Feykir - 09.06.2021, Blaðsíða 3

Úrslitin mikil vonbrigði hjá oddvitum
Skagabyggðar og Húnavatnshrepps
AÐSENT | Vilhjálmur Egilsson skrifar
Leiðinlegasti þátturinn í stjórn-
málastarfi að mínu mati er keppni
milli samherja og vina um sæti á
framboðslista og þá sérstaklega
prófkjör. Jafn nauðsynleg og
sjálfsögð og þau geta verið draga
þau oft fram neikvæðustu hliðar
stjórnmálanna.
Nú eru Sjálfstæðismenn í
kjördæminu í prófkjörsbaráttu þar
sem Haraldur Benediktsson og
Þórdís Kolbrún Gylfadóttir takast á
um fyrsta sæti framboðslistans fyrir
Alþingiskosningarnar í september.
Við verðum að vona að baráttan á
milli þessara góðu þingmanna og
stuðningsmanna þeirra verði
málefnaleg og drengileg allt til enda.
Þórdís Kolbrún sækist eftir því að
velta Haraldi úr 1. sæti listans. Hún
hefur fullan rétt til þess og gerir það á
sínum forsendum en enginn á neitt
sæti frátekið í prófkjöri. Hún er
varaformaður Sjálfstæðisflokksins og
hefur staðið sig vel sem ráðherra.
Hún hefur sýnt mikið æðruleysi og
yfirvegun sem ráðherra ferðamála á
erfiðum tímum og vaxið í starfi. Hún
er framsýn og áræðin og hefur margt
til að bera sem prýðir góðan
stjórnmálamann.
Haraldur hefur líka staðið sig
sérlega vel sem foringi Sjálfstæðis-
manna í kjördæminu. Hann hefur
verið vakinn og sofinn yfir
hagsmunamálum þéttbýlissvæða
jafnt og hinna dreifðu byggða og leitt
áfram mál s.s. lagningu ljósleiðara og
vegamál og staðið þétt með
hagsmunum íbúa kjördæmisins
varðandi opinbera þjónustu.
Haraldur hefur sýnt í forustuhlutverki
sínu í fjárlaganefnd Alþingis að hann
kann mjög vel til verka og nær að
vinna vel með samstarfsmönnum í
meirihluta og þeim sem skipa
minnihluta enda nálgast hann mál af
sanngirni og á málefnalegan hátt.
Ég kynntist Haraldi sérstaklega
vel þegar hann var í lykilhlutverki við
að verja Háskólann á Bifröst og hina
háskólana í kjördæminu, LBHÍ og
Hólaskóla. Að þessum skólum var
hart sótt og fjárveitingar til Háskólans
á Bifröst lækkaðar verulega og svo
virtist sem vilji yfirvalda stæði til að
loka skólanum. Haraldur var sá sem
ég, þá rektor skólans, gat alltaf leitað
til og alltaf fengið fullan stuðning við
að koma fjárveitingum til skólans í
eðlilegt horf. Háskólinn á Bifröst var
kominn á góðan stað með metfjölda
nemenda og á fjárhagslega góðum
grunni þegar ég lét af starfi rektors á
síðasta ári.
Ég tel að Haraldur sé almennt í
kjördæminu í góðu áliti sem alvöru
stjórnmálamaður og mikilvirkur
þingmaður. Allir sem ég hef talað við
hvar í flokki sem þeir standa bera
honum vel söguna og hann á virðingu
þeirra. Ég man ekki eftir því að hafa
heyrt Harald sjálfan hallmæla
nokkrum manni og hann getur
unnið með öllum.
Í prófkjörinu þurfa Sjálfstæðismenn
að svara þeirri spurningu hvort þeir
telja ástæðu til að afturkalla það
traust sem Haraldur hefur haft til að
leiða framboðslista flokksins. Ekkert
af verkum Haraldar finnst mér gefa
tilefni til þess. Þvert á móti er mikil
ástæða til þess að endurnýja þetta
traust sem honum hefur verið sýnt.
Ég álít að það sé enginn ósigur
fyrir Þórdísi Kolbrúnu þótt hún nái
ekki kjöri í fyrsta sætið og verði áfram
í öðru sæti. Traust til hennar yrði
endurnýjað. Staða hennar sem
ráðherra og varaformaður
Sjálfstæðisflokksins yrði óbreytt.
Þórdís Kolbrún á vonandi eftir að
vera lengi áfram í stjórnmálum og
láta til sín taka. Staða hennar minnir
mig að nokkru leyti á stöðuna í
Norðurlandskjördæmi eystra á
sjöunda áratugnum þegar Jónas
Rafnar var í efsta sæti framboðslistans
en Magnús Jónsson var í öðru sæti.
Magnús varð fjármálaráðherra 1965
þegar Gunnar Thoroddsen varð
sendiherra í Kaupmannahöfn en í
kosningunum 1967 skipaði Magnús
áfram annað sæti framboðslistans
(og varð svo varaformaður
Sjálfstæðisflokksins á árinu 1973).
