Sögur og skrítlur - 15.07.1938, Síða 10

Hænsnakjöt á hverjum degi.
(Úr þýzku.)
Ramóna var ljómandi íalleg vorsteh-tík, háfælt og
mjó, stutthærð og brún á lit. Höfuðið vitnaði greini-
lega um göfugan ættstofn hennar, og svipurinn allur
lýsti rólyndi og glaðlyndi. Nasirnar, trýnið og augna-
lokin voru ekki svört, heldur Ijósbrún og samsvöruðu
vel háralit hennar yfirleitt
Leifturgul augu hennar geisluðu af gleði og góðlyndi
En hún var dimmrödduð og alvarleg, þegar hún gelti,
og háróma.
Hún var ákaflega skapgóð, og það var því ósköp
auðvelt að eiga við Ramónu, þótt hún í rauninni væri
dálítið stór upp á sig. Og svo var hún nokkuð sjálí-
stæð t skoðunum. Annars hefði ekki sagan sú arna
komið á prent.
Við höfðum keypt hana af garðyrkjumanni, og þá
hafði hún með sér tvo kynblendings hvolpa. Annan
þeirra átti garðyrkjumaðurinn að fá aftur seinna, og
hinn ætluðum við sjálf að hafa. Ramóna var fyrirtaks
móðir, hún þeíaði af hvolpunum og sleikti þá vandlega
með rósrauðu tungunni sinni, og stundum beit hún þá