Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Blaðsíða 14

um, Magnús Ólafsson, að kasta maðki á
Eyrinni (hinu megin í ánni). Æxlast
þannig til, að um Íeið og mér tekst að setja
í flotholtið, tekst honum að setja í línuna
mína. Hann gat þannig haldið við laxinn
frá Eyrinni á meðan ég dró flotholtið til
mín (plasttappinn hafði losnað þegar ég
setti í flotholtið). Þráttfyrir spennuskjálfta
í hnjám og þungan straum tókst mér ein-
hvern veginn að binda línurnar saman. Nú
losnaði lína Magnúsar, og ég var í annað
sinn á sama morgni byrjaður að þreyta
sama laxinn. Laxinn strikaði frekar lítið,
en þumbaðist mest þarna á Brotinu. Eftir
svolitla stund hefur mér tekist að koma
honum á rólegra vatn undir klettunum
ofan við Brotið og hugðist nú fara að landa.
Þá tókst mér (af minni alkunnu snilld) að
Sigurður Örn Einarsson
Pate Diablo
Ritstjórar Veiðimannsins.
Þegar ég var beðinn um að segja frá því,
hvaða fluga það væri, sem ég hefði mestar
mætur á, þá var ég ekki í neinum vafa um,
hvernig þeirri spurningu skyldi svarað.
Af mér og mínum kunningjum er fluga
þessi kölluð Pate Diablo, eftir vini mínum
Billy Pate, en hann er einhver mesti flugu-
veiðimaður, sem ég hef kynnzt.
Frá því árið 1972 hef ég notað þessa
flugu og veitt á hana meiri part allra þeirra
reka flugustöngina í klettinn, en við það
brotnaði toppstykkið. En hvað er eitt topp-
stykki, þegar fallegur lax er í veði? Leikur-
inn hélt áfram smástund enn - laxinn
þumbaðist og ég þrjóskaðist, en einhvern
veginn tókst samt að lokum að drösla
þessari 12 1/2 punds hrygnu á land og mér
á eftir. Held ég, að bæði hafi mátt vel við
una, a.m.k. hefði ekki þurft að spyrja að
leikslokum fyrir hrygnuna, ef hún hefði
lengi þurft að draga þetta dótarí á eftir sér
um ána, og það með „Vesturrastar -
garantíi“.
Ég óska öllum stangveiðimönnum
góðra ferða.
Með kveðju.
4^
1 $
Sigurður Örn
Einarsson
laxa, sem ég hef fengið síðan þá. Einhvern
veginn er það svo, að þetta er sú fluga, sem
ég vel næstum því alltaf fyrst, þegar ég
byrja að veiða.
Segja má, að flugan líkist venjulegri
12
VEIÐIMAÐURINN