Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2021, Síða 13

Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2021, Síða 13
Siglfirðingablaðið Siglfirðingablaðið24 25 Ríkharður, Jón Jónsson, Þórður (Donni) og Dagbjartur og svo bættu þeir þetta upp með Vestmanneyingum og mynduðu lið og kepptu við K.S. En ykkur að segja þá unnu þeir okkur nú oftast. Einu sinni sem oftar vorum við að spila við þá og nýbúið að bera fínan salla á völlinn. Þá bjuggu Palli og Gyða í Brandarhúsinu sem kallað var rétt við völlinn. Við fáum dæmda vítaspyrnu sem ég tek. Ég hleyp að boltanum en stíg ekki nógu langt fram og renn að auki í helvítis sallanum, nema hvað, boltinn fer yfir markið og inn um eldhúsgluggann hjá Gyðu sem var að sjóða ýsu og beint oní pottinn hjá henni og steinleið yfir hana. ­ altso Gyðu! Það ætlaði allt að verða vitlaust á vellinum og leikurinn tafðist um klukkutíma meðan verið var að stumra yfir henni. Rikki minnist alltaf á þetta þegar við hittumst og segir: “Manstu þegar þú gerðir markið gegnum gluggann.” Kjöt í sigurlaun Einhverju sinni vorum við staddir á Akureyri á Norður­ landsmóti í fótbolta.Við höfðum fjármagnað ferðina með því að halda ball á Sigló. Kjartan (Dídí) Friðbjarnar bróðir Stefáns, Kolbeins og Níelsar var aðal maðurinn á bakvið dansleikjahaldið. Þá var auðvelt að afla peninga með balli þó að kostaði ekki mikið inn. Fólksfjöldinn þrefaldaðist í bænum á sumrin í síldinni. Við sátum á tröppunum hjá Dídí í húsinu fyrir neðan gömlu kirkjuna rétt fyrir ofan Æskulýðsheimili og töldum peningana. Á mótinu unnum við Þór, töpuðum fyrir K.A. og áttum eftir leikinn við Völsung frá Húsavík. Þarna var staddur Jónas Jónsson, íþróttakennari, helvíti góður karl. Hann sagði okkur, að ef við ynnum leikinn við Völsung þá fengjum við þetta fína kjöt í matinn. Þetta hleypti heldur betur kappi í okkur, við vorum bara með skrínukost með okkur. Við unnum Völsung 3­1 eða 4­1 og erum þar með boðnir á KEA í kjötið góða. Salurinn er fullur af fólki og við strákarnir bíðum með vatnið í munninum. Þegar kjötið kemur, er það svona ólseigt, maður, alveg óétandi. Ég stend upp og kalla yfir salinn: “Við erum búnir með mæðuveikirolluna, nú getið þið komið með girðinguna!” Það varð allt kolvitlaust þarna inni og mikið uppistand sem mér þótti leiðinlegt. Allir Siglfirðingar sem orðnir eru þrítugir muna eftir Jónasi Ásgeirssyni (1920­1996) sem kaupmanni. Þeir sem standa á fertugu muna hann líka sem knattspyrnumann í sérflokki. Jónas segir sjálfur að enginn siglfirskur knattspyrnumaður hafi skorað fleiri mörk fyrir KS en vildi að við létum þess getið að við værum að tala við mesta gortarann frá Siglu­ firði. Þó að Jónas hafi víða komið við á lífsleiðinni, er hann hér í viðtali við KÁESS­blaði fyrst og fremst um knattspyrnu. Hvernig var aðstaðan við fótboltaiðkanir þegar þú varst að alast upp? ­ Fyrsti völlurinn sem ég lék á var þar sem ríkisverksmiðjur­ nar eru nú fyrir neðan Æskulýðsheimilið. Næsti völlur var neðan og sunnan við Gest Fanndal. Það var sandvöllur og vita ómögulegt að spila á sandi. Þá fengum við völlinn frammi á firði við Álfhól og flugvöllinn en á honum gætti flóðs og fjöru. En það var svo einkennilegt að við unnum alltaf þegar flóð var, við höfum sennilega verið orðnir svo vanir drullunni, en gekk verr þegar þurrt var. Liðin sem komu í heimsókn kvörtuðu mikið yfir vellinum. Þá var byrjað á þessum velli sem nú er í miðbænum. Þarna var áður tún eða mýri sem afabróðir hans Óla Bald