Fréttamolinn : óháð fréttablað - 15.12.1985, Side 12

Fréttamolinn
Fréttamolinn
Ávarpsorð flutt á 25 ára af-
mæli Söngfélags Þorláks-
hafnar 26.11/85:
Ágætu söngfélagar, styrkt-
armeðlimir og gestir.
Ég vil í upphafi máls míns
leyfa mér að færa ykkur og
félaginu árnaðaróskir í tilefni
þess að við í kvöld höldum upp á
25 ára afmæli Söngfélagsins.
Tuttugu og fimm ár, aldar-
fjórðungur, er vissulega mark-
tækur tími í sögu hvers félags
ekki síst í svo ungri byggð sem
okkar.
Ég mun ekki verða langorður
í kvöld, ekki gera sögulega út-
tekt á félagsskapnum né starf-
semi félagsins. Það mun bíða
betri tíma, enda á ég þá frómu
ósk afmælisbarninu til handa, að
það eigi í vændum í það minnsta
háan meðalaldur við bestu heilsu
og tilheyrandi afmælishóf.
Svo er og, okkar ágætu stofn-
un Egilsbúð, og formanni henn-
ar fyrir að þakka að ekki er í
bráð hætta á. að heimildir glatist
um starfsemi félaganna hér á
staðnum, ekki síst ef stjórnir
félaganna hirða um að láta í té
upplýsingar um starfsemi þeirra.
Á tímamótum lítum við gjarn-
an yfir liðinn tíma og minningar
hrannast upp. Minningarnar
eru, eins og gengur, sumar
góðar, aðrar ljúfsárar en ófáar
þungbærar. Það er gangur
lífsins.
Það var á einni slíkri lífs-
göngu, sem leiðir Ingimundar
heitins Guðjónssonar lágu til
okkar hér í byggðina og söngur-
Benedikt Thorarensen.
inn kom með honum. Síðan eru
liðin 30 ár, en á næstu dögum 3
frá andláti hans.
Frá upphafi búsetu sinnar hér
hafði Ingimundur frumkvæðið
og þunga söngstarfsins á sínum
herðum. Fljótlega myndaðist
sönghópur kring um þennan
sjálfmenntaða söng- og músík-
unnanda, sem síðan varð kjarni
Söngfélags Þorlákshafnar við
stofnun þess.
Ingimundar verður alltaf
minnst með hlýhug og þökk þeg-
ar félagar Söngfélagsins koma
saman til tímamótafagnaðar.
Hans vcrður aldrei of oft minnst,
né ofþökkuð störf á þessu sviði
og enda öðrum nátengdum þeim
svo sem veigamiklum
störfum í þágu kirkju og sóknar
sem náði hápunkti við tilkomu
Þorlákskirkju, sem Ingimundi
auðnaðist að sjá verða að veru-
leika.
Frá upphafi var snarasti þáttur
starfsemi Söngfélagsins tengdur
kirkjusöng. Hefur félagið linnu-
laust séð um þann þátt í ná-
grannakirkjunum tveim og frá
upphafi einnig hér á staðnum,
því þótt kirkju vantaði, fannst
þó alltaf afdrep nokkuð og enda
ágæt aðstaða í barnaskólanum,
eftir að hann reis.
Um kirkjusönginn vil ég fara
nokkrum orðum. Nú er risin hér
kirkjan okkar Þoorlákskirkja.
Öll aðstaða til söngs er þar með
gjörbreytt til hins betra, enda
mun koma í ljós, að æ fleiri
munu nú leggja Ieið sína til þess
að hlýða messu og öðrum kirkju-
legum athöfnum. Þar með eykst
sú áhersla, sem leggja ber á vel
æfðan og fágaðan söng. Svo vel
vill til, að innan kirkjutónlistar
er til aragrúi fagurra verka, eftir
stór og smá skáld, að hverjum
kór ætti að nægja sem aðal við-
fangsefni, um leið og tónlistin
ætti að henta jafn vel ungum sem
eldri, sem áhuga og yndi hafa af
söng.
