Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2017, Side 8

Siglfirðingablaðið8
Þrír lýstu áhuga á að leigja búið,
en ákveðið var að semja við Ólaf
Jóhannsson lögreglumann um leigu
til fimm ára. Tók hann við búinu,
húsum, landi og flestum vélum. Auk
þess keypti hann 10 kýr, 100 hænur
og „Hólsjeppann“, F-27. Hann bjó
hins vegar fyrst og fremst með sauðfé
næstu árin. Aðrir gripir voru seldir í
Skagafjörð eða þeim slátrað.
Íþróttahreyfingin tekur við
Þegar líða tók á leigutímann komu
fram hugmyndir um að bærinn
afhenti íþróttahreyfingunni á
Siglufirði afnot af húsum og
annarri aðstöðu á staðnum fyrir
sína starfsemi. Var það tengt 50 ára
afmæli kaupstaðarins. Segir í skýrslu
bæjarstjóra, Stefáns Friðbjarnarsonar,
á bæjarstjórnarfundi 1968 frá því að
forystufólk íþróttahreyfingarinnar
hafi komið á hans fund og reifað
hugmyndir um að „afhenda ÍBS til
eignar íbúðarhúsnæði og hlöðu (og
e.t.v. fleiri eignir) á jörðinni Hóll,
ásamt afmörkuðu landsvæði, með
það fyrir augum að ÍBS kæmi þar
upp íþróttamiðstöð“. Voru ýmsir
möguleikar á nýtingu eignanna
ræddir (m.a. að hlaðan yrði gerð að
unglingaskemmtistað). Bæjarstjóri
sagði að „þar sem þörf á búrekstri á
Hóli í náinni framtíð væri hverfandi,
væri vel athugandi, að eignir og
aðstaða á þessum stað þjónuðu á
ný jákvæðum og uppbyggjandi
tilgangi fyrir bæjarfélagið...“ Varð
þetta að ráði, eftir að samkomulag
náðist við leigjanda um að afsala sér
íbúðarhúsnæði og geymsluhúsi ásamt
hluta athafnasvæðis á jörðinni. Eftir að
þarfir og landsvæði höfðu verið nánar
skilgreind, og öðrum hlutum búsins
ráðstafað annað (tjaldstæði t.d. komið
upp í Leyningi) fór afhending eigna til
ÍBS fram árið 1971.
Hefði mjólkurhreinsistöð skipt
máli?
Þó að ekki hafi allar hugmyndir sem
kynntar voru vegna komu íþróttanna
í Hól gengið eftir (fjósið og hlaðan
voru fljótlega rifin) þá varð hin nýja
aðstaða lyftistöng fyrir iðkun margra
íþróttagreina í firðinum. Má þar nefna
golfíþróttina, sem festi með þessu rætur
á staðnum. (Nú er verið að byggja
nýjan golfvöll á gömlu nýtingarlandi
Hóls.) En uppbygging aðstöðunnar
tók tíma og hefur fækkun fólks í
yngri aldurshópunum örugglega gert
íþróttahreyfingunni erfiðara fyrir um
þróun og rekstur en gert var ráð fyrir.
Velta má fyrir sér hvort þróun
Hólsbúsins hefði getað orðið með
öðrum hætti en hún varð, miðað
við aðstæður. Athyglisvert er að
Fljótamenn og Slétthlíðingar leituðu
strax árið 1947 eftir samstarfi
við Siglfirðinga um byggingu
„mjólkurhreinsistöðvar“ sem seldi
mjólkina og meðhöndlaði samkvæmt
nýjustu tækni. Var búið að gera
uppkast að samkomulagi, og áhuginn
hélst, en á einhverju strandaði.
Líklega hefði slík mjólkurstöð
Siglfirðinga og Austur-Skagfirðinga
gert mjólkurframleiðslu á þessu svæði
lífvænlegri lengur en raun varð á, en
hætt er við að slík starfsemi hefði samt
sem áður orðið fórnarlamb í þeim
sameiningar- og hagræðingaraðgerðum
sem efnt var til í mjólkuriðnaði
landsmanna fyrir lok aldarinnar.
Rekstur Hólsbúsins var samfélags-
verkefni síns tíma, sem stuðlaði að
fæðuöryggi og bættri heilsu íbúa
Siglufjarðar. Því verkefni lauk, en
húsakostur, innviðir og ræktun lands,
sem Hólsbúið gekkst fyrir, hafa nýst til
annarra nytsamlegra verkefna á síðari
tíma.
Elín Gestsdóttir og Jóhanna Eiríksdóttir í nýrri mjólkursamsölu 1963.