Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2016, Síða 50

50 – Sjómannablaðið Víkingur
Þegar þau giftu sig, hann áttræður og hún
tvítug, var um fátt meira rætt í bænum. Ári
seinna mættu þau svo á spítalann því fyrsta
barnið þeirra vildi í heiminn.
Ljósan sem tók á móti barninu óskaði
gamla manninum til hamingju og sagði :
„Mér þykir þetta afar merkilegt. Hvernig
ferðu að þessu orðinn þetta fullorðinn?“
Sá gamli glotti og sagði: „Maður verður
að halda gamla mótornum gangandi.“
Árið eftir mættu þau aftur á spítalann
því nú var barn númer tvö að koma í heim-
inn. Sama ljósan tók á móti og auðvitað
óskaði hún þeim gamla til hamingju og
sagði: „Þú ert ótrúlegur - Hvernig ferðu að
þessu?“
Sá gamli glotti og sagði: „Maður verður
að halda gamla mótornum gangandi.“
Það brást ekki að þau birtust ári seinna
því nú var þriðja barnið að koma í heim-
inn. Enn tók sama ljósan móti og auðvitað
óskaði hún gamla manninum til hamingju,
brosti og sagði: „Ja - þú ert ekkert venju-
legur!!! - Hvernig ferðu að þessu?“
Sá gamli svaraði: „Eins og ég hef sagt
þér áður, verður maður að halda gamla
mótornum gangandi.“
Ljósan var ennþá brosandi, þegar hún
klappaði honum á bakið og sagði: „Líklega

er komið að olíuskiptum hjá þér karlinn
minn - þetta var svo svart.“

Ungur lögfræðingur byrjar með eigið fyrir-
tæki.  Hann leigir skrifstofu og gerir allt
klárt en viðskiptavinirnir láta á sér standa.
Þegar svo loks ókunnur maður birtist í
dyragættinni grípur lögmaðurinn ungi sím-
ann og hefur um mikið að tala. Hann á
greinilega annríkt og veifar manninum að
bíða. Loks klárast símtalið og lögmaðurinn
ungi snýr sér að gestinum og spyr: „Hvað
get ég nú gert fyrir þig?“
„Jú, ég er kominn til að leggja símalínu
inn í húsið“ svarar maðurinn.

Eiginmaðurinn: „Ég veðja við þig að þú
getur ómögulega sagt við mig eitthvað í
einni setningu sem gerir mig ótrúlega kátan
en á sama tíma rosalega vonsvikinn.”
Eiginkonan hugsar sig um í smá stund
og segir svo: „Þú ert með stærra typpi en
bróðir þinn.“

Maður á dánarbeði: „Jonni minn. Viltu lofa
mér því að þú sjáir til þess að ég verði
brenndur þegar ég fer?“
„Já, já,“ segir Jonni. „Ég lofa því. Hvað
viltu að ég geri við öskuna? Á ég að dreifa
henni á einhvern séstakan stað fyrir þig?“
„Nei, nei, settu hana í umslag, sendu
hana á skattinn og skrifaðu: Núna hafið þið
fengið allt!“

Kaupstaðarstúlka var í sumardvöl á sveita-
bæ. Einu sinni var hún með bónda í fjósi
og spyr stúlkuna hvort hún kunni að
mjólka. Hún lætur drýgindalega yfir því og
sest undir eina kúna og fer að fikta við
spenana.
„Nú ætlarðu ekki að byrja?“ spyr bóndi.
„Ég er að bíða eftir því að þeir harðni,“
svaraði stúlkan.

Kona nokkur var í íslensku samninga-
nefndinni sem fór til London til samninga
um Icesave. Hún fór utan ásamt manni sín-
um og leigðu þau sér íbúð í eina viku þar í
borg. Í reglum um íbúðina stóð að ef leigj-
endur vildu hengja eitthvað á veggi yrði
fyrst að fá samþykki húsvarðar. Konan fékk
samstundis óstjórnlega löngun til að setja
tvö hengiblóm í eldhúsgluggann. Hún fór
því á fund húsvarðar og spurði: „Can my
husband screw two hookers in the kitchen
window to night.“  
Hún mun hafa fengið leyfið en fékk því
miður minna að hafa puttana í samningun-
um um Icesave og því fór sem fór.
Lausn á krossgátu nr. 24