Ég fullyrði, að meðan og þeg-
Jólasveinn á puttanum
Margt óvænt og skemmtilegt drífur oft
á daga íslenskra sjómanna, á því er
enginn vafi. Þetta fékk áhöfnin á Guð-
finnu Steinsdóttur ÁR 10 að reyna í
fyrrahaust er þeir voru í ísfisksiglingu til
Bretlands.
Eftir að búið var að selja aflann í
Grimsby var leitað til þeirra að taka þátt
í gerð auglýsingakvikmyndar fyrir stór-
verslun sem rekur verslanir víðsvegar
um Bretland. Myndin átti að sýna komu
jólasveinsins og átti að sýna hana í
verslunum á jólavertíðinni. Hlutverk
bátsverja í myndinni gekk út á það, að
þeir væru að koma frá Islandi með
jólasveininn innanborðs, en það er trú
barna í Bretlandi að jólasveinninn búi á
íslandi eða Norðurpólnum, svo báturinn
varð að vera íslenskur.
Eftir heilmikinn undirbúning, sem
fólst m.a. í því að báturinn var málaður
að hluta svo að hann tæki sig nógu vel út
á mynd, var jólasveinninn tekinn um
borð ásamt föruneyti, stóru jólatré o.fl.
Einnig hafði báturinn verið skreyttur
bæði hátt og lágt og ekkert til sparað.
Mikil athygli var vakin á þessum at-
burði, koma jólasveinsins frá íslandi var
auglýst í útvarpi og um borð voru út-
varpsmenn sem lýstu komu jólasveinsins
beint og á bryggjunni beið hersing sjón-
varpsmanna, en einnig var greint frá
þessu í sjónvarpi.
Heldur þótti áhöfninni á Guðfinnu
jólasveinninn vera daufgerður og höfðu
á orði að hann hefði ekki verið boðlegur
íslenskum krökkum. Gáfu þeir honum
sín á milli nafnið „slam-door" (hurða-
skellir).
Útvarpsmenn báðu áhöfnina að skýra
frá því hvar þeir hefðu rekist á jólasvein-
inn. Hafsteinn Ásgeirsson útgerðarmað-
ur bátsins svaraði því til, að á siglingu
meðfram ísröndinni á leið til Bretlands
hefðu þeir séð til ferða jólasveinsins, en
hann hefði átt í erfiðleikum með sleðann
sinn. Nú, þeir buðu honum far, og þar
sem hann var á sömu leið og þeir, þá þáði
jóli boðið með þökkum. Á leiðinni
notaði hann svo tímann til að pakka inn
gjöfum og æfa söngva. Heldur betur
trúverðug saga, en líka aðeins ætluð
börnum.
Eftir að hafa heyrt um þessa reynsiu
áhafnarinnar á m.b. Guðfinnu Steins,
gæti manni dottið í hug hvort ekki mætti
selja Bretunum þjónustu á þessu sviði.
Væri t.d. ekki upplagt fyrir kvótalausa
útgerðarmenn að beina skipum sínum í
jólasveinaflutninga á haustmánuðum, at-
vinnulausir pólitíkusar gætu með mikilli
prýði tekið að sér jólasveinahlutverkið.
Um leið og þetta yrði gjaldeyrisskapandi
fyrir þjóðarbúið gleddi það einnig bresk-
an ungdóm, sem trúir því statt og stöðugt
að á íslandi búi jólasveinar.
Slam-door hjálpað frá borði.
ar þær aðstæður voru fyrir hendi,
hjá kórnum, var oft gott til hans
að heyra og mun svo enn verða,
ef þessum þætti verður sinnt sem
skyldi.
Ágætu félagar, ég ætla ekki út
í neinar prédikanir, heldur vil ég
með þessum hugleiðingum velta
fyrir mér og ykkur nútíð og
framtíð okkar kæra félags.
