Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.2003, Side 268
266
Middelnedertyske låneord
drede (100) i modsætning til et stort hundrede (120). Jf. mnty. klein hun-
dert (L&B u. klé'n, bet. I).346 - Et muligt æ.b.: HjQx 475 (hskr. c. 1650-
1700, ‘fin, smuk’, se Skjd. A, 2:334); forekommer fx også i Encm624 34
(hskr. c. 1500) samt i de ældste rimur håndskrifter, bl.a. i Kollsbok, c.
1480-1490. (Se Finnur Jonsson 1926-1928:212-213).
koffr n. ‘skrin, æske’ (2): koffur med helgum domum DI 3:523, e.
1394 > 1639 (inv.); iij koffr semiligh IslDipl 166, 1408 (kloster måldagi).
Ænyda. kuffer, jf. ænysv. cuupfert (1651); belæg i norske diplomer fra
1500-tallet er fra breve på dansk eller meget danskblandet norsk (fx
DN 8:795, 1542 og DN 10:828, 1567); < mnty., jf. nty. koffer: een koffer
ofte kist mit suart leer betroken DN 7:631, [1525] (Amsterdam); < fra.
coffre < sen lat. cophinus (< græsk) (NÅN, Hq., jf. ÅBM). ÅBM anfører
gammeldansk eller “mjr.” (o: mellemtysk) som sandsynlige lånekilder til
ordet i islandsk; NÅN anfører mholl. coffer som et mellemled mellem
nedertysk og fransk.
konungspartr —» partr
konventa f. 1) ‘konvent, klosterforsamling af munke eller nonner’
(1): med innsiglum abota jons oc conuentu (gen.) DI 5:417, 1464 >
apogr.; 2) ‘samlingsværelse i kloster’347 (1): tiolld vm [...] conventu
DI 4:171, 1397 > 1598 (inv.). Gno. d.s. (conwænt Kgs 23), gida. konvent
(fælleskøn) (se u. konventuinnsigli), fsv. konvent f./n., konventa f.; <
mnty. konvent < lat. conventus ifølge ÅBM. Dette synes også at være
Hoflers (1931:260) mening når han, efter at have foreslået at fsv. advent,
adventa er lån fra middelnedertysk, skriver at “Die nord. [o: fomsvenske
og oldislandske] Femininformen konvent, konventa legen den Gedanken
an Beeinflussung durch den kirchlichen Terminus an. advent, adventa f.
[...] nahe”. (de Vries, F&T, NÅN og Hq. omtaler ikke ordet; ODS og
SAOB nævner ikke mulige mellemled). Ordformen konvent f. fore-
kommer i et brev med norsk sprogform, skrevet på Pingeyrar 1437 (Isl-
Dipl 329). - Æ.b.: VP 390348 (hskr. c. 1400). - konventubrodir m.
‘munk, medlem af et konvent’ (c. 20): conventu brædra DI 3:144, 1360
> c. 1600. Gno. d.s. (conuentus brædra gen. DN 2:75, 1307), gida. kon-
ventsbrother, fsv. konvents brodhir. - konventuinnsigli n. ‘konvents-
segl’ (4): conventv jnsigli IslDipl 353, 1442. (Se innsigli i afsnit 5.3.2).
346 Ikke oversat i ordbogen, men omtales under betydningen ‘klein an Ausdehnung, Um-
fang, Gestalt’.
347 Jf. konventuhiis og konventustofa i norske diplomer fra 1388 og 1440 (F).
348 Jf. conventum i den latinske paralleltekst (udg. s. 39027).