Þingeyingur - 01.03.1940, Qupperneq 17

17 -
HIE FRJÁLSA LÍF.
Þad var mánudagur 10. j'úlí
1939. Degi var tekid ad halla. Vedrid var
yndislega fagurt og gott. Vid vorum þrír felag-
ar ad leggja af stad í langa ferd freua un hinar
vídáttumiklu óbyggdir fslands.
Ferdafélagar mínir voru Edvard Sigurgeirs-
soa, hinn nafnkunni fjallgbngtuaadur og ljós-
myndari, og Stefán Sigurdsson, afgreidslumadur
í K.E.A.
Dagana á undan höfdum vid unnid ad undir-
búningi ferdarinnar, því margt þarf ad athuga
ádur en lagt er af stad í svo langa ferd, sem
vid höfdum ákvedid.
Kluldcan 4 síddegis var allt tilbúid. Sjö
hestar stodu undir reidtýgjum og flutningi á
hladinu í Vídikeri. k tveim höfdum vid tjald,
svefnpoka, matvæli og annan naudsynlegan út-
búnad, og á ödrum tveim höfdum vid hey handa
hestunum, því vída er langt milli haglenda
uppi á hinum vxdáttumiklu öræfum.
Þegar Edvard er búinn ad mynda fólkid,
bseinn og hestana, kvedjum vid og leggjvun af
stad med árnadaróskir fólksins í Vídikeri um
góda ög skemmtilega ferd.
Vid höldum sudur veginn sem leid liggur
sudur ad Svartárkoti. Eins og gódra ferda-
manna er sidur, förum vid haqgt af Btad, því
oft vill ólagast á hestunum í byrjun ferdar,
medan klyfsödlarair eru ad leggjast á hestunum
og þeir ad venjast burdinum. Vid höldum vid-
stödulaust ad Svartárkoti. Þar er stanzad
lítid eitt, og Edvard myndar fólkid.
f Svartárkoti er mjög sumarfagurt. Þangad
kemur lílca fjöldi gesta á sumrin til ad njóta
útsýnisins og hvílast frá skarkala og ysi
borgarlífsins.
Eftir ad hafa notid gódgerda og fengid
árnadaróskir fólksins, kvedjum vid byggdina og
höldum inn til fjallanna. I kvöld förum vid
adeins ad Sudurárbotnum. Þangad komum vid kl.8