Margir þeirra sem stóðu að
stofnun Söngfélagsins, eru nú
ýmist farnir að eldast eða horfnir
yfir móðuna miklu og minnumst
við þeirra með hlýhug og þökk.
Sem betur fer er unga fólkið í
meirihluta í kórnum, en sú
tenging, sem næst á milli aldurs-
hópa er líka bráðnauðsynleg. Ég
minnist þess persónulega hve
forvitnilegt og gagnlegt það var
að njóta reynslu og tilsagnar
eldri félaga minna, í minni rödd,
og tel reyndar, að það hafi aukið
bæði skilning og ánægju af verk-
efninu og orðið til þess að auka
úthaldið.
Þá komum við að almennum
söng, en innan þeirra vébanda
ber hæst söng við hátíðleg tæki-
færi önnur mannamót og svo
konsertar.
Alla þessa þætti hefur söngfé-
lagið okkar rækt, að vísu með
mismiklum þrótti, eftir aðstæð-
um hverju sinni.
Segja má að hápunktur þessa
söngþáttar hafi verið vel heppn-
uð söngför félagsins nú í sumar
til Noregs, undir stjórn Hilmars
Agnarssonar, söngstjóra, sem
tók við söngstjórn eftir fráfall
Ingimundar. Sendurn við Hilm-
ari og fjölskyldu, okkar bestu
kveðjur, en hann dvelst nú við
framhaldsnám í Þýskalandi - um
leið og við óskum félögum okkar
og stjórn félagsins til hamingju
með þetta lofsverða framtak.
Um þennan söngþátt vil ég
annars segja þetta:
Það er hverri byggð til sóma,
sem innan sinna marka hefir vel
æfðan sönghóp, sem jafnt útávið
sem heimafyrir kynnir með því
menningarstig staðarins, en ég
fullyrði að það er mikið vanda-
veric að skipuleggja svo tíma
þess fólks, sem þátt tekur, að vel
fari, og yfirleitt að vel geti farið.
Það má m.a. benda á langan
vinnudag margra, sem í kórnum
eru, og á það jafnt við um karla
og konur. Þá ríður á miklu, að til
söngstjórnar fáist hæfir rnenn,
sem nenna að sinna slíkum hiut-
um og síðast en ekki síst að
áhugasamt og hæft fólk fáist til
söngþjálfunar hverju sinni. Þetta
eru bara þó nokkuð mörg ljón á
veginum, en það þýðir ekki, að
framhjá þeim verði ekki komist,
eða að þau verði hreinlega
skotinn.
Hæfileg niðurröðun verkefna,
hæfilegur æfingafjöldi að tíðni
og lengd, eru þarna mikils virði.
Að öllum skilyrðum uppfyllt-
um, efast ég ekki um, að Söng-
félagið muni einnig á þessari
söngbraut, sýna lofsverðan
árangur, sem ef til vill gæti fætt
af sér útgáfu svo sem einnar
skífu, en það væri verðugt verk-
efni fyrir næsta stórafmæli, alla-
vega.
Ágætu félagar. Ég vona að
þessi fáu og fátæklegu orð hafi
engan sært og ef einhver að-
finnslutónn er í þeim, þá munið
bara, að maður finnur aldrei að
við þann sem manni er lítið um,
heldur hinn sem manni þykir
vænt um, er annt um.
Ég vona svo í lokin, að söng-
gyðjan haldi áfram að svífa yfir
okkur og að félagið okkar dafni
og þrífist.
Söngstjóranum okkar, sem
tók við okkur í haust, honum
Ara Agnarssyni, færi ég bestu
þakkir okkar og vona að báðum
aðilum verði samstarfið til gagns
og ánægju.
Fifið heil.
Benedikt Thorarensen.
Viö óskum landsmönnum gleöilegra jóla,
árs og friðar og þokkum samstarfið
á árinu sem er aö liö.i
|il BRunnBúraFÉinc ísunos
BÍ LIFTRYGGING