Feykir - 07.04.2021, Blaðsíða 8

Heilir og sælir lesendur góðir.
Finn nú í drasli mínu eftirfarandi vísu, sem
mig minnir að sé eftir okkar góða vin og
félaga hér áður fyrr, Hjört Gíslason.
Það er betra breyskur þræll
batnandi að vera,
en kyrrstöðunnar kóngur sæll,
sem kórónu má bera.
Kannski hefur sá er orti næstu vísu verið
að koma á fætur eftir góða nótt, veit því
miður ekki um höfund.
Brostu degi beint á mót
búðu vel í haginn.
Vísur góðar vekja snót
verma allan daginn.
Önnur vísa kemur hér, sem ég veit því
miður ekki höfund að.
Sendi bara kröftugt knús
kátum mun það líðast
þú færð kveðju þitt í hús
og þakkir fyrir síðast.
Lengi verður mér tamt að rifja upp í
huganum vísu eftir minn góða vin, Kára
frá Valadal. Einhverju sinni á kosningaári
mun Kári hafa ort eftirfarandi vísur sem
þá drógu dám af úrslitum í Skagafirði
og þá sérstaklega á Sauðárkróki. Hulda
Sigurbjörnsdóttir, ættuð frá Grófargili, var
lengi búsett á Króknum og barðist hart
fyrir Alþýðubandalagið í kosningum. Vikið
er að henni í þessari vísu Kára.
Kommar sinna klækja guldu
kusu mikið rétt.
Ekkert lengur er á Huldu
af er fargi létt.
Þegar Kári veltir fyrir sér niðurstöðu
kosninganna verður þessi til:
Kjöftugan ég komma sá
krata óviss sigur.
Íhaldið sem örmjótt strá
af öfgum Framsókn digur.
Einhverju sinni að loknum kosningum, og
vinstri stjórn hafði verið mynduð, orti Kári:
Aldrei neina færði fórn
féll á lokaprófi.
Verkalýðsins vesöl stjórn
verri en Gylfi og Jói.
Trúlega er þarna átt við Gylfa Þ. Gíslason
og Jóhann Hafstein, sem þá var í forystu
Sjálfstæðisflokksins.
Áfram telur Kári að hægt sé að yrkja
um pólitíkina og þegar vinstri stjórn Ólafs
Jóhannessonar klofnaði verða þessar til:
Allt er klofið Ólafs lið
Eysteinn burtu vikinn.
Gengið sígur gapa við
gömlu vinstri svikin.
Einari er lífið leitt,
liggur Mangi dauður.
Óli Jó er ekki neitt
ansi er Lúlli rauður.
Vísnaþáttur 781
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
Trúlega er þarna nefndur Einar Olgeirsson,
sem þá mun hafa verið ráðherra fyrir
Alþýðubandalagið, Lúðvík var einnig þar á
fleti og Magnús Kjartansson, sem þá mun
hafa verið látinn.
Einhverju sinni er kosningahríð hafði
gengið yfir og Kára var mjög til meins
gengi Framsóknarflokksins, varð þessi til:
Framsókn heldur fóðursmá
feyskið gamla brýnið.
Leiðist mér að líta á
Löngumýrar trýnið.
Þegar séra Gunnar Gíslason bauð sig fram
í Glaumbæjarprestakalli, þegar kosið var
um sóknarprest þar, var mótframbjóðandi
hans prestur að nafni Guðmundur sem þá
var prestur á Barði í Fljótum og hefur sá
trúlega, eftir næstu vísu að dæma, verið
framsóknarmaður.
Framsókn skanka flesta hristi
en fljótt á hausinn skall.
Gunnar hreppti, en Gvendur missti
Glaumbæjarprestakall.
Þorkell Jónsson frá Miðsitju starfaði í
kosningum fyrir framsókn og ók meðal
annars fólki á kjörstað. Fór hans starf illa
fyrir brjóstið á Kára sem fékk þar yrkisefni.
Frægan hefur Framsókn valið
foringja í ofsóknum.
Kela sem að keyrði skjalið
kosninga með loforðum.
Ekki tengist næsta vísa kosningum en
mun ort er réttarhöld í svonefndum
Baugsmálum voru nýhafin. Höfundur,
okkar góði vinur og félagi hér áður fyrr,
Hreiðar Karlsson.
Það er ekki sama hver er hver
og hversu merkilegur hann telst vera.
Stóri Jón má lána sjálfum sér
sem við hinir megum ekki gera.
