Austurglugginn


Austurglugginn - 02.12.2021, Blaðsíða 15

Austurglugginn - 02.12.2021, Blaðsíða 15
 AUSTUR · GLUGGINN Fimmtudagur 2. desember 15 „Kolfinnubækurnar snúast þó um meira en unglingalífið fyrr og nú. Það er töluverður draugagangur í þeim líka svona til að hafa smá spennu með þessu öllu enda sögur um slíkt algengar á Austurlandi lengi vel.“ Ég á þig Hennar þriðja skáldsaga er nýkomin út og ber heitið Ég á þig en hún er, eins og Kolfinnubækurnar, gefin út af bókaútgáfunni Bókstaf á Egilsstöðum. Ekki nóg með það heldur er ógnvekjandi forsíða Ég á þig hönnuð af Ingunni Þráinsdóttur, hönnuði hjá Héraðsprent, og bókin því sem næst 100 prósent austfirsk. Í Ég á þig er Hrönn enn að skrifa um ungt fólk en ólíkt Kolfinnubókunum er hér um glæpasögu að ræða og hárin rísa á allnokkrum stöðum við lesturinn. Bókin fjallar um unglingsstúlkuna Írisi Öðu sem er á ferðalagi um landið með foreldrum sínum og bróður þegar hjólaferð sem hún skreppur í endar öðruvísi en ætlað var. Inn í frásögnina blandast líka hrottalegt morð á unglingspilti fyrir rúmlega hundrað árum síðan. „Ég er mjög sátt við nýju bókina. Hún er nánast eins og ég sá hana fyrir mér í upphafi og þeir sem hafa lesið hana hingað til hafa lýst yfir ánægju. Hún er auðvitað miklu, miklu dekkri en Kolfinnubækurnar en það eitthvað sem mig hefur langað til að fara meira út í.“ Sækir Hrönn innblástur til annarra rithöfunda? Hrönn er fljót til svars aðspurð um sína eigin uppáhalds höfunda sem hafa haft áhrif. Mér alltaf þótt gaman að svona spennutryllum eins og bókunum hans Arnalds Indriðasonar og Yrsu Sigurðardóttur. Alltaf verið meira fyrir spennusögur en einhverjar rómantískar ástarsögur. Hef einnig verið að lesa Hildi Knútsdóttir og finnst hún mjög skemmtilegur höfundur. „Ég held mig nánast eingöngu við innlenda höfunda þegar ég les mér til gamans. Það er bara nóg af góðum rithöfundum hér heima þó maður æði ekki til útlanda líka. Þetta er dálítið það sama hjá mér með ferðalög, ég og fjölskyldan ferðumst töluvert og undantekningarlítið alltaf innanlands.“ Framtíðin Aðspurð hvort hún sé þegar með hugmyndir í kollinum fyrir fleiri bækur í framtíðinni segir hún allt óráðið í þeim efnum. Hún sé vissulega áhugasöm um að skrifa meira og hún segir kankvís að hún sé að leika sér með ívið dekkri sögu en hún hefur sett á blað hingað til. „Ekki beint hryllingssögu en ég er spennt fyrir að skrifa harðari sögur en ég hef gert hingað til þó reyndar sé nóg af blóði í nýjustu bókinni minni. En mig langar lengra með þá pælingu og hef hripað hjá mér svona punkta. Hvort það verður að bók eða gefið út einhvern tíma verður tíminn bara að leiða í ljós.“ AE Hrönn bjó um tíma á Ísafirði en hugurinn og hjartað drógu hana aftur austur á land og hvergi annars staðar vill hún vera. Dagur dró sig áfram á olnbogunum. Peysan hans og buxurnar voru orðin rennandi blaut af mosanum og kaldur haustvindurinn næddi. Honum var orðið ískalt. Smám saman hurfu umhverfishljóðin og það eina sem hann heyrði var andardráttur hans sjálfs þegar hann sogaði að sér loftið. Heitt, klístrað blóðið lak ofan í hægra augað og byrgði honum sýn. Hann heyrði hægan hjartslátt sinn eins og þungan trumbuslátt inni í höfðinu. Hann fann hvernig þrekið þvarr og sífellt var erfiðara að dragast áfram. Fyrir aftan hann heyrðist nú þungt sullandi fótatak. Hann vissi að það var árásarmaður hans sem nálgaðist því hina þrjá leitarmennina hafði hann ekki séð frá því rétt eftir birtingu í morgun er hann rauk út úr gangnamannakofanum. Hann gerði sér líka fulla grein fyrir því að maðurinn hefði getað verið löngu búinn að ná honum, hann var bara að leika sér að því að kvelja hann. Ekki að það væri í fyrsta skiptið, það hafði oft gerst áður en þetta var í fyrsta skipti sem ofbeldið var líkamlegt. Hann hafði svo lengi sem Dagur mundi verið kvikindislegur við hann en frá því pabbi dó hafði háttarlag hans versnað svo um munaði. Dagur hafði þagað yfir því, mamma hans hafði nóg á sinni könnu þó hann færi ekki að væla í henni vegna þess að einhver var leiðinlegur við hann. Hann hafði gert allt sem hann gat til að forðast umgengni við manninn. Hann gerði sér núna grein fyrir því að með því að ætla að vera fullorðinn og axla sín vandræði sjálfur hafði hann gert manninum auðveldara fyrir. Það var því miður of seint að gera eitthvað í því núna. Úr nýjustu bók Hrannar: Ég á þig September 1901

x

Austurglugginn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Austurglugginn
https://timarit.is/publication/1687

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.