Harmonikublaðið - 15.09.2019, Síða 2

Ávarp formanns
Kæru félagar og lesendur
I sumar voru félögin með útihátíðir, eins og
undanfarin sumur og fannst mér tónlistin
á þeim öllum mjög góð. Við hjónin fórum á
þrjár hátíðir sem voru hver annarri skemmti-
legri. Eftir að fara á milli félaga finn ég hvað
harmonikufélögin eru menningaraukandi því
ekkert hijóðfæri er eins og nikkan. Félögin
eru stofnuð í kring um harmoniku og veit ég
ekki um nein félög sem stofnuð eru um
önnur hljóðfæri. Við megum samt ekki sofna
á verðinum því mörg félögin eru ekki stór og
er lítil starfsemi hjá þeim. Mér finnst að við
þurfum að efla
dansmenninguna á
landinu, það fækkar
alltaf á dansleikjunum
og er það miður, en ég
veit ekki um neitt
töfrabragð til að snúa
þessu við, en betur má
ef duga skal í þessu
eins og fleiru. Eg fór
á harmonikutónleika hjá hljómsveit F.H.U.E.
í sumar og voru þeir mjög góðir og fannst
mér sorglegt að ekki skyldi vera fullt hús. Ég
er ekki eins svartsýn með harmonikutónlistina
eins og áður eftir að hlusta á unga fólkið okkar
í sumar. Nú haustar og næst á dagskrá er
aðalfundur sambandsins, sem haldinn verður
á Egilsstöðum í lok september og vænti ég
þess að hann verði bæði skemmtilegur og
málefnalegur.
Ég óska öllum harmonikuleikurum og
unnendum tónlistarinnar velfarnaðar inn
í veturinn og þakka fyrir frábært sumar.
Kveðja Filippía J. Sigurjónsdóttir
Sagnabelgurinn
Árið 1951 fór fram fyrsta danslagakeppni SKT,
en það var skammstöfun fyrir Skemmtiklúbb
templara. Keppnin varð gríðarlega vinsæl og
var veigamikill þáttur í skemmtanalífi
Reykvíkinga fram yfir 1960, en lengst af fór
keppnin fram í Gúttó við Vonarstræti.
Aðalhvatamaður var Freymóður Jóhannsson,
sem sendi inn lög í keppnina undir dulnefninu
12. september. Fram að því hafði hann verið
kunnur sem listmálari. Margir urðu til að taka
þátt í þessum keppnum og með þeim
eignuðust Islendingar fjölmörg tónskáld, sem
þarna fengu vettvang til að koma tónsmíðum
sínum á framfæri. Meðal þeirra var Ágúst
Pétursson. Eitt af þeim lögum sem hann sendi
í keppnina var Þórður sjóari og kom lagið út
á plötu árið 1954. Textann, sem allir þeklíja
hafði sveitungi Ágústs, Svavar Benediktsson
samið. Sú saga komst á kreik á sínum tíma,
að orðið vín hefði ekki mátt vera í textum á
vegum SKT. Þá var brugðið á það ráð að breyta
honum örlítið, til að þóknast
keppnishöldurunum. Utkoman varð eitthvað
á þessa leið: „Þá var hann vanur að segja si
svona, já sjómennskan er ekkert mók, þó
skyldi ég sigla um eilífan aldur, ef öldurnar
breyttust í kók“. Ekki veit ég um sannleiksgildi
sögunnar, en á þessum árum var ýmsum
brögðum beitt við að koma í veg fyrir
áfengisdrykkju. Þá voru td. aðeins fimm
áfengisútsölur á öllu landinu, í Reykjavík,
Isafirði, Akureyri, Seyðisfirði og í
Vestmannaeyjum. Ekki virðist þetta hafa
dugað til að halda landanum edrú, enda löngu
vitað að fullir kunna flest ráð.
Harmonikusafn
Ásgeirs S. Sigurðssonar
býður öldruðum harmonikum farsælt ævikvöld á
Byggðasafni Vestfjarða.
Sími: 456 3485 og 844 0172.
Netfang: assigu@internct.is Vcffang: www.nedsti.is
2