Feykir - 06.04.2022, Síða 15

14/2022 15
að biðja fyrir fólki og dýrum og
má segja að það sé svolítið það
sem einkenndi mína trú snemma
að ég trúi mjög heitt á mátt
bænarinnar og kærleiksríkra
hugsana. Það breytti svo miklu í
mínu lífi þegar mér lærðist að
biðja líka fyrir sjálfri mér. Þegar
kom að því að velja mér há-
skólanám þá var eitthvað sem
fékk mig alltaf til að endurskoða
val mitt. Ég var komin á fremsta
hlunn með að skrá mig í nám í
félagsráðgjöf enda var ég
ákveðin í því að vilja vinna við
einhvers konar ráðgjöf og vinna
með fólki. Það var þó alltaf
einhver efi til staðar um að
félagsráðgjöfin væri rétta leiðin
fyrir mig og ég kynnti mér því
ýmsar námsleiðir.
Það var svo Þráinn, unnusti
minn, sem spurði hvort ég hefði
ekkert velt því fyrir mér að nema
guðfræði og eftir að hafa lesið
kennsluskrána í guðfræði
nokkuð oft, ákvað ég að fara og
hitta námsráðgjafa til að kynna
mér námið enn frekar því ég gat
ekki betur séð en að guð-
fræðinámið kæmi inn á ansi
mörg af mínum áhugasviðum.
Mér fannst þó í fyrstu svolítið
fjarstæðukennd tilhugsun að
verða prestur en það átti svo
sannarlega eftir að breytast. Ég
gekk út frá námsráðgjafanum
algjörlega ákveðin í að guðfræði
væri akkúrat það sem ég ætti að
læra, enda kom það á daginn og
ég fann mjög fljótt að það átti vel
við mig.“
Edda segir að ekki hafi
hvarflað að henni að verða
prestur þegar hún var krakki
þar sem hún sá fyrir sér að
gerast bóndi, hestakona og
rithöfundur. „Á unglingsaldri
langaði mig líka til þess að verða
leiðsögumaður og síðar á
lífsleiðinni velti ég fyrir mér
störfum á borð við þroskaþjálfa,
félagsráðgjafa eða sérkennara.“
Hvað er það við prestastarfið
sem þú telur mest spennandi?
„Mér finnst það vera mikil
forréttindi að fá að starfa með
fólki á öllum aldri og prests-
starfið er líka alveg einstaklega
fjölbreytt. Það er fátt skemmti-
legra og meira gefandi en að fá
að starfa með börnum, eiga
samtal og samfélag ásamt því að
sinna fræðslu og kynna fyrir
þeim hvernig þau geta notið
góðs af trúnni í hinu daglega lífi.
Að fá að deila og taka þátt í
stærstu gleðistundum í lífi fólks
og vera til staðar fyrir það á
sorgarstundum og þegar
erfiðleikar banka upp á er
dýrmætt og nærandi,“ segir
Edda.
Jarðarfarir eru oft á tíðum
þrungnar sorg og táraflóði og
fleiri eru erfiðu málin sem
prestar þurfa að sinna. Edda
bendir á að í guðfræðideild HÍ sé
kennt eitt sálgæslunámskeið
sem skyldufag og stundum er
einnig boðið upp á valnám-skeið
í sálgæslu. „Einnig fara verðandi
prestar og djáknar í starfsþjálf-
un á vegum Þjóðkirkjunnar þar
sem við fáum tækifæri til að
kynnast nánar og öðlast þjálfun í
hinum ýmsu þáttum prests-
starfsins, m.a. að þjóna við
kistulagningar og útfarir og fá
frekari kynningu og þjálfun í
sálgæslu. Þar sem sálgæslan er
mjög stór þáttur í minni köllun
til prestsstarfsins þá var ég
ákveðin í að taka viðbótarnám
í sálgæslu og hef lokið
diplómanámi í sálgæslu frá
Endurmenntun Háskóla Íslands.
