Rökkur - 01.10.1940, Blaðsíða 16

160
R Ö K K U R
Eg spurði Hosking hvort Kendall þessi væri
kvæntur maður.
„Já, ungfrú, sagði hann. Þau hjónin eiga
átta börn, mannvænleg og góð börn, og liús-
móðirin er ágætis kona. Kendall er i rauninni
að flytja inn á sitt gamla æskuheimili.“
„Eg skil. Þess vegna finst yður, að yður sé
skylt að selja húsið.“
„Hann býður gott verð, en eg játa, að mér
þykir leitt, að —“
„Að reka mig á brott! Þér þurfið ekki að af-
saka yður, Hosking, því að þér eruð að gera það,
sem rétt er. Og — Margrét litla — hún verður
hamingjusöm, með litlu frændsystkinunum
sínum.“
„Ó, já,“ sagði frú Carkeek, „hún verður ham-
ingjusöm, það er víst og satt.“
Og þannig atvikaðist það þá, að þegar þar að
kom tíndi eg saman pjönkur mínar og bjóst til
þess að fara. Og seinasta morguninn, þegar far-
angurinn hafði verið borinn ofan í forstofuna,
sendi eg frú Carkeek upp einhverra erinda, af
ásettu ráði. Og meðan hún var uppi skaust eg
inn í búrið.
„Margrét litla,“ hvíslaði eg. Það kom ekkert
svar. Og eg bjóst vart við neinu svari. Þrátt fyr-
ir það reyndi eg að ná sambandi við hana aftur.
Eg lokaði augunum og rétti fram hendurnar um
leið og eg hvíslaði:
„Margrét litlá!“
Og eg þori að sverja — og endurtaka það á
dómsdegi, að hún kom og lagði litlu hendurnar
sínar í mínar — eitt — að eins eitt andartak.
Endir.
Útgefandi: Axel Thorsteinson.
Afgreiðsla: I Félagsprentsmiðjuhúsinu, opin 9—11.