Lindin - 01.02.1957, Blaðsíða 5

Steini gekk aS sím.anum og hinir drengirnir tveir sáu
hann taka upp heyrnatóliS og hringja í númer lögreglunnar -
svo varS augnabliks bögn - og á meöan sátu Petur og Hinrik
bögulir og störðu taugaspenntir 1 áttina að skáginum, bar
sem glampaö haföi ljós.
Þegar Steini kom aftur til beirra, litu beir báöir á
hann.
"Hann lQfaði^að vera fljótur, - hann ætlaöi aö taka
skyttu meö ser fra hinu skogarháraöinub og nú veiöirn viö aö
athuga hvaö skeöur'*.
"Þaö leitS hálf klukkustund á meöan beir biðu eftir lög-
reglumanninum og skyttunni,- Enginn beirra sagöi orö viö annan
- beir §töröu aöeins. Hinrik rauf bögnina,
"Mer finnst vera syo langt síöan viö sáum lj ósiö síöast,
- haldiö bið, aö hann sé hárna ennbaá?".
Stéini leit a urið sitt.
"Þaö getur verið aö hann sá kominn á einhvern annan s$aðþ
svo §ð viö s.iaum hann ekki legnur - og bað er ekkert vafamal,
aö her hefur ainhver^veriö - og ág held aö bað hafi veriö rett
af okkur aö hringja á lögregluna".
Allt í einu lögöu beir hlustirnar viö - baö heyröist
undarlegur skarkali - og bað var eins og hann kæmi frá beim
hluta skogarins, sem var bak við husiö.
"Hvaö er betta - heyrðuö biö þaö?".
Hinrik læddist ósjalfratt nær hinum tveim.
Steini hleraði. ,, f ,
"ag held aö Bonzo se orolegur - en eg ætla aö fara og
athuga betta’J.
"Ertu nú viss - betta gæti verið hættulegt"j
tekiö marghleypuna hans pabba meö mer - ág held^
aö hun sá hlaöin og hann hefur kennt mer að nota hana - en bó
vona ág aö ág burfi ekki á henni aö halda".
Steini gekk inn í hitt herbergi kofans - beir heyrðu hann
opna skaöinn bar sem vopnin voru geymd - og stuttu seinna heyröu
beir hann fara út um eldhúsdyrnar.
Pátur og Hinrik voru einir eftir - bei r sögöu ekkert hvor
viö^annan, - hvorugur^vildi viðurkenna aö hnen voru farin aö
skjálfa ofurlítiö - Pátri datt 1 hug, hvaö foreldrar hans
mundu humsa ef beir vissu hvaö væri aö ske í námunda viö hann.
Þaö var sannarlega gott, aö bau vissu ekkert um baö. Allt í e'
einu rátti Pátur honum roknalegt olnbogaskot beint framan ái
magann.
"Sjáöu - barna er einhver aö koma". ,
"Hvar?" Pátur staröi, hann kom au<ra a eitthvaö,- baö var
eins og hárin risu á hö"ðinu um leiö og hjartað fór aö hamast
í brjósti hans. ,
"Þarna", hvíslaði Hinrik höstum romi, "eg §a,einhverja
hreyfingu í runnanum barna, - eg held að hann se a leiðinni
hingað". ,
"Viö verðum aö sækja Steina - vertu herna - ág kem strax
aftur".
Hinrik vildi helzt aö hann væri kyrr - en hann sagði ekk-
ert - og vonaði aöeins að Pátur keani fljott aftur og einnig
lögreglan.
Pátur hljóp gegnum dimman kofann - og varöi sig falli,
begar hann hljóp á hitt og þetta í myrkrinu - en^að lokum
komst hann út 1 eldhúsið. Hann staröi út um eldhúsgluggann -
Hvar var Steini?
Allt í einu var eins og höfuö kæmi í ljós ofan viö glugga-