Það nám var einstaklega lær-
dómsríkt og gerir mig sannar-
lega betur í stakk búna til að
takast á við krefjandi aðstæður
sem upp kunna að koma í
prestsstarfinu.“
Aðspurð um einhverja
skemmtilega sögu úr náminu
segir Edda frá skemmtilegri
staðreynd um sveitunga sína en
þegar hún hóf nám í guðfræði þá
hafi guðfræðideildin verið næst
minnsta deildin í HÍ en einungis
heimspekideildin var með færri
skráða nemendur. „Samt var
staðreyndin sú að í deildinni
voru fjórir Skagfirðingar, þar af
vorum við þrjár sem allar
lærðum til prests og allar eigum
við það líka sameiginlegt að vera
Seylhreppingar og að sr. Gísli
Gunnarsson, sóknarprestur í
Glaumbæ, fermdi okkur.“
Hver eru helstu áhugamálin og
hvernig gengur að sinna þeim?
„Ég er mikil félagsvera en á mér
líka rólegri hlið og hef frá barns-
aldri notið þess að lesa og
grúska í bókum í ró og næði. Í
seinni tíð hef ég sérstaklega
gaman af því að fletta í ljóða-
bókum. Ég hef alla tíð haft unun
af hestamennsku og finnst
skemmtilegt að stússast í ýmsum
landbúnaðarstörfum. Ég hef
jafnframt mikinn áhuga á fólki,
mannréttindum, menningu og
tungumálum og hef gaman af því
að fara á góða tónleika og elska
að ferðast, innanlands sem og
erlendis. Mér finnst líka mjög
skemmtilegt að brjóta stundum
upp hversdagsleikann með því
að fara t.d. á kajak, sjóbretti,
taka rúnt á fjórhjóli, skreppa í
berjamó, veiða í soðið eða skella
mér á skíði. Mér hefur gengið
alveg þokkalega að sinna
áhugamálunum þótt ég vildi
gjarnan gera svolítið meira af
því að ferðast.“
Það er greinilega í nógu að
snúast en hvernig skyldi Edda
sjá fyrir sér að stunda áhuga-
málin á nýjum stað? „Húna-
vatnssýslan er nú alveg frábær
staður til að sinna aðal
áhugamálinu sem er hesta-
mennskan sem og það að
kynnast nýju fólki og taka þátt í
því sem er um að vera í
samfélaginu. Hér í Þingeyra-
klaustursprestakalli hefur verið
tekið alveg einstaklega vel á
móti mér og ég er í skýjunum að
vera flutt í svona frábært sam-
félag. Ég er ekki komin með
hestana mína hingað enn en það
er alveg klárlega á planinu og
mér hefur þegar verið boðið
hesthúspláss. Við Þráinn erum
Frá vígslu í Hóladómkirkju. Efri röð f.v.: Sr. Bryndís Valbjarnardóttir, sr. Gísli
Gunnarsson, Edda Hlíf og sr. Solveig Lára Guðmundsdóttir vígslubiskup. Neðri röð: Sr.
Sigríður Gunnarsdóttir, sr. Stefanía Steinsdóttir. sr. Halla Rut Stefánsdóttir og sr. Dalla
Þórðardóttir, prófastur í Húnavatns- og Skagafjarðarprófastsdæmi.
líka í hrossarækt og eigum mörg
spennandi afkvæmi undan
Blundi okkar frá Skrúð sem
gaman verður að fylgja eftir.
Tíkin mín hún Snæfríður flutti til
mín um síðastliðna helgi, hún
nýtur sín vel hérna við bakka
Blöndu og finnst gaman að
spranga um í nýju og spennandi
umhverfi. Hér er líka mikil tón-
listarmenning og ég sé fram á að
geta valið úr hinum ýmsu
tónlistarviðburðum til að mæta
á. Heimamenn hafa sumir hverjir
fært mér góðar gjafir og meðal
annars hefur bæst við bóka-
kostinn svo ég hef úr nógu að
velja til að lesa mér til yndis og
ánægju. Hér er nóg af veiðiám
og vötnum, stutt í skíðasvæði
Tindastóls og ég á vafalaust eftir
að skella mér í kajakferð niður
Svartá með Bakkaflöt í sumar.
