Vorboði - 01.03.1938, Blaðsíða 8

V 0 R B 0 0 I.
1. ár
fi-
Eg horfði og horfði út ura gluggann og veit ekki fyr en bíllinn stoppsr
ailt í einu. Þá var hann kominn heira að húsinu,sera við estluðuro í,or Þar
var tekið a roóti okkur. Systir roín var að bvo gólfið,hegar við korouro.
Okkur var boðið inn og’okkar var gefið kaffi strax. Eftir raatinn fór syst-
ir hans pabba meö okkur í §:önguferð til Þess að sýna okkur hitt og Þetta,
og Þá sáuip vi& nú raargt. Hun fór roeð okkur up-p á hól og kaðan sáum við uro
ullt,og við hvíiduro okkur oft.Þegar hún var buin að sýna okkur eitt og
annað,Þá fóruro við að labba heiro. Við gengura hfagt af Því að Það var svo
gott veður. Þegar við voruro búin að drekka,Þá fcruro við öll og Sirrí niður
.iPHeiht og kalt"rog Þar fenguro við rojólk rog vínibrauð. Síðan fóruro vlð
Þpðan cg niður á bryggju,og Þar 3áum við Dettifoss.Ura kvöldið fóruro við
heiro raeð Steindórsbílnum.
TIARGRÉT SIGURVEIG SIGURÐARDÓTTIR,-
Þ R I R V I N I R.
- " ■ (»ii n ii»» n it n n n n n n it n n n
Einu sinni voru Þrír drengir, Þeir hétu Gunnar, Jón og Helgi og léku
Ser alltaí' saroan,og voru góðir vinir. Þeir áttu heiroa á br?,sero heitir Hlíð.
Bsrinn stóð undir fjallshlíð,og fyrir neðan bninn var stórt vatn.I vatni
Þessu mikixl silungur og var hann veiddur í net.Gunnar ,Jón og Helgi áttu
.að vitja uro netin á hverjuro degi. Einu sinni fóru Þeir að vitja um netin
sneroroa m orguns. Það var dálítil storrour,Þegar Þeir fcru. Þegar
Þeir voru h?'lfbúnir að draga,Þá hvessti hann svo,að Það gerði skafrok.
Gunnar og Helgi voru aö draga netin,en Jón sat undir áruro. Þeir voru koron-
ir í vandrnði með netin og uröu að hntta að ^raga og r?tluðu í land,en Þá
.brotnaði önnur árin hjá Jóni og uro leið roissti hann hina árina. Þá Þaut
Gunnar út að öðrum borðstokknuro til ^ess að ná í érina,en Þá hvolfdi bátn-
'■fíroiGunnar og föelgi gátu náð í bátinn ^og koroist á kjöl,en Jón kunni að
synda,svo honuro datt í hug að synda út í hclma,sero var í vatninu. Hann
sá Það að hann varð að reyna að hjélpa drengjunuro.. Hann synti að’bátnum
ogvtekur á björgunarsund og syndir roeð henn að hólroanuro. Þegar hann var
koroinn alla leið,er hann orðinn Þreyttur. !ha En hann varð að reyna að
hj-ílpa. Hslga líka. Hann leggur af stað affrur og syndir út að bátnuro og
te'éúr Helga. björgunarsundtökuro og syndir af stað roeð hann. Honuro fannst 1: ■
háhn miklu Þyngri en Gunnar. Hann hélt hann myndi gefast Upp,en hleypti ,
Þa í sig kjarki og korost klaklaust alla leið. Þegar hann kora að hólroanum,
vár hann svo uppgefinn,að Gunnar varð að draga Þá í land, ^Svo sást til
Þeirra Úr landi og var koroið á bát til að saskja Þá, Jön fekk raikið lof
fyrir dugnaðinn.
E S T H E R GUDMUNDSDOTIR.
V í S U H E L M I N G U R.
?! tí M tf tf ft ff II f» ft tf tf tt tt ff ft t» tf tf tt tt tt ft tf ft »»
Villi litli í vöggu lá
og var að totta pelann sinn. V. Ö,
B 0 T N A R.
ii n n n ii n ii n ii n n n
Að honuro Þarf ekki' að gá,
er hann roesta Þragðarskinn.
Eristján Kristjánsson.
Hárið bjart og höndin sroá,
hýrlega brosir drengurinn.
-í-f-f-í-r-j-í-T-j Gugga.
Að honura ekkert araa roá-,
Þá cðar maroroa kerour inn.
^^.4J444^4T{urororai,
Vildi hann eitthvað í hann fá,
ef hún roararoa knroi inn.
4 4444444-jEinar Árnason.