Rökkur - 01.11.1936, Síða 10

170
RÖKRUR
útlegðinni, og lönd þeirra, og
liafa menn í útvarpserindunum,
þeir, sem á þau hlusta, fengið
forsmekkinn af góðgæti því
sem er í bókinni „Frá Malaja-
löndum“ að finna. í henni er
feikna fróðleik að sækja, því að
liöfundurinn hefir gengið þann-
ig frá verki sínu, að það hefir
að gevma mjög glöggar uppl.
um Malajalönd Hollendinga og
þjóðirnar, sem þau byggja. Er
1 fyrstu köflunum ítarlegar lýs-
ingar á þessum löndum, eins og
fyrirsagnir kaflanna benda á:
Landalýsing, Veðrátta, Ibúar,
Sögulegt. Er bæði gagnlegt og
skemtilegt að fá jafn greinilega
og skemtilega frásögn um þessi
lönd og er að finna í bók Björg-
úlfs læknis, en fróðleikur um
þau hefir verið af mjög skorn-
um skamti hér á landi, þar til er
Björgúlfur tók sér fyrir hendur
fræðslu í þessum efnum (í
blaða- og tímaritsgreinum, síðar
útvarpserindum og nú í þessari
bók). En Malajalönd Hollend-
inga „eru talin samtals 1.900.-
000 ferkílóm. að yfirborði, og
er það hér um bil helmingurinn
af allri Evrópu, að Bússlandi
undanskildu, en 60 sinnum
stærra en heimalandið. Stærstu
löndin eru Nýja Ginea og
Borneo, og eru það mestu ey-
lönd í heimi, ef ísálfan Græn-
land er ekki talin til þeirra.
Hollendingar eiga hálfa Nýju
Gineu og 3/7 hluta af Borneo,
hvortíveggja á móti Englend-
ingum“.
Auk þess eiga þeir Sumatra,
Selebes og Java og aragrúa af
öðrum eyjum, „smáum og stór-
um, þar á meðal milli 20 og 30
stærri en Sjáland, en „yfir 10
jafnstórar eyjunni Wight en
smærri eyjar og hólmar ótelj-
andi“ segir A. R. Wallace, hinn
heimskunni náttúrufræðingur,
sem fyrstur af stórmennum vís-
indanna rannsakaði náttúru
Malajalanda“.
íslendingar hafa alt af haft
mætur á snjöllum lýsingum í
rituðu máii, á löndum og þjóð-
um, ekki síður en mörgu öðru,
sem fróðlegt og gaman er að
kynnast. Og svo alþýðleg og
snjöll erfrásögnBjörgúlfs lækn-
is, að til fyrirmyndar er, hún er
svo ljós og lifandi, að menn
lesa biaðsíðu eftir blaðsíðu eins
og menn væri með prýðilega
ritaða og skemtilega skáldsögu
í höndunum. Það er ekki komið
langt aftur í bókina, er kaflar
koma, sem halda athygli les-
andans fastri, enda snild í frá-
sögninni. (Sbr. bls. 23— 28 o.
v.).:.
„Fara skal að nóttu til upp á
fjallið, svo að menn sjái sólar-
uppkomuna af fjallstindinum.
.... Það er dimt og grámollu-