Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Blaðsíða 20

Ég skal segja þér eina sögu frá þeim
árum.
Sérkennileg skipting.
A stríðsárunum og árunum þar á eftir var
oft erfitt að fá veiðileyfí á góðum tíma,
því að það voru yfirleitt alltaf sömu menn-
imir, sem völdu sér bezta tímann. Það er
orðið allt annað núna.
Nú, svo kom það líka til, að þótt þetta
væru yfirleitt góðir sportmenn, þá var
ekki alltaf góð skipting hjá þeim. Það
þýddi ekki fyrir nokkurn mann að hugsa
sér, að þetta væri hægt í dag.
Ég man ekki hvaða ár það var, en það
er mjög langt síðan, að ég fékk einn dag,
3. júní frekar en 5. júní, í Laxá í Kjós. Þá
Kristján rennir í Laxfoss í Laxá í Leirársveit.
voru bara þrjár stengur í ánni, nú eru
þær tíu.
Sigurður frá Haukagili var með mér á
stönginni. Hann var oft með mér fyrstu
árin.
Klukkuna vantaði fimm mínútur í sjö,
þegar við komum upp eftir um morgun-
inn. Þá voru þar mættir vinir mínir tveir
og sátu að sunnanverðu fyrir ofan brúna,
en hinir tveir, sem voru með þriðju stöng-
ina, sátu við Breiðuna.
„Við erum búnir að draga“, sögðu
þessir höfðingjar. „Við eigum hérna fyrir
ofan brúna, Skáfossana og upp á Hornið.
Hinir eiga fossinn og niður að okkur“.
„Nú, hvað eigum við þá að hafa?“,
spurðum við.
„Þið hafið allt frjálst fyrir ofan Lax-
foss og frá brú niður í sjó“.
Ég þekkti ekkert inn á þessar skiptingar,
hafði ekki hugmynd um þetta. Það var nú
líka erfitt fyrir mig að segja nokkuð, því að
annar maðurinn var sérstakur vinur minn,
þeir voru það eiginlega báðir.
„Þá er það Klingenberg“, sagði ég við
Sigurð.
Við fórum svo að dunda við Klingen-
berg, en sáum engan fisk og fengum ekki
neitt. Sannleikurinn var auðvitað sá, að
það var ekki nokkur fiskur kominn upp
fyrir foss, eins og má ímynda sér.
Eftir hádegishvíldina fórum við svo að
ræða þetta, en hinir skiptu bara á svæðum
sín á milli, við Sigurður áttum áfram fyrir
ofan foss og fyrir neðan brú allt til kvölds.
Svo kom Eggert Kristjánsson upp eftir.
Þá hefur klukkan líklega verið um sex.
Hann kom til mín, þar sem ég sat bara og
var að horfa á hina, en Sigurður var fyrir
neðan brú.
Eggert spurði hvernig gengi. Ég sagði
honum sem var.
„Já, svona hafa þeir það, þessir karlar“,
18
VEIÐIMAÐURINN