Veiðimaðurinn - 01.03.1963, Síða 21

Fongbrögð við (nx.
ÞAÐ er kunnugt, að margir íslenzkir
ljeknar eru góðir stangveiðimenn. ,,Veiði-
paddan“ svonefnda hefur borizt ört út
innan stéttarinnar — einn smitast af öðr-
um. Og samkvæmt einróma áliti þessara
verndara lífs okkar og heilsu, má hver
hólpinn vera, sem „veiðisýkilinn“ tekur.
Þó munu enn vera til í okkar landi ör-
fáir læknar, sem ekki hafa „smitast“, og
ennþá færri, sem fullyrða, að þeir séu
ónæmir fyrir „sýklinum"; en starfsbræð-
ur þeirra telja þó engan veginn vonlaust,
að þeir bætist í hópinn áður en varir.
Þrátt fyrir nokkuð löng kynni af Úlf-
ari Þórðarsyni lækni, hélt sá sem þetta
ritar, að liann væri í hópi þeirra, sem
engan áhuga hefðu fyrir veiðiskap. En
þetta reyndist herfilegur misskilningur.
Einn góðan veðurdag, þegar Úlfur átti
erindi til mín á vinnustað, spurði hann
mig upp úr þurru, hvort hann ætti ekki
að segja mér veiðisögu. Mig rak í roga-
stanz og ég sagði brosandi við hann:
„Jæja, ert þú nú líka stangaveiðimaður?"
Veiðimadurinn
11