Þingeyingur - 01.03.1940, Qupperneq 14

- 14 -
þá megum vid allvel vid una, en ef vid notum
adra mælikvaría, verdur útkoman Þingeyingum
sídur í vil. Þad er heldur ekki til þess ætl-
andi, ad íþróttamenn hér standi í fremstu röd.
Til þess hafa þeir flestir of ónógan tíma til
aefinga og stunda of erfida vinnu. Sá madur, sem
hefur unnid baki brotnu allan daginn, er oftast
of þreyttur til ad byrja á erfidum líkansæfing-
um ad dagsverkinu loknu. Búdar og skrifstcfu-
fólk í þorpum og kaupstödum hefur ólíkt betri
adstödu í þessum efnum. Beztu menn Austfird-
inga á Húsavíkurmptinu £ vor voru úr bæjunum,
og þá helzt frá Seydisfirdi. Sumir þeirra höfdu
lagt mikinn tíma í æfingar og undirbúning. Og
þannig þarf bad ad vera. fþróttamennirnir okkar
þurfa ad koma vel æfdir til keppni, þá fyrst
verda íþróttirnar þeim nokkurs virdi, cg þá
munu þeir þola allan samanburd vid adra íþrótta
menn, sem hafa líka adstödu. I>ad er raunalegt
ad sjá óæfdan íþróttamann í kappleik. Hann er
ekki nema skuggi af sjálfum sér, og ekkert
tekst vel fyrir honum. Hæfileikar hans njóta
sín ekki, og heilsu hans getur verid hætta búin
med því ad keppa þannig.
Hingad til hafa Húsvíkingar ekki lagt mikinn
skerf til frjálsu íþróttanna í sýslunni, en þad
er nú ad lagast. Enda verdum vid ad fá þadan
mikinn styrk á næstunni. Adstadan í sveitunum
er einnig betri en í fljótu bragdi virdist.
Annirnar eru ekki alltaf jafn miklar, bústangid
er ekki alltaf jafn lýjandi. Vetrartíminn er
gódur æfingatími fyrir þingeyzka íþróttamenn.
Og eg þori ad fullyrda, ad vid fáum ekki gódan
árangur af íþróttastarfseminni, fyrr en mönnum
hefur lærzt ad nota tómstundirnar sídari hluta
vetrar til álcvedinna, markvissra æfinga fyrir
íþróttakeppnina ad sumrinu. Tómstundirnar eru
yfirleitt ekki notadar í þágu íþróttanna, ekki
einu sinni rétt fyrir mótin. En enginn verdur
gódur íþróttamadur, nema hann leggi í sölurnar
fyrir þær drjúgan hluta af tíma þeim, sem hann
hefur yfir ad ráda til skemmtana. Þær verda ad
vera honum skemmtxxn. Hann getur ekki elt hvert