átti. Okkur fannst voðalega fínt að fá þennan völl enda ekki góðu vanir. Fyrst í stað voru svo stórir steinar á honum að þegar skotið var á markið og boltinn lenti í steini þá gjörbreytti hann um stefnu. Völlurinn samlagaðist við hreinsanir og rakstur og við urðum auðvitað miklu betri og gátum staðið frekar í andstæðingunum. Auðvitað átti að koma grasvöllur á Siglufirði fyrir löngu síðan. Fyrir 20 árum vildum við sem þá vorum í stjórn K.S. fá grasvöll á leirunum. Völlurinn á Sigló er á mjög góðum stað svona miðsvæðis og það má ekki farga honum þó að komi fínn grasvöllur, því að litlu krakkarnir nota hann. Þegar við Magga vorum fyrir norðan í fyrra sá maður krakkana eldsnemma á morgnana að leika sér í fótbolta á vellinum. Tátúða En auðvitað var aðstaðan og knattspyrnan allt öðruvísi og lélegri en nú gerist. Boltinn var með reim og skórnir með túðu fremst svo hægt væri að sparka með tánni. þá þótti voðalega fínt að sparka sem lengst. Ég man að Alli King Kong var líka að leika sér að því að sparka markanna á milli og þá hrópuðu allir húrra. En þetta var ekki knattspyrna. Við fengum í liðið til okkar menn eins og Bödda Bjarna, bróður Kjartans. Hann fór snemma að heiman og æfði með Reykjavíkurliðinu og var í landsliðinu held ég. Þegar hann kom heim tók hann okkur í gegn og kenndi. Við vorum jafnvel betri en Akureyringar. Þeir voru sundraðir með tvö lið og mikið hatur milli KA og ÞÓRS. KA­ menn töldu Þór svona lásí félag og staðreyndin var sú að Þór hafði mikið verri áhorfendur úr þorpinu, hálfgerða þorpara! Ég man eftir að Jóhann Möller fékk alltaf voðalegar pillur, kallaður slorkarl eða eitthvað svoleiðis vegna síldarinnar á Sigló. En þeir gleymdu því að þarna rétt hjá var síldar­ verksmiðja á Hjalteyri. Bölvaðir snobbarar. Við fórum víða í keppnisferðalög á þessum árum. Til að mynda til Sauðárkróks, en það var nú eins og að spila við Fljótamenn í þá daga, en það er nú breytt. Við unnum Krókinn alltaf með 10 mörkum, ekkert til að tala um. Og Stefán þingmaður, það er einhver alversti gaur sem ég hef leikið á móti. Hann var snarvitlaus, kolbrjálaður. Og eins Ólafsfirðingar, þeir voru bandbrjálaðir. Ég spilaði alltaf í framlínunni og skoraði mikið af mörkum. Þá sóttu þeir á mann Ólafsfirðingar og þegar maður reyndi að bera hönd fyrir höfuð sér þá réðust þeir bara á mann og dómarinn réði ekki við neitt og línuverðirnir heimamenn, sem auðvitað þýddi ekki neitt það verða að vera hlutlausir línuverðir. Annars var ég langt á undan minni samtíð með trikkin, sem við erum að sjá atvinnumennina leika þegar þeir láta sig detta með tilþrifum inni í teignum. Ég var stórkostlegur leikari og fékk mörg vítin út á það. Það var einn dómaradjöfull frá Akureyri sem sá mig út það var sama hvað ég engdist hann rak mig alltaf á lappir og lét leikinn halda áfram. Markið í glugganum Í síldinni á Siglufirði voru verkamenn hvaðanæva að af landinu. Þar á meðal Akurnesingarnir úr gullaldarliðinu, Manns bestu ár og félagar -viðtal við Jónas Ásgeirs í tilefni af 55 ára afmæli K.S. 1987 Magga og Jónas nýgift í júní 1945. Fremri röð t.v. Eldjárn Magnússon, Jónas Ásgeirsson, Alfreð Jónsson, Hafliði Guðmundsson, Kristinn Möller. Aftar röð t.v. Sigurjón Sveinsson, Páll Magnússon, Jón Þorsteinsson, Jóhann G. Möller, Kjartan Friðbjarnarson, Sveinbjörn Tómasson, Helgi Sveinsson

x

Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni
https://timarit.is/publication/627

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.