Harmonikublaðið - 15.05.2019, Blaðsíða 19

yijWLJ i|J| ■ : hJFI | t j Sk, ,
■ *■ IééL íi ^ /li pL j| ■ 4 3 | L
| > y;Á [ jSBht AI
Strákabandið við upphaf
Jóel í stofunni á Isólfistöðum
þegar ég kom heim um vorið, kom ég við í
Hljóðfæraversluninni Rín í Reykjavík og sá
þar fallega harmoniku af Acnette gerð sem ég
keypti. Eftir það spiluðum við bræðurnir oft
saman á dansleikjum og fleiri samkomum. En
þessa harmoniku sem ég keypti í Rin gaf ég
Ásgeiri Sigurðssyni á Isafirði í safnið sitt fyrir
nokkrum árum síðan og veit ég að það fer vel
um hana þar.
Var mikið um hljóðfæri
almennt í Þingeyjarsýslum?
Mér er nú ekki alveg nógu
kunnugt um það, en fyrst
þegar ég man eftir þá var
meira um orgel, píanó og
fiðlur heldur en harmonikur,
finnst að hún hafi komið
meira seinna, en þetta er
svona mín tilfinning.
Manstu eftir einhverju
sögulegu við dansleiki á
upphafsárunum?
Að sjálfsögðu skeði margt
skemmtilegt í gegnum árin,
þó margt af því sé nú gleymt.
Við vorum t.d.einu sinni að
spila í Lóni á Akureyri og
þegar þetta gerðist þá ætluðum við að spila
tvo stutta valsa og þegar við byrjum að spila
þá varð stjórnandanum það á að hann byrjar
að spila seinni valsinn. Við vorum með
söngvara þarna og hann byrjar að sjálfsögðu
að syngja fyrri valsinn, en þegar hann var
búinn að syngja tvær eða þrjár línur í textanum
þá steinþagnar hann og eftir andartak þá hvín
í hljóðnemanum, „ja hver andskotinn“ og það
Æfing í sextugsafmAi Jóels d Isólfsstöðum
var haldið áfram eins og ekkert hefði í skorist
og þetta endaði allt vel. I annað skipti vorum
við að spila í Skjólbrekku á vegum
harmonikufélagsins og vorum að bíða eftir
að hópurinn á undan okkur kláraði sinn tíma
og vorum við búnir að setja á okkur
harmonikurnar en það höfðu ekki allir lokað
harmonikutöskunum. Svo var það einn sem
var að snúast og stikla fyrir framan eina
töskuna, sem stóð opin og verður það á að
hann rekur hælana í töskuna með þeim
afleiðingum að hann dettur aftur á bak ofaní
töskuna með harmonikuna framan á sér og
sat alveg fastur í töskunni og gat enga björg
sér veitt. Eg sá hvað gerðist og gekk til hans
og rétti honum hjálparhönd og dró hann upp
úr töskunni. Margt fleira mætti tína til en læt
þetta nægja.
Var mikið um dansleiki á Tjörnesi og
nágrenni?
Það var ekki mikið um dansleiki, en þó var á
tímabili hafður réttardansleikur hér í Sólvangi
sem miðaðist við fyrstu göngur á haustin og
var þessi dansleikur alltaf vel sóttur. Svona
dansleikir voru einnig haldnir hér í nágranna-
sveitunum líka. En það var svo mikill
kostnaður í kringum þetta að það bar sig ekki
og lagðist þess vegna af.
Komst þú að stofnun Harmonikufélags
Þingeyinga?
Já, ég tel mig einn af stofnendum Harmo-
nikufélags Þingeyinga.
Hver er konan þín og hvar kynntust þið?
Hún heitir Jónína Sigríður Björnsdóttir og er
fædd á Jarlsstöðum í Aðaldal. í fáum orðum
sagt þá kynntumst við þannig að árið 1967 í
janúar kom hér fólksbifreið keyrandi heim að
tröppum hjá mér og út úr honum stígur ung
og falleg stúlka og erindi hennar var að bjóða
mér á þorrablót fram í Aðaldal sem ég þáði að
sjálfsögðu með kossi. Við erum búin að damla
hér saman á ísólfsstöðum síðan.
Hvenær hófú þið búskap á ísólfsstöðum?
Eg var 15 ára þegar faðir minn dó og þá
tókum við bræðurnir við búinu með móður
okkar, en þegar kona mín kom hingað árið
1967 þá gekk hún inn í búskapinn með okkur
líka. En síðan 1980 höfum við hjónin verið
bara tvö í þessu.
Hvert var upphaf Strákabandsins?
Það má segja að upphaflega hafi þetta fyrst
og fremst verið fjórir fullorðnir karlar á
Húsavík sem kölluðu sig „Laskabúta“ en það
voru þeir Haraldur Björnsson, Jósteinn
Finnbogason, Baldur Árnason og Karl
Ingólfsson, en stuttu seinna fór ég að spila
með þeim. Þetta var einhvern tímann í
kringum 1985. En svo var þarna ungur
harmonikuleikari sem alltaf var tilbúinn að
spila með gömlu körlunum þegar leitað var
til hans, en þetta var enginn annar en sá
19