Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.2003, Side 365
Appendiks 1
363
prestarentaf, ‘præsteløn’ (bpst.)
renta f. ‘indtægter, fortjeneste, rente’
tldarenta f. ‘løn for en læst messe’
féna vb. ‘tjene’
pénasta, pénusta f. ‘tjeneste’
Hertil kan føjes æfing f. ‘prøvelse, prøvelsestid’.
14. Ord for sygdomme, kropslig tilstand:
krankr, krangr adj. ‘syg, fysisk svag’, dkrankr adj. ‘sund, rask’, krankleiki m.
‘svaghed, sygdom’
plåga f. ‘pest’, mannplåga ‘epidemi, pest’, plaguår n. ‘pestår’, plåguvetr m.
‘pestvinter’
15. Ordfor handel og forretninger, køb og salg m.m.:
bitala vb. ‘betale’, dbitaladr adj. ‘ikke betalt’, bitaling f. ‘betaling’
borga vb. ‘indestå for, gå i borgen’, borgan, borgun f. ‘kaution, borgen’, borg-
unarmadr m. ‘garant’
byta vb. ‘give noget i bytte’, byti n. ‘fordeling, andel’, jafnadarbyti ‘et ligeligt
bytte’
frakt f. ‘ladning, last, transport’
frukta vb. ‘have som fortjeneste’
gåfa f. ‘gave’, medgåfa f., motgdfa f. ‘medgift’
håfa f., i pi. håfur ‘ejendele; klenodier’
hindr n. ‘hindring’, hindra vb. ‘forhindre’, hindran, hindrun f. ‘hindring’
kauplydr m. ‘købmand’
kaupslaga vb. ‘drive handel, købslå’, kaupslagan f. ‘handel, købslagning’
kvitta vb. ‘erklære fri for gæld’, kvittan, kvittun f. ‘erklæring om frigørelse af
gæld’, kvittanarbréf, kvittunarbréf n. ‘kvittering, kvitteringsbrev’, kvittr adj.
‘kvit; frigjort for’ etc., okvittr adj. ‘ikke kvit’
léna vb. ‘låne’
okr n. ‘åger; rente’ (bpst., æbpst.), okrkarl m. ‘ågerkarl’, okrsamligr adj. ‘urime-
lig på grund af åger’
pantr m. ‘pant’, pantsetja vb. ‘pantsætte’
reiåupeningr m. ‘rede penge, gangbar mønt’
reikna vb. ‘regne’, dreiknadr adj. ‘ikke medregnet’, afreikna vb. ‘fraregne’, til-
reikna vb. ‘iregne, tillægge’, utreikna vb. ‘regne (ud)’, reikningr m. ‘regning’,
jafnadarreikningr ‘statusopgørelse’, kirkjureikningr ‘kirkeregning’, peninga-
reikningr ‘regnskab’, portioreikningr og tlundarreikningr ‘tienderegning’,
reikningsbréf n. ‘inventarliste’, reikningsbrestr m. ‘manko, et underskud i et
regnskab’, reikningsskapr m. ‘regnskab’
reisa f., reis f. ‘rejse’
skuldugr, skyldugr adj. ‘i gæld til nogen’; ‘være pligtig (mod nogen / i noget)’