Rökkur - 15.07.1941, Qupperneq 16

144
R Ö K K U R
milli okkar. Við gátum ekki séð
hvaðan hún kom, en gerðum
ráð fyrir, að hún kæmi ofan úr
hlíðinni, þar sem sveitir okkar
voru að lgita.
Leyniskyttan lifði ekki þá
nótt á enda. Um kl. 10 kom
hann og varpaði handsprengju
á jarðhúsið, þar sem O’Brien
var að störfum. O’Brien var i
síðasta stríði, svo að hann vissi
að hann átti að liggja kyrr,
þegar hann fann að hann var
ósærður.
Hann hevrði manninn kalla
á þýzku: „Öllu óhætt. Eg sá
fyrir lionum“, og jafnframt
stóð hann upp og hljóp til fé-
laga sinna.
O’Brien rendi örygginu á
byssunni fram og lét öll fimm
skotin fara og morguninn eftir
fannst hann — ungur Þjóðverji
skotinn i gegnum höfuðið.
H •ANN var stór og stæðilegur,
eins stæðilegur og fanginn,
sem komið var með þenna dag
— stór og einfaldur Saxi, sem
stóð teinréttur i fallhlífarein-
kennisbúningi sínum. Flugvél
kom fljúgandi meðan eg var að
tala við hann, svo að eg tók i
hann til að draga hann úr aug-
sýn. Hann ypti bara öxlum og
sagði: „Verið ekki hræddir við
hana.“
En þá skaut flugvélin af vél-
byssu og Saxinn varð dauð-
skelkaður. Litli Bretinn, sem
gætti hans, horfði undrandi á
hann og síðan fyrirlitlega. —
Hann gætti líka tveggja svif-
flugmanna, 18 ára gamalla, sem
höfðu verið teknir i herinn fyr-
ir hálfum mánuði, til að stjórna
svifflugunum.
Þeir kunnu ekki einu sinni
að skjóta af byssu og voru i
vinnufötum í stað einkennis-
klæða. Annar skældi, því að
hann hjóst við að verða skotinn
fvrir að vera óeinkennisklædd-
ur.
„Hann ætti það skilið,“ sagði
Tommy, varðmaðurinn. En
flugmaðurinn var látinn fylgj-
ast með hinum föngunum.
Varðmennirnir sögðu mér, að
þegar stór fjórhreyfla flugvél
flaug þá um daginn vfir Canea,
hafi allir þýzku flugmennirnir
orðið dauðhræddir og kastað
sér niður. Á eftir sögðu þeir, að
þetta hefði verið Focke-Wulff
flug\-él, sem ber afar þungan
sprengjufarm. h.
(Niðurlag.)
Útgefandi: Axel Thorsteinson.
Afgreiðsla: í Félagsprentsmiðjuhúsinu, uppi.
Opin 9—10 og 12—1 daglega.