Svo er sannarlega kostur að
vera með fjölskylduna í næsta
nágrenni.“
Nú eru fermingar að hefjast og
þú eflaust með einhverja
krakka í fermingarfræðslu, eða
hvað? „Já ég er með alveg
frábæran hóp af þrettán ferm-
ingarbörnum í fræðslu en
fermingarfræðsla er eitt af því
allra skemmtilegasta sem ég geri
í mínu starfi. Það er einstaklega
gefandi að eiga samtal um lífið
og tilveruna við fermingarbörn-
in. Að fá að sjá og upplifa lífið og
trúna frá þeirra sjónarhorni
ásamt því að miðla til þeirra
frekari þekk-ingu og velta upp
spurningum til að dýpka sýn
þeirra á tilveruna og trúna enn
frekar. Ég læri sjálf alltaf eitt-
hvað nýtt með hverjum hópi
fermingarbarna sem ég fæ að
fylgja, þau fræða mig ekkert
síður en ég fræði þau.“
Lífsleikni
og faðirvorið
Hvað varðar fermingarfræðsl-
una í dag, miðað við þegar hún
sjálf fermdist, segir Edda
töluvert minni áherslu vera á
utanbókarlærdóm þótt hann hafi
ekki alveg lagst af. Mest áhersla
sé lögð á faðirvorið, trúarjátn-
inguna og svo kannski stöku
bænir eða sálmavers eftir
áhuga. „Meiri áhersla er lögð á
lífsleikni, hvernig trúin nýtist
okkur í hinu daglega lífi og svo
velt- um við fyrir okkur alls
konar stórum spurningum er
varða lífið og tilveruna. Svo
hefur ýmislegt breyst hvað
varðar viðteknar venjur í
tengslum við fermingarveislur.
Þegar ég fermdist var t.d.
langalgengast að fermingar-
veislan væri haldin heima, nú
leigja flestir sal undir veisluna.
Umfang fermingargjafa hefur
líka aukist töluvert frá því að
ég fermdist. Fermingarathöfnin
sjálf hefur þó lítið sem ekkert
breyst, fermingarbörnin velja
sér enn Biblíuvers sem þau flytja
við athöfnina og játast því að
gera Jesú Krist að leiðtoga lífs
síns, að mínu mati einstaklega
skemmtileg og falleg athöfn þar
sem allir gleðjast saman.“
Hvað getur þú sagt mér frá
fermingunni þinni og hvað var
eftirminnilegast? „Ég fermdist
23. maí 1999 í Víðimýrarkirkju í
Skagafirði en sú kirkja er mér
einstaklega hjartfólgin. Sr. Gísli
Gunnarsson fermdi mig en það
er gaman að segja frá því að
ásamt því að hafa líka skírt mig
þá var hann einnig vígsluvott-
ur í prestsvígslunni minni. Ég
fermdist í kjól af Eddu ömmu
minni sem hún Sigga langamma
mín saumaði á hana. Yfir kjólnum
var ég svo í jakka úr eigu Línu
ömmu. Mér þykir mjög vænt um
það í dag að hafa valið að
fermast í flíkum úr eigum
formæðra minna sem eru mér
svo miklar fyrirmyndir í lífinu.
Þyrey systir sá um fermingar-
greiðsluna og ég tók ekki í mál
að fara í einhverja fermingar-
myndatöku. Veislan var haldin
heima í Víðiholti þar sem boðið
var upp á alls konar tertur, heita
rétti og aðrar kræsingar sem
fjölskyldan útbjó, en það er mjög
einkennandi fyrir fjölskylduna
mína að allir leggjast á eitt þegar
kemur að hvers konar veislu-
höldum.“
Edda fullyrðir að enginn vafi
hafi verið í sínum huga að
fermast á sínum tíma og segist í
einlægni hafa fermst vegna
trúarinnar. En hvað myndi hún
segja við krakka sem tvístíga
frammi fyrir þeirri ákvörðun
hvort þau ættu að fermast eða
ekki? „Við þau vil ég segja að
það er engin ein rétt leið til að
trúa. Trú er persónuleg og hver
og einn ætti að hlusta á sitt
innsæi og sannfæringu. Það er
öllum hollt að kynna sér trú og
trúmál, ekki hika við að spyrja
prestinn ykkar eða aðra sem þið
treystið krefjandi spurninga til
að geta tekið upplýsta ákvörð-
un sem er rétt fyrir ykkur.
Kærleikurinn er í mínum huga
sterkasta aflið í heiminum og
eitthvað sem allir ættu að geta
sameinast um og Jesús Kristur
er svo ótrúlega töff og flott
fyrirmynd og leiðbeinandi þegar
kemur að því að hafa kærleik-
ann að leiðarljósi í lífi sínu.
Frá fermingardegi Eddu en fermingar-
dressið var kjóll og jakki af ömmunum.