Þingeyingur - 01.03.1940, Qupperneq 19

- 19 -
við til svéfns.
Þad gengur mörg\im erfidlega ad sofa í tjaldi
fyrstu nótt, þad muna þeir eflaust, sem þad hafa
reynt. Allt er svo óvenjulegt o^ hugurinn of
spenntur til ad njóta vœrdar. Mer leikur því
gmnur á því, ad vardtími Edvards hafi verid
rimninn upp ádur en svefninn sigradi hann. Eg
hafdi sídustu vaktina og var búinn ad leggja á
hestana og koma med þá heim ad tjaldinu kl. 5.
Vedrid var kyrrt og gott, en lítid eitt hrá-
slagalegt undir mor^uninn.
Eg vakti því felaga mína í skyndi og sagdi
tíma kominn til ad rísa á fætur. Vid eldudum
okkur morgimverd og lögdum sídan af stad.
Vid héldum hægt upp fyrir Mótungukvíslina,
sem er rétt ofan vid kofann. Vid ætludum okkur
yfir hraunid ad Sudurá. Þegar vid erum komnir
rett inn í hraunid, skellur yfir okkur blind-
þoka. Vid látum þad ekkert á okkur fá, en höld-
um ferdinni áfram. Hestana undir burdinum rek-
um vid á undan okkur, :>g gengur svo um hríd.
Mer fer nú ad þykja langt ad Suduránni og sé,
ad hestamir hafa leikid á okkur og tekid stefn-
una heim á leid. Vid snúum því vid ad Mótungu-
Tcvislinni aftur og komum lestinni á réttan kjöl.
Vid förum ad tala um þad okkar í milli,
hvort þetta muni ekki vera gjörningaþoka, þar
sem þetta var einmitt á þeim slódum, sem manna-
beinin voru, sem vid vorum ad rusla í kvöldid
ádur. En vid erum ákvednir í ad láta ekkert
aftra okkur, og höldum því ótraudir í hraunid
aftur.
Nú gengur allt betur. Vid náum Sudurá og
höldum upp med henni, og upp fyrir kvíslar
hennar. Þokan er alltaf ad lyftast meira og
meira, 0g vid förum ad sjá rætur Dyngjufjalla.
Nú förum vid alltaf fetid, því leidin liggur
nú £ gegn um ódádahraun. í 4 tíma höldum vid
vi<Jstödulaust x gegn um hraunid, og tökum
stefnu á Lokkstind, sem er fyrir mynni ^Dyngju-
fjalladals. Vedrid er nú ordid hid prýdileg-
asta, og sólin hellir geislum sínxim yfir fjöll
og firnindi.
r