Engum datt í hug að það væri verið
að setja Magnús niður þótt Jónas
Rafnar skipaði áfram fyrsta sæti
framboðslistans.
Ég hvet Sjálfstæðismenn til að
taka þátt í prófkjörinu og að ganga
þannig fram í baráttunni að
framboðslistinn verði samhentur og
einbeittur í að afla flokknum
stuðnings í kosningunum í
september.
Haraldur Benediktsson –
endurnýjað traust
AÐSENT | Teitur Björn Einarsson skrifar
Um 1.800 börn og ung-
menni víða um landið
sækja grunnskóla í sínu
sveitarfélagi með skóla-
akstri, hvern skóladag, allt
skólaárið. Vegalengdirnar
eru mismunandi og
vegirnir misgóðir. Á
sumum leiðum er fyrir
fjölda barna um tugi
kílómetra að fara hvora
leið og víða skrölt á hol-
óttum malarvegum yfir
rysjótta vetrarmánuði.
Ég er þeirrar skoðunar að
þegar vegaframkvæmdum
um landið er forgangsraðað
í samgönguáætlun eigi að
líta sérstaklega til ástands
vega þar sem er skólaakstur.
Þegar ég tók sæti sem
varaþingmaður á Alþingi
haustið 2018 spurði ég
samgönguráðherra nánar
út í skólaakstur innan hvers
sveitarfélags með tilliti til
fjölda nemenda, heildar-
kílómetrafjölda, lengd
malarvega og fjölda
einbreiðra brúa á hverri
skólaakstursleið.
Langur akstur
á vondum vegum
Á meðfylgjandi mynd, hér
fyrir neðan, má sjá yfirlit
sem unnið er upp úr svari
ráðherra fyrir skólaárið
2018-2019, skipt eftir
kjördæmum. Norðvestur-
og norðausturkjördæmi
skera sig nokkuð frá öðrum
kjördæmum. Fjöldi barna í
skólaakstri er þó nokkur,
vegalengdirnar miklar og
hlutfall malarvega hátt.
Hæsta hlutfall malarvega er
í NA en í NV eru flestar
einbreiðar brýr og
vegalengdirnar mestar að
meðaltali á hvern nemenda.
Ef litið er sérstaklega til
skólaakstursleiða innan
sveitarfélaga í Norðvestur-
kjördæmi sést að víða er
verk að vinna. Má þar
sérstaklega nefna tengivegi
í Borgarfirði, Dölum og
Húnavatnssýslum.
Tölurnar eru vissulega
þriggja ára gamlar og
sitthvað hefur áunnist í
vegamálum á þeim tíma en
það breytir ekki mikið
heildarmynd skólaaksturs á
landsbyggðinni og stöð-
unni í dag á milli kjördæma
eða sveitarfélaga. Fjöldi
barna er daglega í löngum
skólaakstri á vondum, og
sumstaðar hættulegum,
malarvegum.
Áherslur í samgöngu-
áætlun 2020-2035
Gildandi samgönguáætlun
var samþykkt á Alþingi í
júní í fyrra. Þar kennir
ýmissa grasa enda þörfin
fyrir bættar samgöngur um
allt land mikil. Peningar
ríkissjóðs eru þó tak-
markaðir og því þarf að
forgangsraða vegafram-
kvæmdum eins vel og hægt
er á grundvelli málefnalegra
markmiða og eftir þeim
áherslum sem stjórnvöld
setja sér. Þannig er stefnt að
greiðum, öruggum og
hagkvæmum samgöngum
sem þjóni íbúum og
atvinnulífi um land allt.
Það vekur athygli mína
að hvergi í samgönguáætlun
er vikið sérstaklega að
skólaakstri barna nema það
sem fellur almennt undir
markmiðið að stytta
ferðatíma innan skóla-
sóknarsvæða. Þess er þó
getið á einum stað undir
markmiðinu um öruggar
samgöngur að hefja eigi
vinnu „við að greina stöðu
barna og ungmenna í
samgöngum með það að
markmiði að stefnumótun í
samgöngumálum taki mið
af þörfum þeirra“. Ég veit
ekki hvort sú vinna er hafin
eða hvernig henni miðar
áfram en skólaakstur fjölda
barna um land allt hlýtur
augljóslega að vega þar
þungt.
Klárt forgangsmál
Fái ég til þess umboð mun
ég leggja áherslu á það á
næsta kjörtímabili að
skólaakstur barna verði að
sérstöku forgangsmáli í
nýrri samgönguáætlun
með það skýra markmið að
auka öryggi skólaaksturs
með því að fækka hratt
kílómetrum á malarvegum
og yfir einbreiðar brýr.
Það er einfaldlega ekki
hægt að leggja það á börn
að þurfa jafnvel alla sína
grunnskólagöngu að
hristast tímunum saman
dag hvern á holóttum og
aurugum malarvegi til að
komast í skólann.
Teitur Björn Einarsson,
Höfundur er búsettur í
Skagafirði og sækist eftir 2.
sæti í prófkjöri Sjálfstæðis-
flokksins í Norðvestur-
kjördæmi
Skólabílinn úr malardrullunni
23/2021 3