Lindin - 01.02.1957, Blaðsíða 11

-9-
9
- Opnaðu fyrirokkur búrdyrnar, Mummi, og vertu snar, bví
aS vi6 erum lok§öir^inni. Þa5 var Asi, sem hafSi orSiSj,
- Nu,^hef eg bá lent á elliheimili? sagSi Mummi haSslega.—
SruS bið nu orSnir svo farlama, aS biS getiS ekki lengur opnaS
litla krossviSarhurS?
ViS vorum ekki^í skapi til bess aS^hlusta á lelega fimm-
aura—brandana og baSum hann aS g<ygma ba, bangaS til hann yrSi
kennari í^sjöara-bekk, en opna dyrnar strax, bví aS viS vserum
aS deyja úr loftleysi.
, - Vertu fljotu, en blessaSur komdu ekki inn, bví aS húnninn
er onytur herna inni> sggSi Dalli.
Sn Mummi var sami grænjaxlinn og hinir. Hann bottist vita
betur og geta betur en viS allir brír til samans, trost inn á
raoti okkur og smellti aftur hurSimni.
- Ef hægt er aS opna hana aS utan, ba ættti baS ekki
aS vera erfiSara innanfrá, sagSi hann spekin^slega. SjáiS
biS bara til, biS hafiS ekki fariS rétt aS. Eg ætla ekki aS
sTegja ykkur fra bví, sem viS létum okkur um raunn fara, begar
Kummi varS líka aS gefast upp viö hurSarhúninn. ÞaS var ekki
allt fallegt, og satt aS segja var sumt af bví bein^ínis ljott
og skammarlegt. En viS erum nu fyrir löngu orönir goSir vinir
aftur og allt slíkt er glevmt.
Aftur forum viS aS brvna raustina. En nu v§r baS arangurs-
laust, bví aS allir beir, sem voru heima viS skalann, voru - ja,
baS vorum vi.S og engir aSrir. ÞaS var bess vegna engin von
til bess, aS neinn opnaSi fyrir okkur fyrst um sinn.
- RíSiS biS viS, piltar, sa-S?! Mummi allt í einu. Hann
haföi fundiS dalí" inn spotta af vi.ldum vír. Þetta ættum viS
aS geta notaS, sa’gSi , sagSi hann og tók nú aS beygja vírinn
og sveigja. Honum tokst síSan aS stinga vírnum inn í skrána,.
og meS einhverjum hætti opnaöist huröin um síSir, og viS
gengum ut ur burinu, fegnir frelsinu. -
Eg var eins og mus undir fjal§ketti, bví aS. ég ottaSist,
aS strakarnir færu aS spyrja mig^nanar um baö, hvaS ég hefSi
veriS^aS sniglast barna inni í burinu. Og^ég hafSi ekkert gott
svar a takteinum. En hvernig sem a bví stoS, ba gleymdu beir
öllum slíkum ébarfa spurningum, og ég slapp viS aS hugsa frekar
um varnarræöuna.
Ég fann nú snæriS, sem ég hafSi^lagt af staS til aS
sækja, festi baS viS bílinn, og svo okum viS goSa stund kring-
um skalann. .
- Glanna stæll er a bílnum, maöur, sagöi Asi, betta er
bara eins og kappreiSabíll. ,
- Kappákstursbíll meinar bu, !jjani§n binn, leiörétti Mummi.
Annars finnst mér hann líkastur "Kadiljak” sautjan hundruS og
surkál. ^ ^ ,
- Já, eöa "Mestmegnis bens” eöa "Diddi sotari” fjórtán-
hundruS og fjósalykt, sagöi Dalli og bottist hafa slegiS hina
ut í fyndni.
- BlessaSir veriS biö ekki svona gafulegir, svaraSi ég,
ykkur fer baS svo dæmalaust illa. ,
Sannast aS segja v§r eg ekki,í goSu skapi. Ég var ne.fni-
lega meS samvizkubit. Mer fannst eg vera halfgildings/o jó'fur.
Og svo var eg hræddur um, aS^allt kæmist upp, begar féla^ay
^ínir færu aS segja^sr. Magnusi fra ævintýrinu í búrinu. Þá
mundi bæöi sr. Magnús og Stína krefja mig nánari skýringa og
ba ... Ég ha.föi enga ró í mínum beinum. ÞaS var í raun o^ veru
ekki um nema eitt aS ra^Sa: Ég varS áS hitta sr. Magnús, áöur
en strá^rnir töluSu viS ha§n, og segja honum, hvernýg i öllu
bessu la. Og helzt burfti eg aS hitta Stínu líka. Hun hafSi nú