Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2021, Blaðsíða 15

Siglfirðingablaðið Siglfirðingablaðið28 29
Aðalgatan í ágúst 1948
Ragnar Páll Einarsson listmálari Ragnar Páll Einarsson listmálari
Klukkan er 12 og fólkið er á heimleið í hádegismatinn.
Í jaðri myndarinnar til vinstri sést í SkipaverzlunVíkings,
þar sem Páll afi minn var verslunarstjóri, en við enda
götunnar er hvítt hús með kvisti, æskuheimili mitt hjá
Elínu ömmu og Páli afa.
Á þessu sæla sumri var ég 10 ára, eina barnið á heimilinu
og leiksvæðið var fjallið fyrir ofan bæinn ásamt Eyrinni,
bryggjunum og öllu öðru í skjóli fjallahringsins.
Siglufjarðarkirkja var fullbyggð og vígð árið 1932 og
ytra útlit hennar var eins og á myndinni hér til hliðar,
ómáluð og með asbestflísum á turnspírunni, kirkjuskipinu
og kórnum. Eftir c.a. 20 ár fór að bera á því að flísarnar
losnuðu af turnspírunni og jafnvel þökunum í vondum
veðrum. Þá var ráðist í að fjarlægja flísarnar og setja bárujárn
í staðinn og verkið unnið í
áföngum næstu ár, einnig
var kirkjan máluð. Um
1958 voru klukkuskífur
settar á 3 vegu á turninn
ásamt klukkuspili, sem
komið var fyrir framan á
turnspírunni.
Klukkuspilið slær hefð­
bundin tímamerki og
klukkan 6 síðdegis spilar
það lokastefið úr laginu
“Kirkjuhvoll” eftir séra Bjarna Þorsteinsson tónskáld.
Upphaflega voru settar upp tvær stórar og þungar
kirkjuklukkur í klukkuportið í turninum, sem notaðar
hafa verið til hátíðahringinga. Þessar klukkur voru lengi
stærstu og hljómfegurstu kirkju klukkur landsins og ef
ég man rétt þá voru þær gjöf frá Sparisjóði Siglufjarðar,
sennilega steyptar úr koparblöndu í Þýskalandi og vega
svipað og meðal smábíll hvor.
Í þá daga var það mikil upplifun fyrir okkur strákana
á Brekkunni að fara upp í kirkjuturninn þegar tveir
hringjarar voru að hringja inn hátíðar. Við stóðum stjarfir
þegar hringjararnir lögðust á kaðlana af fullum þunga og
héldum fyrir eyrun þegar kólfarnir slógust í klukkurnar,
en kirkjuturninn nötraði af átökum á meðan hljómarnir
bárust út yfir Siglufjörð.