Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - Oct 2019, Page 24

Siglfirðingablaðið24
mönnunum var að þeir húsverðir
og forsvarsmenn félaga sem höfðu
samband eftir að platan kom út,
spurðu ekki lengur hvað hljóm­
sveitin kostaði heldur hvort hún
væri laus einhverja tiltekna helgi.
Það hafði aldrei verið meira og
við vorum spilandi nánast hverja
einustu helgi næstu tvö árin eða
svo.
Í mars 1983 flutti Birgir úr bæn­
um og því þurfti að bregðast við
þar sem við vorum þá aðeins
tveir eftir. Þeir bræður Þórhallur
og Dúi Benediktssynir gengu
þá til liðs við okkur Sturlaug og
æfingar hófust. Ekki höfðu þær
staðið lengi þegar Sturlaugur
sagðist verða að segja okkur þau
tíðindi að hann væri að flytja úr
bænum alveg á næstunni, þetta
hefði komið mjög skyndilega upp
og frekari æfingar með honum
hefðu því engan tilgang. Best
væri að þetta lægi fyrir strax svo
við gætum brugðist við. Þórhall­
ur og Dúi horfðu niður í gólfið
og þögðu báðir þunnu hljóði.
Ég var svo hissa að ég var alveg
kjaftstopp því ég hafði talið að
Sturlaugur væri sá sem einna síst
væri líklegur til að flytja úr bæn­
um af öllum mönnum. Ég hafði
samband við Magnús Guðbrands
og tjáði honum hvernig málum
væri nú háttað. Hann sagðist
þá myndu hlaupa í skarðið þar
til annar bassaleikari fyndist, en
sagðist ekki vera trúaður á þessa
sögu. Ég hafði strax samband við
nýju meðlimina og tjáði þeim að
ég væri búinn að fá mann í stað
þess sem væri að hætta, en mér
til mikillar furðu tóku þeir mjög
dræmt í það og sáu öll tormerki
á því að þetta væri nein lausn
mála. Það kom líka á daginn því
að næsta kvöld átti ég leið að
Fúsa Bald bragganum þar sem
við höfðum æft, en þá var búið
að skipta um skrá og mátti einnig
heyra að greinilega var búið að
endurlífga hljómsveitina með
sömu mönnum að mér undan­
skildum.
Stubbi & Stuðkarlarnir og
spænska lagið.
Hljómsveitin Stubbi og Stuðkarl­
arnir varð til snemma árs 1983.
Þar voru saman komnir Viddi Bö
á bassa, Ingi Lár á gítar, ég spilaði
á orgel og stjórnaði trommuheil­
anum, en svo var þar líka söngv­
arinn “Stubbi” eða Kristbjörn
Bjarnason. Við æfðum í kjallar­
anum á Aðalgötu 28 í herberginu
undir videóleigunni sem var alveg
ágætt nema það að hlerinn fyrir
ofan tröppurnar var annað hvort
svo lítill, eða hljóðfærin svo fyr­
irferðarmikil að það tók tímann
sinn og reyndist hið mesta basl
að komast með þau út og inn,
eða réttara sagt upp og niður. Við
vorum búnir að æfa upp nokkur
lög þegar ég fékk nánast vitrun.
“Við verðum að taka Half as nice
með hljómsveitinni Amen corner,
veit annars nokkur um textann?”
Ég sagði þetta stundarhátt á einni
æfingunni og reyndar nokkrum
sinnum. Ég held það hafi jafnvel
hljómað svolítið svipað og þegar
Danny Crane nefndi nafnið sitt
í sífellu í Boston Legal þáttunum
hér um árið. Viddi vissi alveg
hvaða lag þetta var en yngri strák­
arnir komu af fjöllum. Þetta lá
síðan eins og mara á mér og ég
hugsaði vart um annað en hvernig
væri hægt að finna fjárans text­
ann. Kvöldið fyrir næstu æfingu
fékk ég að mér fannst frábæra
hugmynd sem ég taldi að bjargaði
málunum.
“Gjörið svo vel, hér kemur text­
inn.” Ingi Lár renndi lauslega yfir
blaðið og leit svo á mig.
“Hvaða andskotans bull er þetta?
Gvandó sjerra vaðe lúla eitthvað.”
“Er þetta spænskt lag?” Kristbjörn
heyrði ekkert óeðlilegt við textann
nema hann virtist vera á spænsku.
Ég útskýrði fyrir strákunum að af
því að þetta væri svo flott lag þá
yrðum við að taka það, en vegna
þess að við fyndum ekki textann
þá hefði ég brugðið á það ráð
að setja nokkur orð á blað sem
hljómuðu eins og spænska, en
lagið væri jú upphaflega spænskt.
Þeim fannst þetta ágæt lausn
nema að Ingi hafði einhverjar
efasemdir.
“Ef það kemur nú Spánverji á ball
hjá okkur, myndi hann ekki kjafta
frá og allir gerðu síðan grín að
okkur?”
“Spánverja myndi aldrei gruna
að þetta ætti að vera spænska og
svo er þetta algjört grín hvort
sem er.” Ég taldi þetta góð og gild
rök og það komu ekki fram fleiri
athugasemdir. Lagið var svo æft
og spilað á næsta balli. Ekki bara
einu sinni, heldur aftur og aftur
því það var alltaf verið að biðja
um spænska lagið.
Auðvitað var svo brunað inn á
Akureyri og tekin upp tvö lög í
Stúdíó Bimbó og smáskífa með
þeim var gefin út úti í Gríms­
ey. Oddviti Grímseyinga Alfreð
Jónsson og fyrrum skíðakappi frá
Siglufirði veitti fyrsta eintakinu
formlega viðtöku þegar bandið
spilaði þar á balli í vikunni sem
platan kom út. Þar var sungið
um póstinn Jón sem var ferðbú­
inn snemma morguns og Stubbi
söng um að hann væri táningur,
enda var hann þá ekki nema 17
ára gamall. Platan seldist nánast
upp bara á Siglufirði, en sáralítið
annars staðar þrátt fyrir liðsinni
öflugrar dreifimaskínu sem var
Skífan. Við vorum hæstánægðir
með útkomuna þó að hún geti