Rökkur - 01.10.1940, Síða 15

ROKKUR
159
fengi einkennisbúninginn i tæka tíð. Svo fór
hann til þess að sækja fangelsisklerkinn —
manninn, sem allir fangar vissu, að kom aðeins,
þegar aftökustundin nálgaðist.
En þegar klerkurinn kom inn í klefann kvikn-
aði vonarneisti í huga mínum. Fangelsisstjór-
inn kom með honum, en skildi okkur brátt eftir
eina. Eg sþurði hann þó áður en hann fór hversu
lengi eg mætti hafa klerkinn hjá mér og sagði
fangelsisstjórinn að hann mætti vera svo lengi
sem eg vildi. Yafalaust, sagði hann, mundi eg
þurfa margt við hann að ræða og biðja hann að
annast eitthvað. Eg þakkaði honum lijartanlega
og sagði, að eg byggist ekki við, að þetta yrði
nema klukkustund eða svo, því að eg vildi ekki
koma í veg fyrir, að klerkurinn misti af sinum
venjulega nætursvefni.
»
Framh.
Arthur Quiller - Couch:
HENDURNAR.
Niðurlag.
Ykkur mun furða á því, að eg skyldi fara frá
Tresillack. En tildrögin voru þessi: Dag nokk-
urn kom Hosking hóndi til mín og kvaðst hafa
selt húsið — eða vera i þann veginn að gera
það. Eg man ekki hvort heldur var. Eg varð að
fara, en eg sætti mig við það, því að kaupandinn
var Iiendall herdeildarforingi, bróðir Kendalls
óðalsbónda, föður Margrétar.
I