Víkurfréttir - 09.06.2022, Side 15

Ánægður á golfvellinum
eftir tæp sjötíu ár á sjónum
„Ég kunni ekki við að veiða loðnu og síld í troll,“
segir Sveinn Ísaksson sem fór fyrst á sjó tólf ára
Sveinn Ísaksson er fyrrum skipstjóri og á afar farsælan feril að baki. Hann hefur búið í Grindavík
síðan grunnskólagöngu lauk en Sveinn er frá Grenivík. Hann kom til Grindavíkur á vertíð, kynntist
konu sinni, Öldu Demusdóttur og þau settust að í Grindavík. Sveinn sem er 77 ára í dag, hóf sjó-
mennsku með pabba sínum þegar hann var einungis tólf ára gamall. Strax eftir að grunnskólagöngu
lauk tók sjómennskan alfarið við, hann sótti sér réttindi í Stýrimannaskólanum og sigldi sleitulaust
til ársins 2018 þegar hann steig óstuddur frá borði. Stuttu síðar lenti hann í áfalli þegar hann fékk
heilablóðfall og var tvísýnt um líf hans um tíma. Þrátt fyrir að Sveinn beri lömun vinstra megin í
líkamanum er engan bilbug á honum að finna og hann stundar áhugamál sitt, golfið, af fullum krafti.
Tólf ára á sjóinn
„Ég fór minn fyrsta róður með pabba
þegar ég var tólf ára gamall en hann
var sannkallaður sjávarútvegsbóndi,
með rollur og kýr en átti auk þess
trillu. Það þurfti oft að taka á því
en ég hjálpaði til við búreksturinn
samhliða skólagöngu, þegar henni
lauk réði ég mig á minn fyrsta bát,
Áskel. Þetta var árið 1962. Við rerum
á línu og netum en Áskell var í eigu
Gjögurs. Þar sem ekkert fiskerí
var fyrir norðan á þessum tíma
var Gjögur með stóra starfsstöð í
Grindavík og segja má að ég hafi
flutt suður á þessum tíma. Ég var á
Áskeli í eitt ár en fór þá yfir á Odd-
geir sem var 200 tonna stálskip. Þá
var veitt á síldarnót og netum, eins
og tíðkaðist á þeim árum. Ég fann
fljótt að ég vildi leggja sjómennskuna
fyrir mig og skráði mig í Stýrimanna-
skólann árið 1964, þá á nítjánda ári.
Tók stigin tvö, hinn svokallaða fiski-
mann, og réði mig svo sem stýri-
mann á Búðarklett frá Hafnarfirði
en skipstjóri þar var bróðir minn,
Oddgeir. Búðarklettur var 250 tonna
nótarskip sem var líka á netum.“
Gífurleg veiði
Skipstjórnarferillinn hófst síðan árið
1968 þegar Sveinn réði sig hjá Þor-
birni og tók við Hrafni Sveinbjarnar-
syni III.
„Þarna bættist loðnan inn í
jöfnuna en eftir að netavertíð lauk
var farið á nót og síld og loðna veidd.
Það fiskaðist gífurlega en þetta er
fyrir tíma kvótakerfisins. Ég var
á þeim þriðja allt til ársins 1975
þegar Tómas Þorvaldsson, eigandi
Þorbjarnar, keypti Héðin og nafnið
á skipinu breyttist í Hrafn Svein-
bjarnarson. Ég var með Hrafninn í
21 ár, allt til ársins 1996, en þá tók ég
við Jóni Sigurðssyni sem var í eigu
Fiskimjöls & Lýsis. Það fyrirtæki
rann síðan inn í Samherja. Á þessum
tíma var farið að veiða loðnu og síld
í troll en ég kunni aldrei vel við það
og vil ég meina að þetta hafi rústað
þessum stofnum. Ég staldraði stutt
við hjá Samherja og sótti um skip-
stjórnarstöðu á Víkingi frá Akranesi
en skipið var í eigu Haraldar Böðv-
arssonar sem síðar sameinaðist inn
í Granda. Víkingur var gamalt skip
og stóðst ekki lengur kröfur um
kælingu, því var ákvörðun tekin
um að leggja skipinu og þá hætti ég.
Ég rifjaði þá aftur upp kynnin við
Gjögur og réð mig á Áskel og var
skipstjóri allt til ársins 2008 en þá
lauk skipstjórnarferlinum.“
Á sjónum fram yfir sjötugt
Eftir öll þessi ár með stjórnina í
sínum höndum ákvað Sveinn að
lengja samt í sjómannsferlinum og
réði sig sem stýrimann á línuskipum
Vísis og Þorbjarnar.
„Það var fínt að enda ferilinn sem
stýrimaður, ekki eins mikil ábyrgð
og ég orðinn 67 ára gamall. Það var
ekkert skrítið að gerast stýrimaður
en á þessum línuskipum má segja
að það séu tveir skipstjórar, annar
á vaktinni á daginn en hinn á nótt-
unni. Ábyrgðin samt auðvitað meiri
á skipstjóranum og það var fínt að
minnka pressuna og vera bara stýri-
maður en ég starfaði þannig allt til
ársins 2018 þegar ég var orðinn 73
ára gamall.“
Eftir farsælan sjómannsferil átti
að taka við tími til að sinna hugðar-
efnunum en þar hefur golfið alltaf
átt stóran sess hjá Sveini. Örlögin
gripu hins vegar í taumana ári síðar
þegar hann varð fyrir því áfalli að fá
heilablóðfall. Um tíma var tvísýnt
um líf hans en Sveinn var aldeilis
ekki tilbúinn að kveðja og barðist í
gegnum áfallið, lagði gífurlega á sig
í endurhæfingunni og hefur snúið
til baka á golfvöllinn. Þótt getan sé
ekki alveg sú sama og hún var þegar
Sveinn var upp á sitt besta, en lægst
komst hann í 10,4 í forgjöf, þá hefur
hann gaman af golfinu sem hann
stundar í hópi flottra heldri meðlima
Golfklúbbs Grindavíkur.
„Ég hef náð að jafna mig ótrúlega
vel en getan í golfinu er ekki sú sama.
Það er ekki á allt kosið í þessu en ég
hef ofboðslega gaman af því að hitta
karlana og spila með þeim. Ég mun
halda ótrauður áfram og ætla mér að
njóta þess sem eftir er,“ segir skip-
stjórinn, stýrimaðurinn og kylfing-
urinn Sveinn.
Sigurbjörn Daði Dagbjartsson
sigurbjorn@vf.is
Á þessum tíma
var farið að veiða
loðnu og síld í troll en ég
kunni aldrei vel við það og vil
ég meina að þetta hafi rústað
þessum stofnum ...
Skipstjórarnir Viðar Karlsson og Sveinn Ísaksson um borð í Víkingi.
Eðvarð júlíusson og Gísli Jóns með Sveini
á Húsatóftavelli Golfklúbbs Grindavíkur.
Sveinn Ísaks og Alda Demusdóttir.
VíKurFrÉttir á SuÐurnESjum // 15