Vesturland - 01.12.1993, Blaðsíða 3

VESTURLAND Blað vestfirskra siálfstœðismanna
3
Hver er fyrsta hugsun manns umjól? Sú,
að síðustu jólum sé vart lokið, og nú gangi
önnur í garð? Eða ber hærra, að liðið ár
hafifœrt okkur gleði, ánœgju og þroska?
Leitar hugurinn ef til vill á náðir trúarinnar
og rifjar upp þau einföldu sannindi, að án
innra friðar, sáttar við sjálfan sig og aðra
menn, sé til lítils unnið. Virðist þar engu
skipta hvort manni hafa hlotnazt ótakmörk-
uð ytri gœði eða búið við krappari kjör en
áður.
Til hvers erujól haldin hátíðleg? Hátíðin
er haldin til að minnast fœðingar Jesú
Krists fyrir tœpum 2000 árum. Hversu ná-
lœgt sannleikanum við komumst. um ein-
staka atburði skiptir ekki öllu, því áhrifin
sem kristni hafa haft á heiminn eru svo
mikil að engin leið er að slá á þau vísinda-
legum mœlikvarða. Boðskapur Krists var
sá, að menn lifðu í sátt og samlyndi hver
við annan og sjálfa sig. I Fjallrœðunni segir
svo: „En ég segi yður: Hver sem reiðist bróður sínum, skal
svara til saka fyrir dómi. Sá sem hrakyrðir bróður sinn skal
svara til saka fyrir ráðinu og hver sem svívirðir hann, hefur
unnið til eldsvítis“ (Matteus 5,22). Kristur hvetur menn
einnig til þess að vera skjóta til sátta við andstœðing sinn.
Þessi boðskapur er áréttaður hér vegna nauðsynjar manna
á samstöðu. Vestfirðingar ganga til jólahalds í skugga þess
álits Byggðastofnunar, að atvinnurekstur í héraðinu sé afar
illa staddur, og hún boðar ríkisstjórninni, að mikilla fjár-
muna sé þörf til brýnustu aðstoðar. Flestum hér um slóðir
eru staðreyndir atvinnulífsins kunnar. Atkvœðagreiðslu um
sameiningu sveitarfélaga var vart lokið er forleikurinn að
boðskap stofnunarinnar varð kunnur. Fyrirtœkið Hjálmur
h.f. á Flateyri, burðarás atvinnulífs þar, œtlar að hætta fisk-
vinnslu, getur ekki tapað meira fé. Erfiðleikar hafa víðar
knúið dyra í vestfirskum sjávarplássum og sér ekki fyrir
endann á þeim. Þó skortir ekki kjark og vilja þeirra sem þar
búa. Samstaðan er grundvöllur þess, að snúið verði af braut-
inni sem mí er mörkuð.
Islendingar eru svo örsmá þjóð mœlt á kvarða heimsins,
rúmlega 260 þúsund manns, að allir íbúar Vestfjarða, frá
Gilsfjarðarbotni vestur, norður og suður um kjálkann, þrjú
prósent af landsmönnum, hverfa í mannhafið. Hver maður,
karl, kona eða barn, er snöggtum mikilvœgari á Vestfjörð-
um, en víðast annars staðar á landinu, að ekki sé talað um í
heiminum. Allir verða að taka á og efla samstöðu til þess að
varnarbarátta gagnist. Enn frekar ríður á, ætli menn að
snúa vörn í sókn.
Vissulega er það svo að trúin er samofin öllu lífi manns-
ins. Trú Islendinga er mörgum ráðgáta. Hinar sívinsœlu
skoðanakannanir sýna að ekki geti trúarríkari menn, þótt
kirkjusókn gefi þetta ekki til kynna.
Sú spurning vaknar hvort menn hafi
guð með í ráðum hins daglega lífs eða
hvort trúin sé til spari og henni klœð-
ist menn svipað og spariflíkum.
Niðurstaða fyrrnefndrar atkvœða-
greiðslu vekur vonir um það, að marg-
ir sjái nú knýjandi þörf samstöðu. Isa-
fjarðarkirkja hin nýja er risin og er
stöðugt tákn hversu miklu skiptir að
hafa þessi sannindi í huga. Hún vek-
ur einnig vonir um að boðskapur
Fjallrœðunnar hrífi okkur enn. En
Jesús kenndi mönnum einnig að biðja.
„En nœr þú biðst fyrir, skaltu ganga
inn í herbergi þitt, loka dyrunum og
biðja föður þinn, sem er í leynum.
Faðir þinn sem er í leynum mun umb-
una þér“ (Matteus 6.6). Allir þekkja
bœnina en þar segir meðal annars:
„Fyrirgef oss vorar skuldir, svo
sem vér oq furirqefum vorum skuldunautum.“
(Matteus 6.12)
„Ef þér fyrirgefið mönnum misgjörðir þeirra, þá
mun faðir yðar himneskur fyrirgefa yður. En ef þér
fyrirgefið ekki öðrum, munfaðir yðar ekki heldurfyr-
irgefa misgjörðir yðar“ (Matteus 6.14 -15).
Fyrirgefningin er báðum nauðsyn, þeim er fyrirgef-
ur, jafnt og hinum sem fyrirgefið er.
Fjallræðan er boðskapur Meistarans og hefur í sér
fólgna mikla fjársjóði kristinna manna og öllum er
hollt rifja hann upp. „Því hvar sem fjársjóður þinn er,
þar mun og hjarta þitt vera“ (Matteus 6.21).
I erfiðleikum er nauðsyn að minnast orða Jesú.
Standi menn saman og fyrirgefi hver öðrum næst
frekar árangur í hinu ytra, daglega, lífi. Friður í
hjarta er nauðsynlegur svo beita megi kröftum óskipt-
um að brýnum verkum.
Jólin, með öllum sínum ytri merkjum, eru hátíð
friðar, Ijóss og samstöðu. Þau eru okkur öllum þörf á-
minning, um að fleira skiptir máli, en það er augað
greinir. En þau eru einnig hátíð fjölskyldunnar. Sá
þáttur nútíma jólahalds ber einna hœst og er mjög
mikilvœgur.
Lesendum Vesturlands er óskað gleðilegra jóla og
farsæls komandi árs.
Ólafur Helgi Kjartansson