Sjálfsbjörg - 01.07.1986, Blaðsíða 25

Ásta B. Schram: Viðtökur í fyrirtækjum oftast góðar þótt einstaka
maður setji upp snúð.
fram í febrúar en þegar kemur
fram í mars fer ástandið skán-
andi. Hins vegar koma fatlaðir
hingað í atvinnuleit jafnt og þétt
allt árið. Oft lendum við í því að
hafa ekki fólk í þau störf sem
okkur berast. Hins vegar er þá á
skrá hjá okkur fólk sem ekki
passar í þau störf. Eða þá að
aðstæður fólks hafa breyst frá
því við heyrðum frá því síðast,
það hefur þurft að leggjast inn á
sjúkrahús og er ekki tilbúið þeg-
ar kallið kemur.“
Hefur starf vinnuhópsins sem
þú nefndir borið árangur?
„Já, það held ég að sé óhætt
að segja. Það hafa töluvert marg-
ir fengið vinnu fyrir tilverknað
hópsins. Hins vegar er misjafnt
hve lengi menn endast í störfun-
um sem við útvegum. Sumir eru
þar árum saman en aðrir skemur
og þá oft vegna þess að þeir
þurfa að leggjast inn á sjúkra-
hús. Þegar þeir útskrifast er al-
gengt að þeir fari ekki aftur á
sama stað.
Margir þeirra sem til okkar
koma hafa ekki verið útivinn-
andi í nokkur ár, aðrir koma af
sjúkrahúsum eða úr endurhæf-
ingu og enn aðrir koma úr störf-
um sem þeir eru hættir að valda
og biðja okkur þá að finna sér
léttari störf. Það getur oft reynst
Atvinnumál
erfitt, einkum ef aldurinn er far-
inn að færast yfir. Margir at-
vinnurekendur eru tregir til að
ráða fólk sem komið er yfir 55
ára aldur og í einu fyrirtæki vildu
þeir ekki fólk yfir fertugu! Þeim
finnst eldra fólk orðið þreytt en
við bendum á að eldra fólk sé
yfirleitt stöðugra á vinnumarkaði
en það yngra. Þeir svara þá oft á
þann veg að þeir vilji fólk sem
geti starfað hjá þeim í mörg ár.
Reynslan sýnir að ef fólk vill
finna sér léttari vinnu ætti það að
koma því í verk fyrir fimmtugt,
einkum ef einhver sjúkdómur
háir því. Meirihluti þeirra sem
eru á skrá hjá okkur er eldra
fólk.“
Á flœkingi um
kerfið
Hvað með vernduðu vinnu-
staðina, leysa þeir ekki nokkurn
vanda fyrir fatlaða?
„Jú, það er td. algengt að fólk
byrji í Múlalundi og fari síðan út
á hinn almenna vinnumarkað.
Flestir þeirra sem nú eru á skrá
hjá okkur eru mikið fatlaðir og
þess vegna viljum við fleiri
verndaða vinnustaði. Við vitum
að oft er fólk of fatlað til að það
geti unnið til frambúðar á al-
mennum markaði, það hefur
ekki þrek til þess. Oft lendir
þetta fólk á fiækingi í kerfinu, er
sent frá einum til annars og
lendir oft á sjúkrahúsum. Þessi
flækingur er ömurlegur fyrir
sjálfsvirðingu fólks auk þess sem
hann er dýr fyrir kerfið.
Við höfum á skrá tæplega 50
manns sem svona er ástatt um og
eina lausnin fyrir þetta fólk er að
fjölga vernduðum vinnustöðum.
Sumir hafa ekki þrek til að vinna
nema hluta úr ári og það fellur
ekki inn í kerfið. Það er ekki rétt
að einblína á kostnaðinn við að
SJÁLFSBJÖRG 23