Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Side 8

Hörður Oskarsson
Jock Scott
Þegar spurt er: „Hver er uppáhaldsflugan
þín?“, er ekki víst, að allir stangveiðimenn
geti gefið einni flugu, eða flugutegund,
atkvæði sitt. Hvað mig varðar held ég þó,
að svar mitt verði afdráttarlaust. Mín
uppáhaldsfluga er Jock Scott. Ef menn
vilja fræðast um gerð og tilurð þeirrar
flugu, vil ég benda þeim á grein um Jock
Scott í 5. hefti,,Veiðimannsins“, útg. 1944.
Þar er m.a. sagt, að flugan sé þá hartnær
hundrað ára. Ég vil nú segja nokkuð frá
atvikum þess, að þessi fræga fluga varð
uppáhald mitt.
A árunum uppúr seinni heimsstyrjöld
hófum við fjórir félagar veiðar í Laxá í
Dölum. Fórum við eina eða tvær veiði-
ferðir þangað árlega. Við veiddum þarna í
um tuttugu ár, en urðum þá að víkja vegna
útlendinga. Þessir félagar mínir voru
Baldur Jónsson, vallarstjóri, Egill Ast-
björnsson, nú starfsmaður Landmælinga
Islands, og Haraldur Sigurðsson, nú aðal-
gjaldkeri Póst og síma.
Fyrst var ánni skipt í efra og neðra
svæði. Voru 4 stengur á efra svæði, en 3 á
því neðra. A efra svæði var gist í vinalegu
eyðibýli, torfbæ. A neðra svæði gistu menn
í Búðardal, eða voru í tjaldi í grösugum
hvammi, rétt ofanvið brúna. Fljótlega var
þó áin sameinuð og stöngum fækkað
niður í 5. Veiðihús var reist rétt neðan við
brúna á Vesturlandsvegi. Þar sem við
félagar vorum fjórir, keyptum við fimmtu
stöngina og veiddum aðeins á fjórar.
Veiðin var vitanlega misjöfn, einkum
vegna þess, að Laxá er mjög viðkvæm fyrir
miklum þurrkum, eins og fólk getur séð,
Hörður Óskarsson með tvo vcena úr Selá í Vopna-
firði. Stcerri laxinn, 20 pd. hrygna, tók Black Dose
nr. 6. Þetta reyndist verðlaunalax Veiðiklúbbsins
Strengs 1980. Sá minni, 14 pd. hcengur, tók Blue
Charm nr. 8.
þegar ekið er yfír brúna á Vesturlandsvegi
í þurrkatíð. Oftast fengum við þó sæmilega
veiði.
Og þar er ég nú eiginlega kominn að því,
hversvegna ég er svo „skotinn“ í Jock
Scott.
Sumarið 1958, í ágústmánuði, fórum
við vestur, Egill, Haraldur og ég. Því
miður gat Baldur ekki farið með vegna
þess, að hann þurfti að fara utan á ráð-
stefnu íþróttavallastjóra á Norðurlöndum.
Við vorum því aðeins með þrjár stengur í
fímm stanga á! Vatn í ánni var mjög gott,
hvorki of mikið eða of lítið. Við hófum
veiðar kl. 15. Ég byrjaði í Svartfossi og
Dönustaðagrjótum, fékk þar sinn hvorn
laxinn og hélt svo gangandi niður með
ánni. Ég kom þar að góðum veiðistað, sem
Drykkjarhylur heitir. Þar hagar svo til, að
áin skellur á moldarbakka að vestanverðu
og hefur grafíð sig innundir bakkann. Ég
hugsa, að tugir laxa geti legið þarna án þess
að sjást, jafnvel þó að áin sé skyggnd með
„polaroid“-gleraugum. Að austanverðu er
sandeyri og mjög góð aðstaða til veiða. Sem
sagt „ideal“ flugustaður.
6
VEIÐIMAÐURINN