Er þessi þáttur er í smíðum er sannkallað
vorveður hér á Norðurlandi og hiti nálgast
10 stig í miðjum mars. Heldur hlýtur þá að
hafa farið að vænkast hagur vina Fíu frúar
á Sandi sem hún yrkir svo um:
Það hlýtur að fara að hlýna
sögðu Hannes og drykkfelda Stína,
ölið er frosið
og ískalt er gosið
þau suðu loks bjórana sína.
Gott að enda með þessum sannleika hjá
Fjallaskáldinu:
Allt þó sýnist blítt og bjart
blysum fyrir hvarma,
innra getur manni margt
megna vakið harma.
Veriði þar með sæl að sinni.
Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
Nándin
ÁSKORANDAPENNINN | palli@feykir.is
Ég þakka Sigríði
Ólafsdóttur kærlega fyrir
áskorunina og tek undir
með henni. Samfélagið
okkar er virkilega
magnað. Ég er fullviss
um að nándin skiptir hér
miklu máli.
Hvað er nánd?
Guðbrandur Árni Ísberg
gaf út bókin Í nándinni –
Innlifun og umhyggja árið
2013. Nánd má lýsa sem
taugafræðilegu, lífeðlislegu
og tilfinningalegu ástandi,
þar sem við getum verið
við sjálf, sagt það sem
okkur raunverulega finnst
og gert það sem okkur
raunverulega langar
að gera. Eins og við öll
vitum þá er það ekki alltaf
sjálfsagt, einfalt mál. Hvað
þarf til þess? Hvað getur
staðið í vegi?
Þegar upp er staðið eigum
við margt sameiginlegt
við hjarðdýrin okkar. Við
höfum líka þörf fyrir að
tilheyra og fylgja hópnum
okkar því þar er öryggi
okkar. Okkur er ekki
eðlislægt að líða vel þegar
við erum ein, aftengd
öðrum. Hópeðlið hefur
sannarlega sína kosti, en
einnig galla og býður upp
á flækjustig. Til dæmis
getur hópdýr auðveldlega
orðið að bráð félagslegra
ógna og félagslegs ótta.
Guðbrandur gaf út aðra
bók, „Skömmin – Úr
vanmætti í sjálfsöryggi“
árið 2019 en þar rekur
hann tilgang og eðli
skammarkerfisins –
félagslega varnarkerfisins
– okkar. Ég mæli eindregið
með bókum hans,
fyrir þann sem langar
að kynnast hvað það
raunverulega er að vera
manneskja.
Þegar hópdýrið upplifir
félagslegt óöryggi og
félagslegan ótta eru ýmis
varnarviðbrögð í boði,
sem oft snúast um að flýja
hið óþægilega. Þetta er
skiljanlegt en vandasamt,
því við ákveðnar aðstæður
viljum við jú í raun gera
það sem er erfiðast að
gera. Stundum viljum
við gera það sem vekur
upp mestu óþægindin
hjá okkur af því að við
vitum að það er það
réttasta að gera. Ef mig
langar að hjálpa vini
með áfengisvanda, þá
er ekki hjálplegt að rétta
viðkomandi flöskuna þegar
hann biður um hana. Það
er um að gera að skilja
orsakir og skýringar þess
að einhver hegði sér á
óheilbrigðan og skaðlegan
hátt, en ekki réttlæta eða
afsaka.
Nándin og tengslin sem
við búum við í þessu
frábæra samfélagi okkar
getur auðveldlega ýtt
undir það að við forðumst.
Hins vegar, ef við getum
staldrað við, ef við skiljum
okkar eigin eðlislægu
flóttaviðbrögð, ef við
þorum að ganga inn í
óttann, ef við getum beitt
yfirvegaðri hreinskilni
og ákveðni út frá
samkennd, þá þurfum við
í langflestum tilfellum ekki
að hafa áhyggjur af því að
eyðileggja eða missa náin
tengsl. Ekki ef tengslin
voru náin til að byrja með.
Skömmin og félagslegi
óttinn sér um að forðast og
fela hluti, en nándin getur
leyft okkur að nálgast og
mætast. Þar sem er rými
fyrir að vera eins og við
erum, eins ófullkomin og
við getum öll verið, þar
er gott samfélag. Þar sem
einhver getur mætt okkur
akkúrat þar sem við erum
og haft orð á hlutunum eins
og þeir eru, þar er virkilega
gott samfélag.
- Ég ætla að henda
pennanum norður í dal og
skora hér með á Hartmann
Braga Stefánsson á
Sólbakka að skrifa pistil.
Sofia. MYND: EINAR RAGNAR HARALDSSON
Sofia B. Krantz sálfræðingur og bóndi í Víðidalstungu 2
8 14/2021