allir karlarnir voru
með lengri hendur en við - jafnvel þeir
sem voru lægri í loftinu”, segir Bitte
Isaksson.
5